สถานที่แห่งนี้ถูกซ่อนไว้เป็นเวลาหลายปีคงถือว่าเราโชคดีมากที่ค้นพบมัน...
“มาเถอะ ไปดูกันเลย!” หูหม่าซือแทบจะระงับความตื่นเต้นของเขาไว้ไม่ได้อีกต่อไป
ในไม่ช้า ทั้งสองคนก็มาถึงบริเวณที่ดูเหมือนแท่นบูชาบนยอดเขา
มีแผ่นหินขนาดใหญ่บนแท่นบูชาซึ่งมีข้อความต่อไปนี้สลักไว้: ฉันจะยืนอยู่บนยอดเนินแห่งดาบเสมอ...
ข้อความนั้นถูกสลักไว้บนแผ่นหินและหันออกมาด้านนอก ดูเหมือนว่าจะสลักไว้ให้ผู้ที่ค้นพบสุสานมาอ่าน
เฉินผิงเริ่มเว้นระยะห่างเล็กน้อยขณะที่เขายืนมองข้อความ
คำพูดเหล่านี้เปล่งพลังแห่งดาบออกมาเจ้าของสุสานโบราณใช้นิ้วสองนิ้วแกะสลักลงบนแผ่นหินและเขาก็ทำได้ในคราวเดียวคนธรรมดาอาจมองไม่ออกแต่ข้อความเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าเจ้าของสุสานมีความรู้เรื่องดาบอย่างถ่องแท้!
เฉินผิงหยุดอยู่ตรงหน้าแผ่นหินและเงยหน้าขึ้นมองด้วยสีหน้าสับสน
เขารู้สึกได้ถึงพลังดาบที่มาจากแผ่นศิลา
“มีอะไรหรือเปล่า? คุณเจออะไรเข้าแล้วงั้นเหรอ?” หูหม่าซือถามเมื่อเขาเห็นเฉินผิงเหม่อมองที่แผ่นหิน
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเพียงแค่ยืนนิ่งๆ และเมินเฉยต่อคำถามของเขาโดยสิ้นเชิง
ด้วยความกลัวว่าเฉินผิงจะถูกใครบางคนควบคุมอยู่ หูหม่าซือจึงคิดที่จะผลักเขาเบาๆ
ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่นี่พลังจิตของเฉินผิงยังไม่แข็งแกร่งพอดังนั้นจึงเป็นไปได้สูงที่จิตของเขาจะถูกควบคุม!
มือของหูหม่าซือแข็งทื่อเมื่อเขาเห็นเฉินผิงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไร้ชีวิต ในดวงตาเห็นเพียงตาขาว
ช่างเป็นภาพที่น่าสยดสยองอย่างแท้จริงเมื่อได้เห็น
เฉินผิงรู้ตัวว่าจิตใจของเขาถูกดึงเข้าไปในแผ่นศิลา เขาพยายามสุดกำลังเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม แต่การดิ้นรนของเขาไร้ผล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...