หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1364

“เป็นเพราะมันคือสุสานอมตะ ภายในมีร่างของผู้บำเพ็ญเพียรวิญญาณที่เป็นอมตะ และอาจมีอาวุธที่ทรงพลังบางอย่างรวมถึงของวิเศษด้วย เป็นไปได้ค่อนข้างมากที่สุสานแบบนั้นจะสร้างพลังวิญญาณบริสุทธิ์ขึ้นมาได้” หูหม่าซืออธิบาย

“สุสานอมตะอย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิงอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

ผู้เป็นอมตะคือคนที่บรรลุขั้นสุดท้ายของการบำเพ็ญเพียรหากพวกเขาสามารถก้าวข้ามอุปสรรคนั้นไปได้พวกเขาจะสามารถหลุดพ้นจากภพคนเป็นและกลายเป็นอมตะอย่างแท้จริงอย่างไรก็ตามมันเป็นกระบวนการที่อันตรายอย่างยิ่งและมีผู้เป็นอมตะจำนวนมากที่เสียชีวิตจากการฝึกฝนถึงกระนั้นฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันค้นพบสุสานอมตะเข้าจริงๆ! ฉันแทบอดใจรอไม่ไหวที่จะเข้าไปข้างในและดูว่ามันจะเป็นยังไง!

“ถ้ำนั้นถูกหินก้อนใหญ่ปิดเอาไว้ ผมพยายามยกออกไปให้พ้นทาง แต่ก็ทำไม่ได้ เราจะย้ายก้อนหินเหล่านั้นออกเพื่อเข้าไปได้ยังไง?” เฉินผิงถาม

แม้จะมีพลังมากกว่าหูหม่าซือ แต่กับเรื่องนี้เฉินผิงยังถือว่าเป็นมือใหม่

“ผมมีวิธีทำให้สำเร็จได้ แต่ตอนนี้คุณยังขาดพลังวิญญาณ ดังนั้นคุณต้องพักผ่อนเอาแรงก่อน เราจะเข้าไปในถ้ำด้วยกันเมื่อคุณพร้อม ข้างในมันอันตรายอย่างคาดไม่ถึงเลยทีเดียว ดังนั้นจึงนับเป็นเรื่องดีหากจะมีใครสักคนที่บรรลุถึงขั้นวิญญาณใหม่ไปกับผม เราจะแบ่งสมบัติกันคนละครึ่ง ตกลงไหม?” หูหม่าซือกล่าว

เฉินผิงพยักหน้าและยื่นมือขวาออกมาพลางตอบ “ไม่มีปัญหา ตกลงตามนี้!”

หูหม่าซือชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่จะหัวเราะเบาๆ ขณะที่เขาแปะมือกับเฉินผิง

“ฮ่าๆ! ร่วมมือกับผม และผมรับประกันได้เลยว่าคุณจะได้รับสมบัติมากมายไม่สิ้นสุด! ผมอาจจะไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก แต่ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องการสำรวจสุสาน!” เขาพูดอย่างภาคภูมิ

เฉินผิงไม่มีเหตุผลใดๆ ที่จะกังขาในความสามารถของหูหม่าซือ ถึงยังไงหูหม่าซือก็รู้เรื่องที่เกี่ยวกับสุสานอมตะ แม้ว่าเขาจะเข้าไปไม่ได้เนื่องจากมีก้อนหินใหญ่ขวางทาง แค่เรื่องนั้นเพียงอย่างเดียวก็ต้องอาศัยทักษะและความรู้จำนวนไม่น้อยที่เกี่ยวกับการสำรวจสุสาน

เฉินผิงลงจากภูเขาพร้อมกับหูหม่าซือ จี้หรูเสว่ให้คนใช้เตรียมอาหารไว้แล้วเมื่อเขากลับมาถึงตำหนักบงกชชาด

เธอรู้ว่าเฉินผิงคงอ่อนแรงหลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ เขาจึงต้องการสารอาหารจำนวนมากเพื่อฟื้นพละกำลัง

เฉินผิงแนะนำหูหม่าซือให้จี้หรูเสว่และเสี่ยวหรูรู้จัก เขาทักทายทั้งสองด้วยรอยยิ้ม

แม้ว่าหน้าตาของเขาจะดูน่ากลัวเล็กน้อย แต่เขาก็เป็นคนอัธยาศัยดีทีเดียว