หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1420

โชคร้ายที่ปูยักษ์ตัวนั้นไม่ได้รับอันตราย การโจมตีกลับไปทำให้มันเดือดดาล

ปูยักษ์โบกก้ามขนาดใหญ่และพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่ม

เขาตกใจจนรีบทิ้งตัวลงจากกลางอากาศ แต่ก็สายเกินไป

ปูยักษ์จับชายหนุ่มคนนั้นด้วยก้าม และร่างกายของเขาก็ถูกฉีกออกเป็นสองเสี่ยง ทำให้เลือดกระเซ็นไปทั่ว จากนั้นอวัยวะและร่างกายของเขาก็ตกลงไปในทะเล

กลิ่นเลือดดึงดูดฉลามจำนวนมากในทันที และฉลามก็พากันกินร่างของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

เหตุการณ์พลิกผันที่น่าสยดสยองทำให้ทุกคนตกตะลึง ส่งผลให้ไม่มีใครบุ่มบ่ามกล้าเข้าไปโจมตีปูยักษ์อีก

กระนั้นดูเหมือนปูยักษ์ที่โกรธเกรี้ยวไม่ยอมหยุดอยู่แค่นั้น มันพุ่งเข้าหาฝูงชนพร้อมกับสะบัดก้ามปูขนาดใหญ่ของมัน คลื่นลูกใหญ่ซัดสาดเสื้อผ้าของทุกคนจนเปียกโชก

หลายคนเริ่มรู้สึกหวาดกลัวและรีบถอยห่าง แม้ว่าพวกเขาจะเป็นยอดฝีมือในบรรดาผู้ฝึกยุทธ์รุ่นเยาว์จากสำนักที่มีอิทธิพลและตระกูลที่ได้รับความนับถือ พวกเขากลับทำได้เพียงหนีอย่างไร้ทางสู้ต่อหน้าปูยักษ์เพื่อเอาชีวิตรอด

เมื่อเห็นเช่นนั้น เก๋อเจียอี๋ก็ยกแขนขวาของเธอขึ้นและค่อยๆ กวาดสายตาไปรอบๆ ทันใดนั้น คลื่นสึนามิก็เคลื่อนไปทางของปูยักษ์ แต่แรงกระแทกจากคลื่นเพียงแค่ทำให้การโจมตีของปูยักษ์ช้าลงเท่านั้นและไม่ได้ช่วยระงับวิกฤตในครั้งนี้

เมื่อรู้สึกว่าปูยักษ์จะไปถึงเรือสำราญในอีกไม่กี่วินาที เฉินผิงกำลังจะลงมือในตอนที่เห็นร่างสีดำกระโดดขึ้นไปในอากาศ

คนๆ นั้นกวัดแกว่งดาบยาวของเขาและส่งคลื่นดาบบุบผาแหวกอากาศ

ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลงเซียว ดาบยาวของเขาเริ่มเรืองแสง จากนั้นแสงเจิดจ้าก็พุ่งออกจากดาบไปยังปูยักษ์

เปรี๊ยะ!

แสงเจิดจ้าแยกผิวน้ำออกจากกันและปะทะกับลำตัวของปูยักษ์อย่างรุนแรง

เพราะเปลือกที่ทนทาน การโจมตีของหลงเซียวจึงทำได้แค่สร้างความเจ็บปวดให้ปูยักษ์แทนที่จะสังหารมัน

ความเจ็บปวดยิ่งไปกระตุ้นปูยักษ์ มันหวดก้ามไปมา เรือสำราญโคลงเคลงในทะเลที่ปั่นป่วนราวกับว่าเรือกำลังจะล่ม

หลงเซียวขมวดคิ้ว ปล่อยแสงอันเจิดจ้าจากดาบของเขาอย่างรวดเร็วอีกสองสามระลอก การโจมตีโดนร่างของปูยักษ์ทำใด้เพียงเกิดประกายไฟ และไม่สามารถเจาะกระดองที่ทนทานของปูยักษ์ได้