หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1378

แน่นอนว่าเฉินผิงรู้สึกยินดี

หลังจากแน่ใจว่าเฉินผิงไม่เป็นอะไร หูหม่าซือก็มองไปรอบๆ นอกจากบัลลังก์หินอ่อนสีขาวแล้วก็ไม่มีอย่างอื่นอีก

"มันแปลกๆ บัลลังก์หินอ่อนสีขาวอันนี้มีอะไรพิเศษงั้นหรือ?” หูหม่าซือกล่าวพลางทรุดตัวลงนั่งบนบัลลังก์

"อย่า!" เฉินผิงตะโกนห้ามหูหม่าซือ

สิ่งที่เจอก่อนหน้านี้ทรมานเขาจนเกือบตาย เขาจึงไม่ต้องการให้หูหม่าซือโดนแบบเดียวกันกับเขา

ทว่าสายเกินไป หูหม่าซือนั่งลงแล้ว

หลังจากที่นั่งลง หูหม่าซือก็ขยับตัวไปมาสองสามครั้ง แต่ก็ไม่มีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น

ไม่มีแสงส่องลงมาที่เขา

เมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฉินผิงจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าบัลลังก์หินอ่อนจะถูกกระตุ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

“เฉินผิง เกิดอะไรขึ้นตอนที่คุณนั่งลงก่อนหน้านี้?” หูหม่าซือถาม

เฉินผิงไม่อยากโกหกเขา เขาจึงเล่าทุกสิ่งที่เห็นให้หูหม่าซือฟังอย่างหมดเปลือก

หลังจากได้ยินเช่นนั้น หูหม่าซือก็อ้าปากค้างอย่างเหลือเชื่อ “ขอผมดูกระบี่ของคุณหน่อย” เขาร้องขอ

เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องแบบนี้

เฉินผิงมอบกระบี่พิฆาตมังกรให้หูหม่าซืออย่างว่าง่าย เมื่อมือของหูหม่าซือสัมผัสกับกระบี่ มันก็เริ่มส่งเสียงพึมพำ หูหม่าซือจึงโยนมันทิ้งทันที

“บ้าเอ้ย! ทำไมมันถึงร้อนขนาดนี้? ผมเกือบจะไหม้อยู่แล้ว!” เขาร้องด้วยความประหลาดใจ

เฉินผิงหยิบกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นมาอย่างสับสนและไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติ

“ไม่เห็นร้อนเลยครับ” เฉินผิงพูดขณะที่เขายื่นกระบี่ให้หูหม่าซืออีกครั้ง

คราวนี้หูหม่าซือไม่กล้าจับ เขาโบกมือแล้วพูด “ช่างมันเถอะ ดูเหมือนว่าโชคจะเข้าข้างคุณ ครั้งนี้ผมไม่ได้อะไรเลย”

เขาไม่ปิดบังความผิดหวัง ตอนพวกเขาใช้เห็ดมรกตเพื่อบำเพ็ญเพียร เฉินผิงดูดซับพลังวิญญาณทั้งหมดไป ตอนนี้เฉินผิงยังได้สืบทอดวิชาดาบและได้รับวิญญาณแห่งดาบอีกด้วย!

ฉันไม่ได้อะไรเลย แถมก่อนหน้านี้ยังได้รับบาดเจ็บอีกขาดทุนชะมัด!

เธอไม่ได้กังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตำหนักบงกชชาด ตรงกันข้าม เธอกลับเป็นห่วงเฉินผิง พวกเขาเข้าไปเมื่อหลายวันก่อนแต่ยังไม่ออกมา ที่นี่กำลังสั่นสะเทือน ฉันเลยกลัวว่าเขากำลังเจอกับปัญหา