จี้หรูเสว่หน้าซีดเมื่อเห็นโจวเทียนหยินยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
คนอื่นๆ ก็ซีดเซียวด้วยความหวาดกลัวเช่นกัน
เสี่ยวหรูหลบอยู่ข้างหลังจี้หรูเสว่อย่างหวาดผวา
“เฉินผิงอยู่ที่ไหน? ฉันอยากเจอมันและคนที่ซุ่มโจมตีฉันเดี๋ยวนี้ บอกให้พวกมันออกมา ตอนนี้เลย!" โจวเทียนหยินคำรามด้วยความโกรธ
“เฉินผิงไม่ได้อยู่ที่นี่” จี้หรูเสว่ตอบด้วยเสียงสั่นเครือ
“เหลวไหล! ฉันส่งคนมาจับตาดูตำหนักบงกชชาดไว้แล้ว เฉินผิงไม่เคยออกไปไหน!” โจวเทียนหยินมองมาที่เธอ “แกขอให้มันออกมาเดี๋ยวนี้จะดีกว่า ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำลายตำหนักบงกชชาด!” เขาประกาศอย่างโอหัง
เมื่อเขาพูดจบ เขาก็ปลดปล่อยรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่เขมือบทุกคนในตำหนักบงกชชาด
แรงกดดันจากเจ้ายุทธ์นั้นน่ากลัวเกินไป
ทันใดนั้น สาวกที่อ่อนแอจำนวนหนึ่งของตำหนักบงกชชาดก็กระอักเลือดออกมา และทรุดตัวลงกับพื้น
จี้หรูเสว่ปลดปล่อยรัศมีของเธอเพื่อต้านรัศมีที่แข็งแกร่งของโจวเทียนหยิน แต่ฝีมือของเธอเทียบไม่ได้กับโจวเทียนหยิน แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างที่สุดแล้วก็ตาม
ในชั่วพริบตานั้น รัศมีต่อต้านของเธอก็แหลกเป็นเสี่ยงๆ
“ฉันจะพูดอีกที บอกให้เฉินผิงออกมาซะ” โจวเทียนหยินสั่งอย่างเย็นชา
จี้หรูเสว่ยืนกราน “เฉินผิงไม่ได้อยู่ในตำหนักบงกชชาด ฉะ-ฉันพูดความจริง คุณจะค้นที่นี่ดูก็ได้ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน”
ไม่มีทางที่จี้หรูเสว่จะเรียกเฉินผิงมาได้ เพราะเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอยู่ที่ไหน
“ฮ่า! พยายามจะหลอกฉันงั้นเหรอ?” โจวเทียนหยินตะคอก
จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าจี้หรูเสว่ในพริบตา และจับเข้าที่คอของเธอ
จี้หรูเสว่หายใจไม่ออก แก้มของเธอกลายเป็นสีแดงก่ำ
“ปล่อยจี้หรูเสว่นะ!” เสี่ยวหรูพุ่งไปข้างหน้าและตบโจวเทียนหยินอย่างแรง
ประกายเย็นยะเยือกปรากฏขึ้นในดวงตาของโจวเทียนหยิน ในขณะที่เขาซัดเสี่ยวหรูปลิวด้วยการโบกมือทีเดียว ทำเอาเสี่ยวหรูกระอักเลือดออกมาและทรุดลงกับพื้น
ฉันจะไปหาเฉินผิงได้ที่ไหน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...