หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1407

ในขณะเดียวกัน จู้จื่อซานก็หัวเราะอย่างลำพองใจ “แกหนีไม่รอดหรอก เฉินผิง! ฉันจะตัดหัวแกแล้วแขวนไว้ที่ทางเข้าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้! ทุกคนจะได้รู้ว่าอย่าได้ต่อต้านเรา!”

เฉินผิงไม่สนใจจู้จื่อซาน สายตาของเขาจับจ้องไปที่ตู้ต๋า และต่อมาไม่นานเขาก็แสยะยิ้ม

ภาพนั้นสร้างความสับสนให้กับตู้ต๋า “แกยิ้มอะไร? แกจะตายอยู่แล้วแท้ๆ”

“โอ้ แล้วใครบอกเหรอว่าผมจะตาย? วิชาของคุณฆ่าผมไม่ได้หรอก ผมมองออกแล้ว และก็จะทำลายมันด้วย” เฉินผิงพูดอย่างเยือกเย็น

“ถ้าแกมองออกแล้วจะทำไม? แกทำลายเวทย์มนต์ของฉันไม่ได้หรอก” ตู้ต๋าไม่คิดว่าเฉินผิงจะทรงพลังขนาดนั้น

“อย่างนั้นเหรอครับ? จะลองดูไหมล่ะ?” แสงสว่างวาบสีทองปรากฏขึ้นในดวงตาของเฉินผิง และคลื่นปราณสัมผัสก็พุ่งตรงไปที่ตู้ต๋า

ในเมื่อการโจมตีทางกายภาพจะสะท้อนกลับมาหาฉัน แล้วถ้าเป็นการโจมตีด้วยปราณสัมผัสล่ะ? ฉันจะตัดพลังจิตของเขาออก และหยุดไม่ให้เขาร่ายคาถานั้น

“หึ! แกกำลังพยายามเล่นงานพลังจิตของฉันใช่ไหม? แกประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว ไม่มีทางที่แกจะมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าฉัน”

ตู้ต๋าพูดจาดูถูกโดยคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ เขาไม่คิดว่าจะมีใครที่มีพลังมากไปกว่าเขาในด้านเวทย์มนต์ ปรมาจารย์ด้านศาสตร์เวทย่อมมีพลังจิตสูงเป็นธรรมดา ตู้ต๋าจึงไม่กลัวการโจมตีของเฉินผิงแม้แต่น้อย อันที่จริงเขาจะใช้โอกาสนี้ทำให้เฉินผิงกลายเป็นคนเสียสติ

ปราณสัมผัสของเฉินผิงครอบคลุมตู้ต๋าและพุ่งตรงสู่สมองของเขา ทันทีที่ปราณสัมผัสแทรกซึมเข้าไปในสมองของตู้ต๋า แสงสีทองก็สว่างขึ้นและตัดปราณสัมผัสของเฉินผิงออก

เมื่อเห็นภาพนั้น จู้จื่อซานก็หัวเราะเยาะ เขายังจะเข้าโจมตีอีกเหรอ? ดูตู้ต๋าสิ เขาไม่แม้แต่จะเคลื่อนไหวด้วยซ้ำ “ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม แกก็ทำให้ตู้ต๋าบาดเจ็บไม่ได้หรอก เฉินผิง” เขาเอ่ยปาก