หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 141

“ไอ้บ้าเอ๊ย มากกว่าสามแสน? พี่ปิงแค่นาฬิกาเรือนเดียว ฉันต้องดิ้นรนไปอีกสิบปีเลยนะ!”

“คนเราเมื่อเปรียบเทียบกันก็จะพบคนที่แย่กว่า ส่วนสิ่งของเมื่อนำมาเปรียบเทียบกันก็จะพบสิ่งที่แย่กว่าเช่นกัน แต่พวกเราไม่สามารถเอาไปเปรียบเทียบได้!”

“พี่ปิงทั้งมีหน้าตาที่สมบูรณ์แบบ และฐานะทางการเงินที่ดี ผู้ชายแบบนี้แหละ เป็นผู้ชายชั้นยอดที่แท้จริง!”

“เหมียวเหมี่ยว เมื่อไหร่เธอจะเลิกกับพี่ปิง ฉันขอจองล่วงหน้าเลยได้ไหม ต่อให้ฉันได้เป็นแฟนกับพี่ปิงแค่หนึ่งวัน ฉันก็ยอม...”

กลุ่มคนพูดคุยกันอย่างประจบสอพลอและติดตลกไปด้วย

มันทำให้เหลิ่งปิงและจังเหมี่ยวหัวเราะออกมายกใหญ่ ความรู้สึกที่มีคนมาอิจฉาแบบนี้นี่ มันยอดเยี่ยมสุดๆไปเลยจริงๆ!

“ฉันจำได้ว่าพี่ปิงเคยคบกับหวังหันหันมาก่อน ทำไมถึงเลิกกันล่ะ”

ทันใดนั้นหญิงสาวผมยาวในชุดเดรสก็พูดขึ้น!

หญิงสาวคนนี้ก็อยู่หอพักเดียวกับหวังหันหันเช่นกัน ชื่อว่า ‘หวังอวี่เถียน’ ดังนั้นเธอจึงรู้เรื่องหวังหันหันกับเหลิ่งปิงเล็กน้อย

เมื่อหวังอวี่เถียนถามคำถามนี้ขึ้นมา ทุกคนก็หยุดพูดในทันที และบรรยากาศก็อึดอัดขึ้นมาอยู่ครู่หนึ่ง

อย่างไรเสียหวังหันหันและจังเหมี่ยวก็เป็นรูมเมทในหอพักเดียวกัน เท่ากับว่าตอนนี้จังเหมี่ยวก็เหมือนปล้นแฟนหนุ่มของหวังหันหันมา ไม่ว่าจะพูดอย่างไรมันก็ไม่ค่อยเหมาะสมอยู่แล้ว!

เมื่อเหลิ่งปิงเห็นสถานการณ์แบบนี้ ใบหน้าของเขาก็แสดงความรู้สึกเศร้าใจขึ้นมาทันที และก็แสร้งทำเป็นพูดอย่างไม่ค่อยสมัครใจว่า “มันยากที่จะอธิบายเป็นคำพูดจริงๆ นี่เป็นเรื่องที่ฉันไม่อยากพูดถึงมากที่สุด ฉันมอบความรักให้หวังหันหันไปมากมายแต่เธอกลับไม่รู้จักพอ นอกจากชอบใช้เงินก็ยังชอบไปบาร์อีกด้วย สุดท้ายเธอก็ไปเป็นนางระบำที่บาร์จนได้ ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ...”

สิ่งที่เหลิ่งปิงพูดนั้นสะเทือนอารมณ์มาก จนทุกคนมองมาที่เขาด้วยความสงสาร

ดูเหมือนว่าเหลิ่งปิงจะรู้จักหวังหันหันเป็นอย่างดี แม้กระทั่งเรื่องที่หวังหันหันไปเป็นนางระบำเขาก็รู้อย่างแจ่มแจ้ง!

“ทำไมหวังหันหันถึงเป็นคนแบบนี้ล่ะ เมื่อก่อนตอนที่อยู่โรงเรียนฉันไม่เคยดูออกเลย ไม่คิดว่านางจะสามารถไปนางระบำที่ผับได้”

“รู้คน รู้หน้า แต่ไม่รู้ใจจริงๆ หวังหันหันที่ดูแล้วค่อนข้างไร้เดียงสา แต่ที่แท้ก็เป็นคนเช่นนี้!”

“พี่ปิงช่างน่าสงสารเสียจริง เป็นผู้ชายที่ดีขนาดนี้ เมื่อตอนนั้นทั้งๆที่ดีกับหวังหันหันมาก แต่นางกลับไม่รู้จักที่จะรักษาไว้ด้วยซ้ำ!”

จังเหมี่ยวรีบถามหวังอวี่เถียน

“ฉันก็ได้ยินอู๋อีฟานพูดมา เมื่อคืนเราคุยโทรศัพท์กัน เธอบอกกับฉันว่าหวังหันหันเอานักโทษที่เพิ่งออกจากคุกมาเป็นแฟน ตอนนั้นที่ได้ยินฉันอึ้งมากๆ แต่ตอนนี้พอรู้ว่าแม้กระทั่งนางระบำหวังหันหันก็เป็นมาแล้ว กับการจะหาพวกขี้คุกสักคนก็ไม่เลวหรอก!”

หวังอวี่เถียนกล่าว

หลังจากที่จังเหมี่ยวได้ยินเรื่องนี้ เธอก็หัวเราะออกมาทันทีทันใด เธอกำลังคิดแผนการว่าถ้าหวังหันหันพาแฟนหนุ่มมาด้วยละก็ นางจะต้องอับอายขายหน้าอย่างแน่นอน!

แต่หลังจากที่เหลิ่งปิงได้ยินว่าหวังหันหันเอาไอ้ขี้คุกมาเป็นแฟน มุมปากของเขาก็ขึ้นมากระตุกอย่างไม่รู้ตัว

ในเวลานี้ อู๋อีฟานและหวังหันหันก็มาถึงแล้ว พวกเธอผลักประตูเดินเข้าไป ต่อด้วยเฉินผิงที่รีบตามมาข้างหลัง

“สวัสดีทุกคน~ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ…”

หลังจากที่อู๋อีฟานเข้าประตูมา เธอก็ทักทายทุกคน