หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1396

“เรื่องมันยาว ตู้ต๋า...” จู้จื่อซานถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเล่าให้ตู้ต๋าฟังว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อตู้ต๋าได้ยินว่าจู้จื่อซานได้รับบาดเจ็บจากชายหนุ่มวัยยี่สิบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

“นายจะบอกว่าตอนนี้มีอัจฉริยะแบบนั้นมีอยู่ในต้าซย่างั้นเหรอ? เขาสามารถเอาชนะนายได้ตั้งแต่อายุยังน้อย?” ตู้ต๋าถามอย่างจริงจัง

“มีบางอย่างที่นายยังไม่รู้ ตู้ต๋า เฉินผิงเป็นผู้บำเพ็ญเพียร เขา-"

ก่อนที่จู้จื่อซานจะทันได้พูดจบ ตู้ต๋าก็ลุกขึ้นยืนด้วยความเหลือเชื่อแล้วกล่าว “อะไรนะ? ผู้บำเพ็ญเพียร? ผู้บำเพ็ญเพียรวัยหนุ่มที่มีพลังมากกว่านาย?”

“ในตอนนี้โลกขาดแคลนพลังวิญญาณอย่างมาก แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไง? ต่อให้เขาเริ่มบำเพ็ญเพียรตั้งแต่วันแรกที่อยู่ในท้องแม่ ก็ไม่มีทางที่เขาจะเหนือกว่านายได้!”

ตู้ต๋ารู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่อว่าผู้บำเพ็ญเพียรสามารถเก่งขึ้นได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ เมื่อดูจากสภาพแวดล้อมในขณะนั้น

“ดูเหมือนเฉินผิงจะพบกับเรื่องอัศจรรย์บางอย่าง ตู้ต๋า ที่พลังของเขาเติบโตอย่างรวดเร็วคงเป็นเพราะแก่นมังกรที่เขาครอบครอง…”

จู้จื่อซานเล่าให้ตู้ต๋าฟังเรื่องรายละเอียดเกี่ยวกับแก่นมังกรในตัวเฉินผิง

ดวงตาของตู้ต๋าเป็นประกายด้วยความโลภเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น

จู้จื่อซานรู้สึกยินดีในใจ เมื่อเขาเห็นท่าทีเช่นนั้นของตู้ต๋า เขาก็รู้ว่าเขาล่อลวงตู้ต๋าได้สำเร็จ

“ตั้งแต่ที่เขาสามารถเอาชนะนายได้ เขาก็น่าจะบรรลุถึงขั้นกลางของวิญญาณใหม่ แต่แค่นั้นก็ไม่คณามือฉันหรอก!” ตู้ต๋ากล่าวอย่างภาคภูมิ

จู้จื่อซานตกตะลึงเมื่อได้ยินว่าเฉินผิงไปถึงขั้นกลางของวิญญาณใหม่แล้ว!

“ถ้านายยอมช่วย เฉินผิงก็คงไม่รอดแน่ ตู้ต๋า” จู้จื่อซานประจบประแจงตู้ต๋าต่อ