น้ำกระเซ็นขึ้นสูงเท่าตึกหลายชั้น ในเสี้ยววินาทีนั้น ฉลามเริ่มถูกดึงดูดเข้าหาร่างไร้ชีวิตของปูยักษ์ที่ลอยอยู่ในทะเล
เฉินผิงลอยอยู่กลางอากาศ เขาถือแก่นอสูรเอาไว้และจ้องมองอย่างเย็นชาไปที่ผู้คนบนเรือสำราญด้านล่างเขา
ในขณะนั้น เขาดูราวกับเทพผู้ยิ่งใหญ่ที่ลงมาจากสวรรค์ รัศมีอันสูงส่งของเขานั้นเกินบรรยาย
เมื่อมองไปยังเฉินผิงที่ลอยอยู่กลางอากาศ หลงเซียวก็รู้สึกได้ถึงความไม่สบายใจที่พลุ่งพล่านจากภายในตัวเขา เขาต้องยอมรับว่าฝีมือของเฉินผิงทำเอาเขาตกตะลึงอยู่หลายครั้ง
ในขณะเดียวกัน ไม่มีคำพูดใดๆ ที่สามารถบรรยายถึงความขุ่นเคืองอันรุนแรงบนใบหน้าของ จู้จื่อซาน ในขณะที่เจตจำนงสังหารของเขาทวีความรุนแรงขึ้น ส่วนลึกในใจของเขาตระหนักว่าเขาต้องกำจัดเฉินผิงให้สิ้นซากก่อนที่เฉินผิงจะกลายเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงของเขา
หลังจากนั้นไม่นาน เฉินผิงค่อยๆ ร่อนลงมาจากกลางอากาศลงบนเรือสำราญ คนอื่นๆ ไม่ทันเห็นเขาเพราะซากศพของปูยักษ์ดึงดูดความสนใจของพวกเขา
เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถหาแก่นอสูรของปูยักษ์มาได้ พวกเขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปที่เนื้อของมันแทน ถึงยังไงเนื้อของสัตว์ร้ายก็ยังเป็นวัตถุดิบหายากสำหรับการบำเพ็ญเพียรของพวกเขา
ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงกระโดดลงไปในทะเลและเริ่มเข่นฆ่าฉลามโดยมุ่งตรงไปยังร่างไร้ชีวิตของปูยักษ์
พวกเขาอาจจะสู่ปูยักษ์ไม่ได้ แต่ฝีมือของพวกเขาก็มากเกินพอที่จะกำจัดฉลาม
หลายคนเริ่มต่อสู้เพื่อแย่งชิงชิ้นส่วนต่างๆ ของสัตว์ร้าย บางคนถึงขั้นชกต่อยกันเพื่อชิ้นส่วนนั้น
เฉินผิงยิ้มเยาะให้กับคนอื่นๆ ที่ต่อสู้กันเองอย่างเอาเป็นเอาตาย หึ! เมื่อความโลภบังตา ทายาทจากตระกูลโด่งดังเหล่านี้ไม่ต่างอะไรกับโจร!
“เฉินผิง คุณสุดยอดมาก!”
ต่งเจียห่าวเข้ามาหาเฉินผิงด้วยท่าทางตื่นเต้น เขาหยิบแก่นอสูรออกมาตรวจดู "ขอผมดูหน่อย นี่น่ะเหรอสิ่งที่ถูกเรียกว่าแก่นอสูร ดูดีน่าประทับใจ!”
“ถ้าคุณชอบก็เอาไปได้เลย” เฉินผิงพูดอย่างเป็นกันเองด้วยรอยยิ้ม
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าแก่นอสูรจะมีคุณภาพสูง อย่างไรก็ตาม สำหรับเฉินผิงมันไม่มีค่าอะไรเลย และไม่ได้ช่วยอะไรมากนักในการเพิ่มพูนฝีมือต่อสู้ของเขา
อีกอย่างเขาเพิ่งจะขึ้นสู่ระดับของผู้บำเพ็ญเพียรอีกขั้น และต้องการพลังวิญญาณมหาศาล แถมเขาต้องสกัดวิญญาณใหม่ของตู้ต๋าอีก
ฉันจะขายแก่นอสูรไปเพื่ออะไร? ฉันไม่ได้ขาดเงินใช้สอยต่อให้มันจะไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากสำหรับฉัน แต่ฉันก็สามารถเอากลับไปให้คนอื่นที่ต้องการมันได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...