“จังเหมี่ยว เธอกำลังตรวจสอบประวัติสำมะโนครัวเหรอ ถามนู่นถามนี่อยู่นั่นแหละ รีบๆให้มาเสิร์ฟอาหารแล้วกินกันเถอะ...”
เพื่อไม่ให้หวังหันหันเกิดความอับอาย อู๋อีฟานจึงรีบพูดกับจังเหมี่ยว
แต่จังเหมี่ยวก็ยังไม่ยอมแพ้ ทั้งยังมองไปหาหวังหันหันที่กำลังอับอายแล้วพูดว่า “หันหัน งานก่อนหน้านี้ของแฟนเธอเป็นความลับเหรอ มีเรื่องอะไรที่เธอพูดไม่ได้หรือเปล่า อย่างเช่น...ติดคุก?”
ในคำพูดของจังเหมี่ยวนั้นแสดงถึงการจ้องจับผิดอย่างเห็นได้ชัด!
เมื่อได้ยินจังเหมี่ยวพูดเช่นนี้ หวังหันหันก็แปลกใจ เธอไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ทำไมจังเหมี่ยวถึงรู้เรื่องนี้ล่ะ
ขณะนี้หวังหันหันมองไปยังอู๋อีฟาน เพราะมีเพียงอู๋อีฟานคนเท่านั้นที่รู้เรื่องการติดคุกของเฉินผิงเมื่อคืนนี้!
อู๋อีฟานก็ประหลาดใจเช่นกัน และสุดท้ายเธอก็มองไปหาหวังอวี่เถียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ “หวังอวี่เถียน นี่แกเอาไปนินทาต่อเหรอ”
เมื่อคืนอู๋อีฟานพูดกับหวังอวี่เถียนไป และตอนนี้จังเหมี่ยวก็รู้เช่นกัน นั่นต้องเป็นเพราะหวังอวี่เถียนเอาไปบอกแน่นอน!
“อู๋อีฟาน ทำไมถึงบอกว่านี่เป็นการนินทาล่ะ ฉันก็แค่พูดจากข้อเท็จจริงเท่านั้น!”
หวังอวี่เถียนไม่ได้แก้ตัว แต่กลับยอมรับมาตรงๆ ทำให้อู๋อีฟานโกรธมากขึ้น และในขณะเดียวกัน อู๋อีฟานก็รู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย
เพราะเรื่องที่ตัวเองทำงานเป็นหญิงขายบริการ หวังอวี่เถียนก็รู้เช่นกัน ดังนั้นถ้าถูกเปิดโปงในเวลานี้ เธอจะไม่มีหน้าไปเจอใครอีก!
อู๋อีฟานกลัวว่าจะไปทำให้หวังอวี่เถียนโกรธ เธอจึงสะบัดเรื่องของตัวเองออกไป และไม่พูดอะไรอีก
“หันหัน มันไม่เรื่องยากที่จะพูดออกมาว่าแฟนเธอเคยติดคุกหรอกนะ ทำไมยังไม่พูดอีกล่ะ พวกเราไม่เลือกปฏิบัติกับเขาหรอก ฐานะของเธอตอนนี้ก็เหมาะกับแฟนของเธอดี นางระบำเอย นักโทษเอย ช่างเป็นคู่ที่ฟ้าประทานเสียจริง...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...