หลังจากนั้นในทันใด แรงกดดันมหาศาลก็บังเกิด ทำเอาทุกคนบนเรือสำราญตกตะลึง
"เกิดอะไรขึ้น?"
เฉินผิงลุกขึ้นยืนทันที
ต่งเจียห่าวก็ลุกขึ้นนั่งเช่นกันและมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่เขาก็มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากมหาสมุทรอันกว้างใหญ่
“หรือจะเป็นโจรสลัด?” ต่งเจียห่าวถาม
เฉินผิงส่ายหัว “โจรสลัดจะไม่ปล่อยรัศมีที่แข็งแกร่งขนาดนี้”
จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องเพื่อตรวจดูสถานการณ์บนดาดฟ้า ต่งเจียห่าวรีบเดินตามหลังเขา
ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงบนดาดฟ้าและเห็นว่ามีคนพลุกพล่านอยู่แล้ว พวกเขาทุกคนจ้องมองไปยังผืนน้ำข้างหน้า
เฉินผิงหรี่ตาเพื่อเพ่งมองให้เห็นชัดๆ และเห็นคลื่นสีขาวที่หมุนวนบนผิวทะเล เห็นได้ชัดว่ามีสัตว์ร้ายตัวใหญ่ซ่อนอยู่ใต้คลื่นยักษ์
เมื่อเห็นเช่นนั้นบางคนก็ดีใจ ในขณะที่บางคนก็กลัว ถ้ามีใครสามารถสังหารสัตว์ร้ายขนาดใหญ่แบบนั้นได้สำเร็จ แก่นอสูรของมันจะมีค่าสูงจนประเมินไม่ได้ และมันยังเป็นแหล่งบำเพ็ญเพียรชั้นเยี่ยมอีกด้วย
อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าสัตว์ร้ายนั้นน่าสะพรึงกลัวมาก เมื่อคิดดูว่ามันรอดชีวิตมาได้จนมีขนาดมหึมาเช่นนี้ ใครก็ตามที่พยายามฆ่าสัตว์ร้ายแต่ล้มเหลวก็คงไม่แคล้วว่าจะลงเอยด้วยการเป็นอาหารของมัน
เมื่อคลื่นขนาดใหญ่โถมเข้ามา แรงกระแทกรุนแรงก็เข้าขัดขวางเรือสำราญไม่ให้แล่นไปข้างหน้า
วินาทีต่อมาก็เกิดเสียงดังโครมคราม ตามมาด้วยน้ำกระเซ็น
จากนั้นทุกคนก็เห็นสัตว์ร้ายที่มีลำตัวสีแดงเข้มโบกก้ามของมันไปมา พร้อมเผยให้เห็นฟันแหลมคมเรียงราย
สัตว์ร้ายนั้นดูคล้ายกับปู แต่ขนาดของมันใหญ่กว่าปูทั่วไปหลายล้านเท่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...