หวังหันหันมองสายตาที่มุ่งมั่นของเฉินผิง สุดท้ายจึงพยักหน้า “ฉันเชื่อ!”
เฉินผิงยิ้มเล็กน้อย ลูบหัวหวังหันหันเบาๆ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเอ็นดูแบบที่พี่ชายมีต่อน้องสาว!
หลังจากที่เพิ่งเลิกงาน หวังหันหันก็ได้รับสายจากอู๋อีฟาน เร่งให้เธอรีบไป เพื่อนหลายคนไปถึงกันหมดแล้ว!
หวังหันหันจึงถามที่อยู่ งานเลี้ยงรุ่นถึงกับเลือกจัดที่โรงแรมฟู่เหาเลย!
ทีนี้ทำให้หวังหันหันลังเล เพราะงานเลี้ยงรุ่นครั้งนี้จะต้องต่างคนต่างออก เลือกโรงแรมที่หรูหราแบบนี้ ค่าใช้จ่ายคงจะไม่น้อยเลย เธอไม่อยากเสียเงินนี้ไป รู้สึกว่าสิ้นเปลืองมาก!
แต่จากการโน้มน้าวของเฉินผิง หวังหันหันถึงยอมตกลงที่จะไป สองคนขับรถฉางอันมือสองแล้วมุ่งตรงไปยังโรงแรมฟู่เหา!
ทั้งสองคนเพิ่งจะถึงหน้าประตูโรงแรม ก็เห็นอู๋อีฟานรออยู่ที่หน้าประตูอย่างร้อนรนแล้ว!
เมื่ออู๋อีฟานเห็นเฉินผิง ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเมื่อคืนเฉินผิงทำให้องค์กรมังกรแดงขุ่นเคือง จะต้องถูกฆ่าตายแน่ ต่อให้ไม่ตายก็จะต้องถูกทำร้ายจนเลือกอาบหัวแน่นอน แต่ตอนนี้มองเฉินผิงแล้ว กลับไม่บาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย!
“เมื่อคืนนายไม่โดนทำร้ายเหรอ” อู๋อีฟานถามด้วยสีหน้างุนงง
“ฉันก็บอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอ องค์กรมังกรแดงกลัวฉัน พวกเขาจะกล้าทำร้ายฉันได้ยังไง…”
เฉินผิงยิ้มเล็กน้อย!
“นายก็โม้ไปเถอะ!” อู๋อีฟานถึงกับมองบน เธอไม่เชื่อคำพูดของเฉินผิงหรอก องค์กรมังกรแดงเป็นองค์กรที่ใหญ่ขนาดนั้น จะไปกลัวเฉินผิงได้ยังไง เฉินผิงจะต้องใช้วิธีอะไรจัดการแน่ อาจจะใช้เงินก็เป็นได้!
“เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่!” เฉินผิงก็ไม่ได้อธิบายอีก!
“วันนี้หันหันมางานเลี้ยงรุ่น นายขับรถฉางอันมาเนี่ยนะ ถ้าไม่มีรถดีๆ เรียกแท็กซี่ยังดีกว่าขับรถฉางอันเก่าๆ ซะอีก นายดูลานจอดรถที่นี่สิ มีรถเก่าๆ แบบนี้ไหม”
อู๋อีฟานตำหนิเฉินผิงด้วยสีหน้าไม่พอใจ!
ตอนนั้นเฉินผิงพูดเชียร์ให้หวังหันหันมางานเลี้ยงรุ่น อู๋อีฟานคิดว่าเฉินผิงจะต้องหาทางให้หวังหันหันได้หน้าในงานเลี้ยงรุ่นแน่ แต่ตอนนี้กลับขับรถฉางอันเก่าๆ มา คนก็หัวเราะเยาะแย่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...