หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1357

แม้ดวงอาทิตย์จะสาดส่องเหนือตำหนักบงกชชาดจากมุมสูง เฉินผิงและคนอื่นๆ ยังคงหลับใหลอยู่ เพราะเมื่อคืนนี้ไม่มีพวกเขาคนไหนได้หลับเลย

ครืน...

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังสนั่น ในไม่ช้าหินก้อนใหญ่ที่อยู่หน้าตำหนักบงกชชาดก็แตกเป็นผุยผง

ซึ่งทำให้คาถาลวงตาที่ปกป้องตำหนักบงกชชาดสลายไปในทันที

เสียงนั้นปลุกเฉินผิงและคนอื่นๆ ให้ตื่นขึ้น

จี้หรูเสว่พาคนของเธอไปที่ทางเข้าทันที เฉินผิงก็ตามไปด้วย

เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาก็เห็นโจวเทียนหยินยืนอยู่ที่ทางเข้าพร้อมกับคนจากตระกูลโจวที่จ้องมองไปยังตำหนักบงกชชาด

จิตสังหารพวยพุ่งออกจากร่างของโจวเทียนหยิน

ทุกคนตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหาร

ในตอนนี้ร่างกายของจี้หรูเสว่ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ เมื่อเธอเห็นโจวเทียนหยินที่ทางเข้าพร้อมกับคนของเขา เธอก็ทำหน้าเคร่งเครียด

เมื่อตั้งสติได้แล้ว เธอก็ถามว่า “ทำไมพวกคุณถึงบุกมาที่ตำหนักบงกชชาดอย่างอุกอาจ คุณโจว?”

“จี้หรูเสว่ นางสารเลว! หยุดเสแสร้งแล้วบอกฉันมาว่าใครเป็นคนฆ่าน้องชายของฉัน และยังกล้าทำลายคฤหาสน์ตระกูลโจวอีกด้วย! นำตัวมันมาเดี๋ยวนี้!” โจวเทียนหยินมั่นใจว่าเธอไม่ได้ทำ เพราะเขารู้ว่าเธอไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น

เธอขมวดคิ้วตอบ "คุณโจว น้องชายของคุณร่วมมือกับเซียวต๋าเพื่อวางยาฉัน เขาต้องการที่จะข่มเหงฉัน แต่ตอนนี้เขาตายแล้ว มันเป็นความผิดของตัวเขาเอง”

ไฟแค้นในใจของโจวเทียนหยินยิ่งแผดเผาเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “หมายความว่าจะไม่ส่งคนคนนั้นมาให้ฉันสินะ จี้หรูเสว่? ถ้าอย่างนั้น ฉันจะฆ่าทุกคนในตำหนักบงกชชาดเพื่อล้างแค้นให้น้องชายฉัน!”

เมื่อเขาพูดจบ รัศมีในร่างของเขาก็แผ่ออกไปทันที คลื่นแรงกดดันซัดเข้าใส่ผู้คนของตำหนักบงกชชาด

สาวกตำหนักบางคนที่อ่อนแอเริ่มอาเจียนเป็นเลือด ในขณะที่ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียว

เมื่อเฉินผิงซึ่งยืนอยู่ข้างหลังสัมผัสได้ถึงรัศมีของโจวเทียนหยิน สีหน้าของเขาก็จริงจังขึ้นมา ดูเหมือนว่าโจวเทียนหยินจะเก่งกาจพอๆ กับจู้จื่อซาน นึกไม่ถึงว่าจะมีคนที่ทรงพลังเท่ากับเขาในเขตตะวันตกเฉียงใต้

“ผมชื่อเฉินผิง” เฉินผิงตอบอย่างเยือกเย็น

“เฉินผิงเหรอ?” โจวเทียนหยินขมวดคิ้วตอบ ขณะที่เขาพยายามนึกทุกอย่างที่เกี่ยวกับชื่อนี้ จากนั้นเขาก็เบิกตากว้าง “โอ้ ฉันจำได้แล้ว แกคือคนที่ฆ่าหนิงต้าไห่ใช่ไหม?”

"ถูกตัอง" เฉินพิงพยักหน้า

“แค่เพราะแกสร้างชื่อไว้ที่จิงตู ไม่ได้แปลว่าแกจะทำอะไรก็ได้ที่นี่ ในเมื่อยอมรับแล้วว่าเป็นคนฆ่าน้องชายของฉัน ฉันจะเอาชีวิตแกมาไถ่โทษ!” เมื่อโจวเทียนหยินพูดจบ เขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ

ตูม!

คลื่นกระแทกอันน่าสะพรึงกลัวที่เกิดจากการฟาดฝ่ามือพุ่งลงมาใส่เฉินผิงจากด้านบน

“หมัดเซิ่งกวง!” เฉินผิงตะโกนแล้วปล่อยหมัด