เฉินผิงแผ่ราศีอันโดดเด่นที่สามารถพิชิตโลกได้ออกมา ในขณะนั้น ร่างเพรียวบางของเขาฉายรัศมีที่น่าหวาดหวั่น ในสายตาของจี้หรูเสว่และคนอื่นๆ เขาดูราวกับนักสู้ผู้ทรงพลัง
เขาเป็นตัวแทนของบุรุษผู้น่าเกรงขาม ตัวตนอันเย่อหยิ่งเหนือกว่าผู้ใดของเขาทำให้คนอื่นๆ รู้สึกอยู่ไม่เป็นสุข พวกเขาถึงกับอยากจะคุกเข่าเคารพเฉินผิงด้วยความกลัว
ฝูงชนประหลาดใจที่เห็นกระบี่พิฆาตมังกรปรากฏอยู่ในมือของเฉินผิง มันถูกปกคลุมด้วยแสงสีเทา
กระบี่อันงดงามยิ่งเสริมให้เฉินผิงดูสง่ามากขึ้น ในขณะที่กระบี่ในมือของเขาเปล่งแสงเจิดจ้าพร้อมส่งเสียงหึ่งๆ
“ทีนี้ก็ตายซะ!” เฉินผิงตะคอกและสะบัดกระบี่ไปข้างหน้า
พลังดาบที่ซ่อนอยู่พุ่งขึ้นไปในอากาศขณะที่เขาโจมตีคู่ต่อสู้
ทันใดนั้น เขาก็สับทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเป็นชิ้นๆ พลังดาบพุ่งตรงไปยังโจวเทียนหยิน ทำให้เขาอ้าปากค้างและเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“นะ-นี่คือดาบวิญญาณงั้นเหรอ?” โจวเทียนหยินถามอย่างตกตะลึง
ชั่วขณะหนึ่ง เขารู้สึกหวาดกลัวจนทำอะไรไม่ถูกและเริ่มตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
ทันทีที่โจวเทียนหยินเห็นเฉินผิงตวัดกระบี่พิฆาตมังกรในมือ โจวเทียนหยินก็รู้ว่าวันโลกาวินาศได้มาถึงแล้ว
แสงสีเทาบนกระบี่พิฆาตมังกรดูน่าหวาดหวั่นไม่น้อย
โจวเทียนหยินอยากจะร้องขอความเมตตาด้วยความหวาดผวา
โชคไม่ดีที่พลังดาบสะกดเขาเอาไว้ ทำให้เขาไม่มีโอกาสที่จะพูดออกมา
เมื่อพลังดาบแทงทะลุคอของโจวเทียนหยิน เลือดก็พุ่งกระฉูดไปทั่ว แรงปะทะมหาศาลที่เกิดจากการจู่โจมทำให้หัวของเขาหลุดออกจากร่างและตกลงบนพื้นเสียงดังสนั่น จากนั้นมันก็กลิ้งไปยังจุดที่พวกตระกูลโจวยืนอยู่
พวกเขาสติแตกในทันใด เมื่อเห็นภาพที่โหดเหี้ยมอย่างไม่น่าเชื่อ
ฉับเดียว! หัวของโจวเทียนหยินถูกตัดขาดในการโจมตีครั้งเดียว!
ตระกูลโจวตกตะลึง
พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเฉินผิงจะตัดหัวโจวเทียนหยินได้ในเสี้ยววินาที สำหรับพวกเขาแล้ว โจวเทียนหยินเป็นผู้คลั่งไคล้ศิลปะการต่อสู้ที่มีฝีมือเยี่ยมเสมอมา เขาเป็นหัวหน้าตระกูลในฝัน!
ทั้งจิตใจและวิญญาณของลูกน้องโจวเทียนหยินถูกสั่นคลอน ที่จริงพวกเขากลัวจนสติหลุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...