หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1423

“แล้วทำไมฉันต้องส่งให้แกด้วย?”

เฉินผิงมองไปที่หลงเซียวอย่างเย็นชา

“ตระกูลหลงเป็นผู้จัดการประลองในครั้งนี้ ดังนั้นแกต้องมอบทรัพยากรทั้งหมดที่ได้รับในระหว่างนี้ให้กับเรา หลังจากนั้นเราถึงจะเอาไปแจกจ่ายให้ทุกคน เป็นไปตามกฎ”

“แกไม่รู้จักละอายใจบ้างเหรอ หลงเซียว? ตระกูลหลงตั้งกฎไร้สาระแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? แกไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้เลยก่อนจะเริ่มการประลอง!” ต่งเจียห่าวตำหนิหลงเซียวเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

ริมฝีปากของหลงเซียวเชิดขึ้นขณะที่เขาพูดอย่างโอหัง “นี่คือกฎใหม่ที่ฉันตั้ง-ขึ้นเอง เนื่องจาก ตระกูลหลงเป็นผู้จัดการประลองในครั้งนี้ เราจึงมีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้น ฉันเป็นผู้รับผิดชอบการประลอง ดังนั้นฉันจึงมีอำนาจตั้งกฎใหม่ได้ทุกเมื่อ!”

หลายคนไม่พอใจกับคำพูดของหลงเซียว แต่หลงเซียวก็ไม่สนใจ เพราะผู้เข้าร่วมหลายคนในที่แห่งนี้จะกลายเป็นวัตถุดิบสำหรับการบำเพ็ญเพียรของเขา เมื่อถึงเวลาเขาจะเข่นฆ่าพวกนี้ให้หมดเพื่อการนั้น

เฉินผิงหรี่ตาลง “แล้วถ้าฉันไม่ยอมส่งให้แกล่ะ?”

“จะถือว่าผิดกฎถ้าแกปฏิเสธที่จะมอบให้ฉัน และถ้าฝ่าฝืนกฎ ฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยึดมันมาจากแก”

หลงเซียวเริ่มแผ่รัศมีของเขาออกมา

“ถ้าแกเก่งขนาดนั้นก็เข้ามาเลย!” เฉินผิงพูดด้วยสายตาดูหมิ่น เขาควักแก่นอสูรออกมาและท้าทายหลงเซียวด้วยการโบกไปมาต่อหน้าเขา

“ตั้งแต่ที่แพ้แกครั้งล่าสุดฉันก็เจ็บแค้นมาโดยตลอด เฉินผิง วันนี้ฉันต้องเอาคืนให้ได้!”

หลงเซียวหยุดเก็บงำความลับและเปิดเผยจุดประสงค์ของเขาทันในที

สำหรับกฎที่ให้ส่งมอบแก่นสัตว์อสูรนั้น เป็นเพียงการจงใจหาเรื่องเฉินผิงเท่านั้น

“แกโชคดีที่ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ฆ่าแก แต่ฉันไม่คิดว่าวันนี้โชคจะเข้าข้างแกอีก...” จากนั้นกำปั้นของเฉินผิงก็เปล่งแสงสีทองออกมา และเขาก็ชกไปที่หลงเซียวโดยไม่ลังเล เขารู้ว่าต้องชิงลงมือก่อน ในเมื่อเลี่ยงการต่อสู้ไม่ได้แล้ว

เก๋อเจียอี๋โบกมือของเธอทันที เธอปล่อยลำแสงสีขาวออกมาสองสายเพื่อแยกเฉินผิงและหลงเซียวออกจากกัน

“เราคงห้ามไม่ได้ถ้าพวกคุณดึงดันว่าจะสู้กัน อย่างไรก็ตาม พวกคุณไม่ควรเอาชีวิตเราไปเสี่ยง ถ้าเรือสำราญลำนี้เสียหาย ทุกคนจะต้องพบกับชะตากรรมอันน่าเวทนาในท้องทะเลแน่นอน!” เก๋อเจียอี๋คำรามใส่เฉินผิงกับหลงเซียว

ทุกคนก็เริ่มโวยวายใส่พวกเขาเช่นกัน เพราะต่างกลัวว่าจะตายคาทะเล

กระนั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่เฉินผิงและหลงเซียวจะหยุดมือในตอนนี้ บรรยากาศรอบตัวกำลังตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด

หลงเซียวจ้องไปที่เฉินผิงและท้าทาย “แกกล้าพอที่จะหยุดใช้พลังลมปราณแล้วสู้กับฉันด้วยพละกำลังล้วนๆ หรือเปล่า?”

"ทำไมฉันจะไม่กล้า!" เฉินผิงตะคอกอย่างเย็นชา

ตราบใดที่พวกเขาไม่ใช้พลังลมปราณในการต่อสู้ ก็จะไม่ทำให้เกิดแรงกระแทกรุนแรงที่เสี่ยงต่อความปลอดภัยของทุกคนบนเรือสำราญ