สามวันผ่านไปในสุสานอมตะ
หูหม่าซือจ้องมองเฉินผิงอย่างจนปัญญา หลังจากตระหนักว่าเขาไม่สามารถบำเพ็ญเพียรได้เมื่อเฉินผิงอยู่ใกล้ ๆ
เฉินผิงดูดซับพลังวิญญาณทั้งหมดเข้าสู่ร่างกายของเขา ราวกับว่าเขาเป็นเครื่องดูดฝุ่นขนาดใหญ่
เวลาผ่านไปเพียงสามวัน แต่เห็ดมรกตแห้งเหี่ยวไปหมดแล้ว ดินวิญญาณเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้ม เนื่องจากพลังวิญญาณถูกดูดออกไปหมด
ในตอนแรก หูหม่าซือคิดว่าคงจะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือน แต่เฉินผิงสามารถดูดซับพลังวิญญาณจากเห็ดมรกตและดินวิญญาณได้ในเวลาเพียงสามวัน
ในที่สุด หูหม่าซือก็เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงถึงทรงพลังขนาดนี้ตั้งแต่ยังหนุ่ม
วิชาของเขาน่ากลัวเกินไป!
ทันใดนั้น เฉินผิงก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นและหายใจออกอย่างแรงเมื่อเห็นเห็ดมรกตที่เหี่ยวเฉา
โดยการอาศัยเห็ดมรกตและดินวิญญาณ พลังของเขาได้เพิ่มขึ้นอีกขั้นหนึ่งในระดับเจ้ายุทธ์ ตอนนี้เฉินผิงเป็นเจ้ายุทธ์ระดับสองแล้ว
"หูหม่าซือ เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว?” เฉินผิงถามเพราะหูหม่าซือกำลังจ้องมาที่เขาเขม็ง
“สามวัน” หูหม่าซือตะคอก
"สามวัน?" เฉินผิงไม่คิดเลยว่าพลังวิญญาณของเห็ดมรกตจะหมดเร็วขนาดนี้ “คุณบอกว่ามันจะอยู่ได้อย่างน้อยหนึ่งเดือนไม่ใช่เหรอ?”
“ถ้าเป็นผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไปอาจอยู่ได้ถึงหนึ่งเดือน แต่คุณต่างออกไป คุณกำลังฝึกฝนวิชาแบบไหนกัน? น่าหวาดหวั่นจริงๆ! คุณดูดพลังวิญญาณไปหมดอย่างกับเครื่องดูดฝุ่น ผมไม่ได้อะไรเลย!” หูหม่าซือคำราม
เฉินผิงรู้สึกอับอายที่ได้ยินเช่นนั้น
"ผมขอโทษ ผมไม่ได้คิดให้รอบคอบ เราออกไปจากที่นี่เมื่อไหร่ ผมจะให้สมุนไพรคุณเป็นการตอบแทน” เขายื่นข้อเสนออย่างกระอักกระอ่วน
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีสมบัติชิ้นอื่นอยู่ในสุสานปลอม!
อะไรนะ?เห็ดมรกตเป็นของวิเศษที่มีค่าน้อยที่สุดในสุสานปลอมแห่งนี้? หมายความว่าของวิเศษในสุสานจริงก็ต้องมหัศจรรย์มาก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...