หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1397

"ของขวัญเหรอครับ? คุณให้อะไรกับเฉินผิง คุณชี่?” สิงจวินถามด้วยความสงสัย

“ฮ่าๆๆ ตู้ต๋าคือของขวัญชั้นเยี่ยมสำหรับเขาไม่ใช่หรือ?” คุณชี่หัวเราะดังลั่นแล้วลุกขึ้นยืน "มากับฉัน เราจะพาเฉินผิงออกมา ฉันแน่ใจว่าเขาใกล้จะเป็นบ้าแล้วจากการถูกกักบริเวณ”

คุณชี่และสิงจวินไปที่บ้านพักที่เฉินผิงถูกคุมขัง เฉินผิงพยายามทุกวิถีทางที่จะหนีออกจากห้องแต่ก็ไม่สำเร็จ เขาจึงล้มเลิกความพยายาม

เขากลับนั่งลงและบำเพ็ญเพียรทุกๆ วัน แต่น่าเสียดายที่สถานที่นั้นไร้ซึ่งพลังวิญญาณ เขาจึงไม่ได้พัฒนาไปมากนัก

เฉินผิงนั่งหลับตาและกำลังจดจ่ออยู่กับการบำเพ็ญเพียร แล้วจู่ๆ ประตูห้องของเขาก็เปิดออก ปล่อยให้แสงแดดจ้าส่องเข้ามา

เขาลืมตาขึ้นและรับรู้ได้ว่าผนึกทั้งหมดในห้องถูกถอนออกไปแล้ว เขารีบลุกพรวดพราดออกจากห้องในทันที

เมื่อเห็นคุณชี่ เขาก็ตะโกนว่า “ทำแบบนี้ทำไม? คุณขังผมไว้ทำไม บอกเหตุผลมาเลยนะ!”

เขาโกรธที่ถูกจองจำอยู่หลายวันโดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด

คุณชี่มองเขาอย่างใจเย็นและพูดว่า “ถ้าผมไม่ขังคุณเอาไว้ คุณคงตายไปแล้ว คุณยังเป็นมนุษย์ ไม่ใช่เซียน... ด้วยความสามารถของคุณในตอนนี้ คุณไม่มีทางช่วยชีวิตแฟนสาวได้หรอก การเผชิญหน้ากับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เป็นเรื่องเพ้อฝัน…”

“ผมเอาชนะจู้จื่อซานได้ แล้วทำไมคุณถึงคิดว่าผมจะช่วยแฟนตัวเองไม่ได้?” เฉินผิงเถียง

จู้จื่อซานเป็นประธานของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ แม้ว่าสมาพันธ์จะแข็งแกร่งและมียอดฝีมืออยู่มาก แต่ก็มีไม่กี่คนที่มีพลังเหนือกว่าจู้จื่อซาน

“จู้จื่อซานเป็นแค่ลูกกระจ๊อกคนหนึ่งในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ และพวกเขาสามารถหาคนมาแทนที่ตำแหน่งประธานได้เสมอ คุณคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เพียงเพราะคุณเอาชนะจู้จื่อซานได้งั้นหรือ? เลิกฝันกลางวันได้แล้ว!”

หลังจากนั้น คุณชี่ก็จู่โจมเฉินผิงโดยไม่ให้เขาตั้งตัวได้

ตูม!