หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1380

"กลัวเหรอครับ?" เฉินผิงถามอย่างเฉยเมย

"กลัวงั้นเหรอ? กลัวอะไร? ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น โดยเฉพาะไอ้ขี้แพ้อย่างแก” โจวเทียนหยินตอบอย่างหยามเหยียด

“ในเมื่อคุณไม่กลัว แล้วทำไมคุณถึงใช้ผู้หญิงเป็นเกราะกำบัง? คุณกล้าพอที่จะสู้กับผมอย่างเปิดเผยไหม? ขอแค่เราสองคน และไม่ให้ใครหน้าไหนเข้ามาช่วย” เฉินผิงยื่นข้อเสนออย่างใจเย็น

"ได้เลย! ฉันจะจัดการแกด้วยตัวเอง”

หลังพูดแบบนั้น โจวเทียนหยินก็ผลักเสี่ยวหรูออกไป

โชคดีที่เฉินผิงจับเธอไว้ได้และส่งเธอให้จี้หรูเสว่ “คุณสองคนถอยไปก่อน วันนี้ผมต้องกำจัดเขาให้ได้”

จี้หรูเสว่มองเฉินผิงอย่างเป็นกังวล "ระวังตัวด้วยนะคะ"

“ไม่ต้องห่วงครับ คุณหญิงจี้ เฉินผิงเป็นคนมีวาสนา จะไม่มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเขา”

หูหม่าซือนึกถึงถึงสิ่งที่เฉินผิงได้เจอในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เขาพัฒนาฝีมือขึ้นอย่างมาก!

ในไม่ช้า จี้หรูเสว่และคนอื่นๆ ก็ถอยห่าง เหลือเพียงเฉินผิงและโจวเทียนหยินในสมรภูมิ

“วันนี้ฉันจะฆ่าแก!” เฉินผิงป่าวประกาศขณะที่เขามองไปยังโจวเทียนหยิน

“ฮึ! ยังเร็วเกินไปที่จะบอกว่าใครเป็นผู้ชนะ”

ด้วยเหตุนั้น โจวเทียนหยินก็เปล่งรัศมีอันชั่วร้ายออกมา

ทันใดนั้น สภาพแวดล้อมรอบๆ ก็ดูราวกับมีพายุพัดผ่าน ทำให้เสื้อผ้าของฝูงชนสั่นพรึบพับเสียงดัง

แผ่นดินสั่นสะเทือนโดยไม่ทันตั้งตัว ในขณะที่เศษหินถูกพัดพาจากพื้นดินขึ้นไปในอากาศ เข้าปกคลุมท้องฟ้าและบดบังแสงอาทิตย์

ถึงกระนั้น เฉินผิงก็ยังคงไม่กระวนกระวายใจในระหว่างที่เขายืนอยู่ตรงนั้น ดูสงบนิ่งและไม่แม้แต่จะขยี้ตา

“เหยี่ยวถลาลม!” โจวเทียนหยินตะโกนก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปในอากาศดั่งนกอินทรีที่สง่างาม

โจวเทียนหยินร่อนอยู่เหนือเฉินผิงครู่หนึ่ง ก่อนจะโจมตีใส่ศีรษะของเขา

ฉับ! ฉับ! ฉับ!

มือของเขากระพือแหวกอากาศด้วยเสียงหวีดหวิว

ทุกการโจมตีมีพลังมากพอที่จะเจาะรูขนาดใหญ่อย่างน้อยห้าแห่งในกำแพงโลหะได้

เฉินผิงเงยหน้าขึ้นอย่างสงบนิ่ง เขาขยับฝ่ามือ และโจมตีใส่คู่ต่อสู้อย่างอาฆาตมาดร้าย

พรึบ!