หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1368

“ร่างเงาทั้งเก้า? นี่มันวิชาร่างเงาทั้งเก้าสินะ?” เฉินผิงตะโกนเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

กระนั้นเก้าร่างเงาที่นักดาบผู้นี้แสดงออกมา ค่อนข้างแตกต่างจากที่เฉินผิงเรียนรู้มาจากอิจิโระ

เก้าร่างเงาของนักดาบคนนี้มีพลังมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด!

พอคิดได้ดังนั้น เฉินผิงจึงอยากจะกระโดดลงจากก้อนหินยักษ์เพื่อพูดคุยกับนักดาบ

ก่อนที่เขาจะทำอย่างนั้น ภาพตรงหน้าก็แตกเป็นเสี่ยงๆ กะทันหันราวกับเศษแก้ว

เฉินผิงกระอักเลือดออกมาในระหว่างที่เขาถูกดึงออกมาจากโลกใบนั้น

“เฉินผิง คุณเป็นอะไรไหม?” หูหม่าซือถามด้วยใบหน้าซีดเซียว

เมื่อเห็นเครื่องรางที่ติดอยู่บนหน้าผากของเขา เฉินผิงก็ขมวดคิ้วแล้วถาม “เกิดอะไรขึ้น?”

ดูเหมือนว่าฉันกำลังฝันแต่ก็รู้สึกเหมือนจริงมาก...

“คุณได้รับผลกระทบจากคาถาลวงตา เนื่องจากพลังจิตของคุณอ่อนแอ ถ้าผมดึงคุณออกมาไม่ทัน คุณคงติดอยู่ในนั้นไปตลอดกาล อย่าไปเที่ยวไปแตะต้องหรือจ้องอะไรไปเรื่อย เข้าใจไหม? ที่นี่มันอันตรายมาก!” หูหม่าซือตอบ

เมื่อเฉินผิงถูกดึงออกมาจากโลกนั้น ก่อนที่เขาจะมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นชัดๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากกลับเข้าไปข้างใน

ให้ตายสิแค่นึกถึงเก้าร่างเงาของนักดาบคนนั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เลือดของฉันสูบฉีดด้วยความตื่นเต้น! เก้าร่างเงาที่ฉันเรียนมาดูไร้ค่าไปเลยถ้าเทียบกับสิ่งนั้น!

“ไม่ได้ ผมต้องกลับเข้าไปในนั้น...” เฉินผิงพึมพำขณะฉีกเครื่องรางออกจากหน้าผากแล้วจ้องตรงไปที่แผ่นหิน เขาต้องการกลับไปยังโลกนั้นและเฝ้าดูนักดาบใช้วิชาเก้าร่างเงาให้เสร็จสิ้น

เมื่อคิดว่าจิตใจของเฉินผิงถูกควบคุม หูหม่าซือก็คำราม “คุณกำลังทำบ้าอะไรอยู่? เสียสติไปแล้วหรือไง?”

เขาพยายามโจมตีเฉินผิงด้วยพลังจิตอันทรงพลังเพื่อให้เขาคืนสติ แต่เฉินผิงยังคงจ้องไปที่แผ่นหิน