“สิงจวิน นี่มันหมายความว่ายังไง?” เฉินผิงตะโกนก่อนที่จะเรียกกระบี่พิฆาตมังกรของเขาออกมาและกวัดแกว่งเข้าใส่ประตูเหล็ก
เคร้ง! เกิดเสียงดังสนั่นตามมา อย่างไรก็ตาม แรงสะท้อนกลับอันน่าหวาดหวั่นก็ทำให้เฉินผิงถอยหลังไปหนึ่งก้าว ในขณะที่อาการเหน็บชาแล่นขึ้นมาที่แขนของเขา
แต่อย่างไรก็ตาม กระบี่ของเขาสามารถฟันประตูเหล็กให้เป็นรอยได้
เมื่อเฉินผิงเห็นว่าเกิดรอยฟัน เขาก็ตวัดดาบเข้าที่ประตูอีกครั้ง
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
บนประตูเหล็กมีรอยฟันมากขึ้น แต่มือของเขาในตอนนี้มีเลือดไหลออกมาไม่ขาดสาย
ทั้งบ้านเริ่มสั่นสะเทือนเมื่อเฉินผิงฟันด้วยแรงทั้งหมดที่มี
สิงจวินซึ่งยืนอยู่ที่ลานบ้านขมวดคิ้วและเม้มริมฝีปากด้วยความรู้สึกผิด ในขณะที่เขามองไปยังบ้านที่สั่นสะเทือนและฟังเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวของเฉินผิง
ทันใดนั้น คุณชี่ก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ สิงจวิน
"คุณชี่ครับ เรา...”
สิงจวินไม่รู้ว่าคุณชี่จะทำอะไร ทำไมคุณชี่ถึงขังเฉินผิงเอาไว้
“ห้ามไม่ให้ปล่อยเขาออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผม” คุณชี่พูดอย่างเย็นชาก่อนเดินออกไป
สิงจวินถอนหายใจ ในที่สุดเขาก็หันหลังและเดินจากไปเช่นกัน
ในระหว่างนั้น เฉินผิงยังคงกวัดแกว่งกระบี่ไปมาอย่างลนลาน แม้ว่ามือของเขาจะโชกเลือด แต่เขาก็ไม่หยุดฟันเลยสักครั้ง
เมื่อพลังวิญญาณของเฉินผิงหมดลง เมื่อเขาไม่สามารถแกว่งกระบี่ได้อีก ในที่สุดเขาก็ล้มลงกับพื้น
"ทำไม? ทำไมกัน?" เฉินผิงตะโกน เขาอยากรู้ว่าทำไมคุณชี่ถึงทำกับเขาแบบนี้ เขาอยากรู้ว่าทำไมชายอีกคนถึงขังเขาเอาไว้
ขณะที่เฉินผิงกำลังสิ้นหวัง เขาก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าเขามีวงแหวนจักรวาล ของวิเศษที่มีพลังควบคุมมิติ ซึ่งจะช่วยให้เขาหนีออกจากห้องได้
ด้วยเหตุนี้ เฉินผิงจึงหยิบวงแหวนจักรวาลออกมาจากแหวนเก็บของในทันที และโยนแหวนขึ้นไปในอากาศ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...