"เป็นอะไรไป? หมดแรงแล้วเหรอครับ?” เฉินผิงหัวเราะเยาะ
“เจ้าหนู แกแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดไว้ แต่ยังไงนี่ก็แค่เริ่มต้นเท่านั้น”
พูดแล้วตู้ต๋าก็กระทืบเท้าของเขาเบาๆ คลื่นพลังวิญญาณที่พุ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ลอยเข้ามาหาเขา
ขณะที่เขากำลังเติมพลังวิญญาณ ผู้คนในบริเวณนั้นรู้สึกว่าอุณหภูมิลดลงสักสองสามองศา
ในไม่ช้า ตู้ต๋าก็ฟื้นคืนพลังวิญญาณของเขาจนเต็มเปี่ยม เฉินผิงตกใจเมื่อเห็นอย่างนั้น
เขาไม่รู้ว่าตู้ต๋าใช้วิชาใดในการฟื้นคืนพลังวิญญาณภายในระยะเวลาไม่นาน
จากนั้นตู้ต๋าก็เริ่มท่องคาถา และดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ในไม่ช้าแสงก็เข้ามารวมตัวกันที่ปลายดาบและส่องสว่างราวกับดวงตะวัน เจิดจ้าจนทุกคนในบริเวณนั้นต้องหยีตา
เฉินผิงมองแทบไม่เห็น แต่แล้วเขาก็รู้สึกถึงลมกระโชกแรงพัดมาทางเขาอย่างกะทันหัน
เขาตอบสนองโดยการหันหน้าหนี ทันทีที่เขาทำเช่นนั้นก็รู้สึกได้ถึงสายลมเย็นที่พัดผ่านใบหน้าของเขา ต้องมาจากดาบเล่มนั้นแน่!
เมื่อเห็นว่าเขาพลาดเป้า ตู้ต๋าจึงรีบถอยกลับอย่างรวดเร็ว และปลายดาบของเขาก็เริ่มส่องแสงอีกครั้ง เขาหวังว่าจะสามารถโจมตีเฉินผิงได้อีกรอบเมื่อทัศวิสัยของฝ่ายหลังมืดดับ
เฉินผิงรู้ว่าตู้ต๋ากำลังจะใช้ไม้เดิมอีกครั้ง เขาจึงเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรไปทางตู้ต๋าทันที ตู้ต๋าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอยออกไป จึงทำให้เฉินผิงขัดขวางการใช้เวทย์มนต์ของเขาได้อีกครั้ง
สีหน้าของเฉินผิงเคร่งขรึมในขณะที่เขาจ้องตู้ต๋า ฉันรู้ว่าเขาแข็งแกร่งพอๆ กับฉัน แต่ที่น่าประทับใจคือเขารู้จักการใช้ศาสตร์เวท ไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนที่จะรู้จักศาสตร์เวท ในความเป็นจริงแล้ว ทุกวันนี้ไม่ค่อยมีใครพบเห็นนักเวทย์เลย นับตั้งแต่ที่ผู้คนเริ่มบำเพ็ญเพียรพลังวิญญาณ ผู้ใช้เวทย์มนต์ก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ พอถึงตอนที่พลังวิญญาณเริ่มขาดแคลน ผู้คนจำนวนมากจึงนึกถึงเวทมนต์ได้ และต้องการที่จะเรียนรู้ อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นพวกเขาก็ได้ตระหนักว่าศาสตร์เวทย์แทบจะหายไปหมดแล้ว จึงเป็นเรื่องยากที่จะได้เห็นผู้ที่มีทักษะด้านเวทย์มนต์ในทุกวันนี้ ตู้ต๋าใช้วิชาเวทย์อย่างแน่นอน และแสงที่ปลายดาบไม่ได้เกิดจากพลังวิญญาณของเขา การจะใช้เวทมนต์ได้ต้องอาศัยพลังจิต ดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จะสู้กับฉันด้วยเวทย์มนต์
“คุณอยากสู้กับผมด้วยเวทย์มนต์ใช่ไหม? ก็ดี! เช่นนั้นผมจะสนองคุณ” พูดจบเฉินผิงก็เก็บกระบี่พิฆาตมังกรของเขาและประสานนิ้วทั้งสองเข้าด้วยกัน จากนั้นแสงสีทองก็วูบวาบที่ปลายนิ้ว
พลั่ก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...