“อุปราคาเจ็ดดารา หนึ่งในผังสิบอันแรกของสุสานโบราณ!” หูหม่าซืออุทานออกมาด้วยความตกตะลึง
เฉินผิงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอุปราคาเจ็ดดาราและสิบอันดับแรกของสุสานโบราณ เขาจึงไม่รู้ว่า หูหม่าซือกำลังพูดถึงอะไร
ด้วยความสัตย์จริง ฉันรู้สึกประทับใจมากกับความรู้ของหูหม่าซือในเรื่องการสำรวจสุสาน!
เมื่อเห็นความสับสนบนหน้าของเฉินผิง หูหม่าซือจึงขยับเข้ามาใกล้แล้วเล่าทุกอย่างที่เกี่ยวกับสุสานโบราณให้ฟัง
“สุสานโบราณสิบอันดับแรกล้วนมีผังที่แตกต่างกันไป ถ้าพูดตามตรง สุสานโบราณทั้งสิบแห่งนี้ไม่มีอะไรพิเศษมากนัก ผังของสุสานได้รับการออกแบบโดยอาศัยความรู้ในด้านโบราณภูมิศาสตร์ ซึ่งช่วยให้พวกเขาอวยพรลูกหลานของคนที่ล่วงลับให้โชคดีและเจริญรุ่งเรือง นี่เป็นทักษะระดับสูง ในสุสานโบราณทั้งสิบแห่ง มีน้อยกว่าสามแห่งที่เป็นอันตรายจริงๆ เพื่อไม่ให้คนมาปล้น สุสานเหล่านั้นจึงเต็มไปด้วยกับดักร้ายแรง เมื่อคนส่วนใหญ่ที่พยายามเข้าไปในสุสานเหล่านั้นล้วนเสียชีวิต มันจึงทำหน้าที่เป็นอุปสรรคขัดขวางผู้บุกรุกสุสานได้อย่างมีประสิทธิภาพ สุสานที่เลื่องชื่อที่สุดคือสุสานจำแลงทั้งเก้าร้อยเก้าสิบเก้า ซึ่งก็ตามชื่อของมัน ผู้เป็นอมตะคนหนึ่งได้สร้างสุสานไว้หนึ่งพันแห่งก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เก้าร้อยเก้าสิบเก้าของสุสานเหล่านั้นเป็นของปลอม และแต่ละแห่งมีกับดักร้ายแรงที่เอาไว้ฆ่าผู้บกรุก แม้แต่ลูกหลานของผู้เป็นอมตะก็ไม่รู้ที่ตั้งสุสานที่แท้จริงของ สุสานจำแลงทั้งเก้าร้อยเก้าสิบเก้ามีประสิทธิภาพอย่างน่าเหลือเชื่อในการป้องกันผู้บุกรุกสุสาน เนื่องจากไม่มีใครยอมเสี่ยงชีวิตด้วยโอกาสน้อยนิดจนแทบจะเป็นไปไม่ได้ เฉพาะผู้เป็นอมตะที่น่าเคารพนับถือเท่านั้นที่จะถูกฝังอยู่ในสุสานโบราณดังกล่าว ก็อย่างที่คุณรู้ มีผู้เป็นอมตะอยู่ไม่มากนัก ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าเราจะบังเอิญเจอหนึ่งในพวกเขา”
เฉินผิงแสดงสีหน้าเหลือเชื่อหลังจากได้ยินสิ่งที่หูหม่าซือพูด เขามองขึ้นไปที่เพดานและเห็นดวงอาทิตย์ที่ล้อมรอบด้วยไข่มุกระยิบระยับเจ็ดเม็ด
โอ้... นี่ต้องเป็นอุปราคาเจ็ดดาราที่เขาบอกฉันแน่ๆ
"ผมเข้าใจแล้ว สิ่งที่อยู่บนเพดานคืออุปราคาเจ็ดดาราใช่ไหม? หมายความว่าที่นี่คือสุสานอุปราคาเจ็ดดารา!” เฉินผิงพูดพร้อมกับชี้ไปที่เพดาน
ว้าว... ฉันไม่รู้มาก่อนว่ามันจะซับซ้อนขนาดนี้! ไม่ง่ายอย่างที่ฉันคิดเอาไว้เลย! คุณหูหม่าซือเป็นผู้เชี่ยวชาญตัวจริงในด้านนี้! ความรู้ของฉันต่ำกว่าเด็กประถมเสียอีกเมื่อเทียบกับเขา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...