หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 142

“สวัสดีทุกคน...”

หวังหันหันก็ยิ้มและทักทายทุกคนเช่นกัน แต่เมื่อเธอเห็นเหลิ่งปิง เธอก็รีบหลบสายตาไม่กล้ามองไปที่เขา

เธอกลัวว่าเดี๋ยวตนเองจะอดไม่ได้ที่แล้วระเบิดอารมณ์โกรธใส่เหลิ่งปิง เพราะถึงอย่างไรเหลิ่งปิงก็ทำร้ายเธอไว้หนักหนาเหลือเกิน แต่นี่เป็นงานเลี้ยงรุ่น หวังหันหันไม่อยากทำให้มันพัง!

เมื่อเห็นว่าหวังหันหันมองเหลิ่งปิงแล้วหลบตา สิ่งนี้ยิ่งทำให้ทุกคนเชื่อคำพูดของเหลิ่งปิงมากขึ้น หวังหันหันต้องทำเรื่องอะไรที่ผิดกับเหลิ่งปิงไว้แน่นอน จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอแสดงท่าทางเช่นนี้!

อู๋อีฟานกล่าวทักทายหวังหันหัน แต่ก็พบว่าทุกคนมองมาที่หวังหันหันด้วยสายตาแปลกประหลาด ทั้งคู่จึงสับสนเล็กน้อย

“หวังหันหัน ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ แล้วยังมีหน้ามาเข้าร่วมงานเลี้ยงรุ่นอีก ฉันมองเธอผิดไปจริงๆ...”

ตอนนี้หวังอวี่เถียนพูดกับหวังหันหันด้วยความโกรธ!

สิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้หวังหันหันมึนงงอย่างมาก เธอไม่เข้าใจว่าหวังอวี่เถียนพูดถึงอะไรกันแน่

“หวังอวี่เถียน หันหันไปทำอะไรให้เธอเดือดร้อนเหรอ เพื่อนร่วมชั้นที่ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี แต่พอเจอกันทำไมถึงมาพูดแบบนี้ล่ะ”

อู๋อีฟานก้าวไปข้างหน้าแล้วถามหวังอวี่เถียน

แต่เมื่อหวังอวี่เถียนกำลังจะพูด เหลิ่งปิงกลับยืนขึ้นมา “เอาล่ะ อย่าไปพูดถึงอดีตกันเลย วันนี้พวกเราทุกคนมาเพื่อดื่ม มาพูดคุยเรื่องความรู้สึกกัน เพราะฉะนั้นก็ไม่ควรมีใครมาทำให้หมดสนุก...”

เหลิ่งปิงเปิดปากพูดแบบนี้ ทำให้หวังอวี่เถียนไม่ได้อะไรต่อ

“พิลึกเสียจริง...”

อู๋อีฟานดึงหวังหันหันไปหาที่นั่ง และเฉินผิงก็นั่งลงข้างหวังหันหันอย่างเปิดเผย

เมื่อทุกคนเห็นเฉินผิงก็พากันมองสังเกตตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างละเอียด สายตาทั้งครุ่นคิดและเหยียดหยาม!

“หันหัน ผู้ชายคนนี้เป็นใครเหรอ นี่เป็นงานเลี้ยงรุ่นเพื่อนร่วมชั้นของเรานะ พาคนนอกมาด้วยมันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่หรือเปล่า”

จังเหมี่ยวเริ่มพูดก่อน และถามหวังหันหัน

เธอตั้งใจถามเรื่องนี้โดยตรง เพราะต้องการที่จะรู้ว่าหวังหันหันจะตอบอย่างไร