หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1365

“ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ คุณหู! ไม่เพียงแต่คุณจะช่วยชีวิตเฉินผิงเอาไว้ แต่คุณยังทำคุณใหญ่หลวงให้ตำหนักบงกชชาดอีกด้วย! ให้ฉันได้แสดงความขอบคุณ...” จี้หรูเสว่กล่าวขณะเตรียมคุกเข่าต่อหน้าหูหม่าซือ

หูหม่าซือรีบเอื้อมมือไปห้ามไม่ให้เธอทำเช่นนั้น “ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรครับ คุณหญิงจี้!”

“ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นครับคุณหญิงจี้ เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ ผมจะแบ่งให้เขาเพิ่มอีกสิบเปอร์เซ็นต์เมื่อเราแบ่งสมบัติกันในภายหลัง!” เฉินผิงกล่าวเสริม

จี้หรูเสว่จ้องมองพวกเขาด้วยความสับสน "ฮะ? สมบัติ? สมบัติอะไรคะ?”

เฉินผิงและหูหม่าซือสบตากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“อย่ากังวลไปเลย คุณหญิงจี้! เดี๋ยวให้เฉินผิงขอบคุณผมทีหลังก็แล้วกัน!” หูหม่าซือพูดขณะที่เดินเข้าไปในตำหนักบงกชชาดพร้อมกับเฉินผิง ทิ้งจี้หรูเสว่ไว้ตรงนั้นด้วยสีหน้างุนงง

“ขอบอกไว้ก่อนนะ เฉินผิง คุณกำลังอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก” หูหม่าซือกระซิบขณะที่เขาเดินข้างๆ เฉินผิง

“ช่วงเวลาที่ยากลำบากหรือ? คุณหมายถึงอะไร? นี่คุณทำนายชะตาได้จริงหรือ?” เฉินผิงถามอย่างสับสน

“ฮ่าๆๆ! คุณจะเจอปัญหาอีกเยอะเลยล่ะถ้าพูดถึงเรื่องรักๆ ใคร่ๆ! คุณไม่อยากทำให้ผู้หญิงพวกนี้ผิดหวัง แต่การทำแบบนั้น คุณจะลงเอยด้วยการทำให้พวกเธอเจ็บทุกคน คุณเป็นที่ชื่นชอบอย่างมากในหมู่สาวๆ ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็ยังตกหลุมรักคุณหัวปักหัวปำ คุณจะเลือกยังไงมันก็ขึ้นอยู่กับคุณ ผู้บำเพ็ญเพียรต้องตัดขาดจากกิเลสตัณหาเพื่อที่จะกลายเป็นอมตะ สำหรับคุณแล้ว อืม... ขอให้โชคดีนะ! ฮ่าๆๆ...” หูหม่าซือตอบและหัวเราะขณะที่เขาเดินต่อไป

“ผมไม่เคยพูดนะว่าอยากเป็นอมตะ...” เฉินผิงพึมพำกับตัวเอง

วันต่อมา เฉินผิงก็บอกจี้หรูเสว่ว่าพวกเขากำลังจะไปที่ไหน ก่อนจะเข้าไปในถ้ำพร้อมกับหูหม่าซือ

พื้นดินภายในถ้ำถูกปกคลุมไปด้วยเศษหิน หลังจากการต่อสู้ของเฉินผิงและโจวเทียนหยินเมื่อวันก่อน

“แล้วเราจะย้ายหินพวกนี้ออกไปให้พ้นทางได้ยังไง” เฉินผิงถามอย่างเป็นกังวล

“ใจเย็นๆ สหาย สำหรับตอนนี้ เราแค่ต้องนั่งลงและพักผ่อน” หูหม่าซือตอบพลางนั่งลงบนก้อนหินเรียบๆ ขนาดใหญ่

ฮะ? ถ้าเราจะพักทำไมไม่ไปพักข้างนอกถ้ำล่ะ?จะถ่อมาถึงที่นี่ทำไมถ้าแค่จะมาพัก?

เฉินผิงไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ทำตามที่เขาบอกและนั่งลงบนก้อนหินใกล้ๆ จากนั้นเขาก็จุดบุหรี่แล้วยื่นอีกมวนให้หูหม่าซือ

ครืน...

ทั้งถ้ำเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เมื่อเครื่องรางชิ้นสุดท้ายสัมผัสกับก้อนหินยักษ์

เครื่องรางชิ้นอื่น ๆ เปล่งแสงจ้าไปที่หินก้อนใหญ่

เครื่องรางบนก้อนหินขนาดยักษ์เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม ในขณะที่รูปร่างของมันค่อยๆ ประทับลงบนก้อนหิน

ในไม่ช้า ก้อนหินทั้งก้อนก็เปล่งแสงเจิดจ้าที่ส่องไปทั่วบริเวณ

"หลับตาลง! อย่าลืมตาจนกว่าผมจะบอก!” หูหม่าซือตะโกน

เฉินผิงหลับตาอย่างรวดเร็วโดยไม่รีรอ

จากนั้น เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังดิ่งลงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ถ้ำสั่นสะเทือนรุนแรงยิ่งกว่าเดิม