“ทำไม เธออยากจะไปขอบัญชีกับเขาเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้น เธอก็ไปอยู่ทีมเดียวกับเขา ถ้าวันนี้ทำไม่เสร็จ พวกเธอก็ไม่ต้องทำทั้งคู่แล้ว…”
ชุยจื้อหย่วนเห็นหวังหันหันกล้าสงสัยตนเอง จึงพูดด้วยสีหน้าเยือกเย็นทันที!
“ผู้จัดการชุย ผมขอย้ายทีมครับ…”
ขณะนั้นเอง จังถงเจี้ยนรีบยกมือพูด
เขาดูออก ชุยจื้อหย่วนกำลังเล็งเป้าหมายไปที่เฉินผิง อีกทั้งเมื่อวานเฉินผิงก็ไม่เคารพสิงจวินเลย เขารู้สึกว่าถ้าอยู่ทีมเดียวกับเฉินผิง ไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะติดร่างแหซวยไปแน่นอน!
“งั้นดี ให้หวังหันหันสลับกับเธอ!”
ชุยจื้อหย่วนพยักหน้า!
ในครั้งนี้ ซุนเสี่ยวเหมิงมองดูแต่ก็ไม่ได้ช่วยพูดให้หวังหันหัน ยังไงเมื่อวานที่เฉินผิงตบชุยจื้อหย่วน ก็ทำให้เธอไม่พอใจเหมือนกัน แถมเฉินผิงยังกล้าไปทำให้สิงจวินขุ่นเคือง นี่มันพฤติกรรมรนหาที่ตายชัดๆ!
ชุยจื้อหย่วนกลับไปที่ห้องทำงาน จังถงเจี้ยนราวกับว่ากำลังหนีโรคติดต่ออยู่ รีบจัดเก็บของบนโต๊ะทำงานให้สะอาดแล้วย้ายไป!
เห็นท่าทีของจังถงเจี้ยน เฉินผิงยิ้มเยือกเย็น ตอนแรกเขาคิดว่าจังถงเจี้ยนคนนี้ก็ถือว่าดีอยู่ คิดว่าในอนาคตจะให้เขาได้อยู่ในตำแหน่งที่สำคัญ ในเมื่ออยากจะให้ใครอยู่ในตำแหน่งสำคัญอะไร ก็เป็นแค่คำพูดเดียวของเฉินผิงเท่านั้น ซูอวี่ฉีไม่มาสนใจหรอก!
แต่ในตอนนี้ เฉินผิงกลับไม่มีความคิดนี้แล้ว บางทีนี่คงจะเป็นที่ทำงานอย่างที่ว่านั่นแหละ ตอนที่เผชิญหน้ากับผลประโยชน์ ก็ล้วนจะรักษาตนเองไว้!
“พี่เฉินผิง นี่…นี่จะทำยังไงกันดี”
หวังหันหันมองเฉินผิงอย่างหมดหนทาง!
พวกเขาหางานที่ดีได้ขนาดนี้ พ่อแม่เองก็ดีใจ แต่ถ้าถูกไล่ออก จะต้องบอกพ่อแม่ยังไงดี
“วางใจเถอะ บัญชีพวกนั้น ไม่นานก็จะโอนมาที่บัญชีบริษัทเอง…”
เฉินผิงพูดปลอบใจหวังหันหัน!
แม้จะเป็นแบบนี้ แต่หวังหันหันก็ไม่ค่อยเชื่อ บริษัทที่ติดหนี้พวกนั้น จะคืนเงินเองได้ยังไงกัน นอกจากว่าเจ้าของบริษัทพวกนั้นจะสมองป่วย!
“หันหัน เธอจะทำแบบนี้ไปทำไม ถ้าครั้งนี้จบกัน เธอคงจะต้องถูกไล่ออกไปด้วย อย่างเธอแล้ว จะหาแฟนแบบไหนไม่ได้กัน เธอเลิกกับเฉินผิงแล้วพี่จะหาลูกคนรวยให้เอง…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...