หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1379

จี้หรูเสว่หน้าซีดเมื่อเห็นโจวเทียนหยินยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

คนอื่นๆ ก็ซีดเซียวด้วยความหวาดกลัวเช่นกัน

เสี่ยวหรูหลบอยู่ข้างหลังจี้หรูเสว่อย่างหวาดผวา

“เฉินผิงอยู่ที่ไหน? ฉันอยากเจอมันและคนที่ซุ่มโจมตีฉันเดี๋ยวนี้ บอกให้พวกมันออกมา ตอนนี้เลย!" โจวเทียนหยินคำรามด้วยความโกรธ

“เฉินผิงไม่ได้อยู่ที่นี่” จี้หรูเสว่ตอบด้วยเสียงสั่นเครือ

“เหลวไหล! ฉันส่งคนมาจับตาดูตำหนักบงกชชาดไว้แล้ว เฉินผิงไม่เคยออกไปไหน!” โจวเทียนหยินมองมาที่เธอ “แกขอให้มันออกมาเดี๋ยวนี้จะดีกว่า ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำลายตำหนักบงกชชาด!” เขาประกาศอย่างโอหัง

เมื่อเขาพูดจบ เขาก็ปลดปล่อยรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่เขมือบทุกคนในตำหนักบงกชชาด

แรงกดดันจากเจ้ายุทธ์นั้นน่ากลัวเกินไป

ทันใดนั้น สาวกที่อ่อนแอจำนวนหนึ่งของตำหนักบงกชชาดก็กระอักเลือดออกมา และทรุดตัวลงกับพื้น

จี้หรูเสว่ปลดปล่อยรัศมีของเธอเพื่อต้านรัศมีที่แข็งแกร่งของโจวเทียนหยิน แต่ฝีมือของเธอเทียบไม่ได้กับโจวเทียนหยิน แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างที่สุดแล้วก็ตาม

ในชั่วพริบตานั้น รัศมีต่อต้านของเธอก็แหลกเป็นเสี่ยงๆ

“ฉันจะพูดอีกที บอกให้เฉินผิงออกมาซะ” โจวเทียนหยินสั่งอย่างเย็นชา

จี้หรูเสว่ยืนกราน “เฉินผิงไม่ได้อยู่ในตำหนักบงกชชาด ฉะ-ฉันพูดความจริง คุณจะค้นที่นี่ดูก็ได้ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน”

ไม่มีทางที่จี้หรูเสว่จะเรียกเฉินผิงมาได้ เพราะเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอยู่ที่ไหน

“ฮ่า! พยายามจะหลอกฉันงั้นเหรอ?” โจวเทียนหยินตะคอก

จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าจี้หรูเสว่ในพริบตา และจับเข้าที่คอของเธอ

จี้หรูเสว่หายใจไม่ออก แก้มของเธอกลายเป็นสีแดงก่ำ

“ปล่อยจี้หรูเสว่นะ!” เสี่ยวหรูพุ่งไปข้างหน้าและตบโจวเทียนหยินอย่างแรง

ประกายเย็นยะเยือกปรากฏขึ้นในดวงตาของโจวเทียนหยิน ในขณะที่เขาซัดเสี่ยวหรูปลิวด้วยการโบกมือทีเดียว ทำเอาเสี่ยวหรูกระอักเลือดออกมาและทรุดลงกับพื้น

ฉันจะไปหาเฉินผิงได้ที่ไหน?

ในยามที่เธอเศร้าที่สุด มีมือข้างหนึ่งตบไหล่เธอเบาๆ

แม้จะตกใจ แต่จี้หรูเสว่ก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่คุ้นเคย

เธอเงยหน้าขึ้น แล้วเห็นเฉินผิงส่งสายตาปลอบโยนเธอ

“เฉินผิง!” จี้หรูเสว่โถมตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเฉินผิง

ในที่สุดความช่วยเหลือก็มาถึง

เฉินผิงลูบผมนุ่มสลวยของเธอเป็นเชิงปลอบประโลมให้เธอสงบลง

“เฉินผิง ในที่สุดแกก็โผล่หัวออกมาสักที” โจวเทียนหยินคำรามอย่างเดือดดาล

“ปล่อยเสี่ยวหรูไป ไม่อย่างนั้น ผมจะทำให้คุณตกนรกทั้งเป็น” เฉินผิงบอกเขา น้ำเสียงเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น โจวเทียนหยินก็หัวเราะออกมา “ฮ่า! ดูสิว่าแกโอหังแค่ไหน! ถ้าไม่ได้คนที่ซุ่มโจมตีฉันช่วยเอาไว้ ฉันก็คงจะฆ่าแก และตอนนี้แกคงตายไปแล้ว! หยุดโอ้อวดซะที!”