หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1418

รัศมีของใครกันที่สามารถกระตุ้นความรู้สึกคุ้นเคยในตัวฉันได้?

ต่งเจียห่าวจ้องมองที่เฉินผิงอย่างฉงน ถ้าเฉินผิงไม่รู้จักคนเหล่านี้ เขาจะคุ้นเคยกับรัศมีของพวกเขาได้ยังไง?

ครู่ต่อมา จู่ๆ เฉินผิงก็เบิกตากว้าง ดวงตานั้นส่องประกายมุ่งร้าย

“ซูอวี่ฉี นี่มันรัศมีของซูอวี่ฉี!”

ในที่สุดเฉินผิงก็จำได้ว่ารัศมีนั้นเป็นของซูอวี่ฉี แม้ว่าจะแผ่วเบามาก แต่เขาก็ยังรู้สึกได้

แต่ทำไมรัศมีของเธอถึงไปปรากฏที่ผู้ชายทั้งสี่คนนี้? หรือว่า...

เจตจำนงสังหารอันรุนแรงปะทุออกมาจากภายในร่างกายของเฉินผิงในทันที หากชายทั้งสี่คนนี้ฉวยโอกาสซูอวี่ฉี รัศมีของเธอจะคงติดตัวพวกเขาอย่างแน่นอน ถึงได้เกิดเรื่องประหลาดเช่นนี้ขึ้น

ต่งเจียห่าวรู้สึกหวาดกลัวเมื่อสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารอย่างฉับพลันของเฉินผิง

แม้แต่เก๋อเจียอี๋ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเฉินผิง เธอสับสนกับรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่เขาปล่อยออกมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย

แต่แล้วเจตจำนงสังหารที่เขาปล่อยออกมาก็สลายไปอย่างรวดเร็ว

ความเป็นไปได้ที่ปรากฏขึ้นในหัวของเขาบดบังความมีเหตุผล แต่พอคิดดูอีกที เหตุการณ์นั้นไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ เพราะซูอวี่ฉีเป็นทรัพยากรชั้นเยี่ยมของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นสมาพันธ์จะไม่ทำให้เธอบุบสลาย

“เป็นไปได้ไหมว่า...” เฉินผิงขมวดคิ้วอีกครั้ง “เป็นไปได้ไหมว่าทั้งสี่คนนี้มีเลือดของซูอวี่ฉี?”

ตอนนี้สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้รับรู้ว่าเลือดของซูอวี่ฉีมีประสิทธิภาพช่วยในการฝึกฝนและสามารถเพิ่มพลังของผู้ฝึกยุทธ์ได้อย่างรวดเร็ว บางทีสี่คนนี้อาจอาศัยเลือดของเธอเพื่อยกระดับของการฝึก พวกเขาถึงได้มีรัศมีของเธอ ต้องเป็นนี้แน่ นี่คือสาเหตุ

เฉินผิงจ้องมองไปยังที่ตั้งสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ด้วยเจตจำนงสังหารอันแรงกล้าที่ก่อตัวขึ้นในดวงตาของเขา

เกิดความรู้สึกไม่สบายใจที่ปั่นป่วนในอก เมื่อเขานึกภาพสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ใช้เลือดของซูอวี่ฉีในการฝึกวิชาให้ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงอย่างต่อเนื่อง แม้แต่ในตอนนี้

หลงเซียวนั่งลงด้านตรงข้ามจู้จื่อซานและถาม “ประธานจู้ เราจะโจมตีเฉินผิงตอนไหน?”

“ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนเพราะเราเพิ่งออกเดินทาง ต่อให้เราฆ่าเขาตอนถึงเกาะสะกดมังกรก็ยังไม่สายเกินไป” จู้จื่อซานหัวเราะ “ด้วยจำนวนคนของฝ่ายเรา เฉินผิงเลิกคิดเรื่องการเอาชีวิตรอดจากเกาะนี้ไปได้เลย ไม่ว่าเขาจะเก่งกาจแค่ไหนก็ตาม”

เมื่อได้ยินคำตอบของจู้จื่อซาน หลงเซียวจึงทำได้เพียงระงับความอยากสังหารเฉินผิง และรอจนกว่าพวกเขาจะไปถึงเกาะสะกดมังกร ก่อนที่จะวางแผนขั้นต่อไป

ขณะที่เรือสำราญแล่นข้ามทะเล ผู้คนบนเรือไม่เบื่อหน่ายเพราะสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ที่เตรียมไว้ให้

เฉินผิงกับต่งเจียห่าวพักห้องเดียวกัน และเนื่องจากเฉินผิงไม่ได้อยากจะข้องเกี่ยวกับผู้เข้าร่วมคนอื่น เขาจึงเลือกที่จะอยู่ในห้อง

ต่งเจียห่าวก็อยู่ในห้องเช่นกัน เพื่ออยู่เป็นเพื่อนเฉินผิงแทนที่จะไปสำรวจดูส่วนอื่นๆ ของเรือสำราญ

เมื่อถึงยามใกล้ค่ำ เรือสำราญที่เคลื่อนที่เร็วก็ช้าลงอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นเรือทั้งลำก็สั่นสะเทือน