หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1395

พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินผิงแข็งแกร่งมากเพียงใด ดังนั้นจึงค่อนข้างเสี่ยงที่หลงเซียวจะเข้าปะทะกับเฉินผิง

“แน่นอน เรื่องนี้ผมเข้าใจ ผู้เข้าร่วมการประลองทุกคนต้องเตรียมใจว่าอาจได้รับบาดเจ็บหรืออาจถึงขั้นเสียชีวิตได้” คุณชี่กล่าวอย่างไม่ยินดียินร้าย

หลงจิ้งกั๋วไม่อาจหาข้อแก้ตัวอื่นใดมาปฏิเสธคำขอของคุณชี่ได้ เขาจึงพยักหน้าและตอบว่า “ในกรณีนั้น เรายินดีให้เฉินผิงเข้าร่วม อย่างไรก็ตาม หากมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเขา ผมหวังว่าคุณคงไม่ถือโทษตระกูลหลงนะครับ คุณชี่”

“เรื่องนั้นไม่ต้องกังวล!” คุณชี่สัญญา จากนั้นเขาก็โยนเอกสารคืนให้หลงจิ้งกั๋ว “เอกสารของคุณได้รับการอนุมัติแล้ว”

พูดจบเขาก็โบกมือให้หลงจิ้งกั๋ว หลงจิ้งกั๋วจึงขอตัวและเดินออกไป

หลังจากที่เขาออกจากที่ทำการกระทรวงยุติธรรม สีหน้าของหลงจิ้งกั๋วก็ดูเป็นกังวล ด้วยการที่เฉินผิงเข้าร่วมการประลองโดยไม่คาดฝัน เขาจึงต้องทบทวนแผนของเขาใหม่ และตรวจสอบให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด

หลังจากล่องเรือมาสองวัน ในที่สุดจู้จื่อซานก็มาถึงเกาะเผิงไหลอันน่าอัศจรรย์แห่งทะเลทางใต้

เกาะเผิงไหลมีประชากรเพียงหนึ่งหมื่นคน แต่ทุกคนล้วนเป็นนักสู้ที่ทรงพลัง มีข่าวลือว่าแม้แต่คนที่อ่อนแอที่สุดในหมู่ประชากรบนเกาะนั้นยังเป็นถึงปรมาจารย์!

เกาะเผิงไหลตั้งอยู่ห่างไกลจากผืนดินอื่นๆ และอยู่กลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ด้วยเหตุนี้ พลังวิญญาณบนเกาะจึงเข้มข้นกว่าเมื่อเทียบกับที่อื่น

มันค่อย ๆ ดึงดูดผู้บำเพ็ญเพียรมากขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อข่าวแพร่ออกไป มันก็กลายเป็นที่รู้จักในฐานะเกาะแห่งเซียน

คนส่วนใหญ่จินตนาการว่าชีวิตบนเกาะเผิงไหลจะสมบูรณ์แบบและเหมือนดั่งสวรรค์ แต่คนที่รู้จักเกาะนี้รู้ดีว่าไม่เป็นเช่นนั้น ผู้อยู่อาศัยบนเกาะไม่ได้เป็นเซียนผู้มีพลังวิเศษ และพวกเขาก็ใช้ชีวิตบนเกาะเหมือนคนปกติทั่วไป

เกาะเผิงไหลถูกปกครองโดยตู้ต๋า ผู้เป็นราชาแห่งเกาะ ทุกอย่างบนเกาะอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

ตู้ต๋าและจู้จื่อซานเป็นสหายเก่า ด้วยเหตุนี้ เมื่อจู้จื่อซานพบว่าเฉินผิงเป็นผู้บำเพ็ญเพียร เขาก็นึกถึงตู้ต๋าทันที

จู้จื่อซานรู้ว่าผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากไม่สามารถปรับตัวเข้ากับชีวิตในสังคมที่ขาดแคลนพลังวิญญาณได้ ผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากไม่อาจพัฒนาได้มากนักในสภาพแวดล้อมที่ไม่เป็นมิตร

เฉินผิงเป็นคนที่แหกกฎข้อนั้นและจู่ๆ ก็เก่งขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ภายในเวลาไม่กี่เดือน เขาต้องครอบครองบางสิ่งที่ไม่ธรรมดา จู้จื่อซานหวังว่าจะใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้เพื่อเกลี้ยกล่อมตู้ต๋า เขาจะได้ตกลงที่จะช่วยจัดการกับเฉินผิงให้

จู้จื่อซานรู้สึกประทับใจกับสิ่งที่เขาเห็น จนแอบนึกอิจฉาชีวิตที่ดูสุขสบายของตู้ต๋าบนเกาะที่ห่างไกล

ในไม่ช้า ผู้คุมก็พาเขาไปยังสถานที่ที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณแล้วรายงาน “ราชาตู้ต๋า เพื่อนของท่านมาเยี่ยมครับ”

“

ต้องเป็นจู้จื่อซานแน่! ให้เขาเข้ามา!” เสียงที่ดังและทรงพลังดังขึ้นมาจากระยะไกล

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จู้จื่อซานก็เดินเข้าไปทันที “ที่นี่ดูราวกับสรวงสวรรค์เลยนะ ตู้ต๋า!”

“โอ้ แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก! ฉันจะไปเทียบกับประธานของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้ยังไงล่ะ? ทุกสำนักและทุกตระกูลในจิงตูต่างต้องก้มหัวให้นาย เพื่อนรักของฉัน” ตู้ต๋ากล่าวยิ้มๆ พร้อมชมกลับไป

พอมองดูจู้จื่อซานชัดๆ เขาก็ขมวดคิ้วและถาม “เกิดอะไรขึ้นกับนาย จู้จื่อซาน?”