หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1425

ใบหน้าของหลงเซียวหม่นหมองลงทันทีเมื่อเห็นเฉินผิงกลืนแก่นอสูรเข้าไป

"คุณหลง ในเมื่อเฉินผิงได้กลืนแก่นอสูรลงไปแล้ว เราคงจะต้องมองข้ามสิ่งนี้และเดินหน้าต่อไป นอกจากนี้ คุณกำลังเล่นตามกฎของคุณเอง และฉันเกรงว่าตอนนี้ฉันคงไม่อาจจะเห็นด้วยกับกฏนั้นอีกแล้ว” เก๋อเจียอี๋พูดขณะที่เธอก้าวไปข้างหน้าสองก้าว

“เธอพูดถูก แล้วคุณได้อะไร? แม้ว่าการประลองนี้จะถูกจัดขึ้นโดยพวกตระกูลหลง แต่คุณอย่าคิดว่านะว่าพวกเราจะโง่ขนาดนั้น...”

"ถูกต้อง ทำไมเราต้องปล่อยให้พวกตระกูลหลงตัดสินใจทุกอย่าง? แล้วอะไรจะเกิดขึ้นกับพวกเราล่ะ? ตอนนี้เรารับเงินเดือนของตระกูลหลงหรือไงกัน?”

“ช่างหัวมันแล้ว ฉันขอเลิกดีกว่าถ้าหากพวกเขายืนยันที่จะดำเนินการต่อ ให้ตายเหอะ! เป็นแค่งานประจำปี ทำไมตอนนี้มันถึงได้เกิดเรื่องซับซ้อนขนาดนี้นะ?”

ขณะที่เก๋อเจียอี๋แสดงความกังวลของเธอออกมา คนอื่นๆ จำนวนมากก็เห็นด้วยกับเธอเช่นกัน

เป็นเรื่องปกติในการประลองที่ผ่านมาว่าทรัพยากรหรือสมบัติที่ได้รับระหว่างนั้นจะเป็นของผู้ที่ต่อสู้เพื่อให้ได้พวกมันมา อย่างไรก็ตาม ด้วยคำประกาศล่าสุดของหลงเซียวที่ว่าของทุกชิ้นจะตกเป็นของตระกูลหลงทั้งหมด ก่อนที่จะแจกจ่ายให้กับผู้อื่นตามดุลยพินิจของตระกูลหลง ด้วยวิธีเช่นนี้จึงไม่มีใครพร้อมที่จะต่อสู้อย่างจริงจังในการประลอง

ใบหน้าของหลงเซียวมืดลงเมื่อเขาสังเกตเห็นกระแสการประท้วงที่ถาโถมเข้ามา ในท้ายที่สุดเขาหรี่ตาลงและมองเฉินผิงด้วยสายตาที่โกรธแค้น “แกรอก่อนเถอะ เฉินผิง เกาะสะกดมังกรกำลังจะกลายเป็นหลุมฝังศพของแก”

หลงเซียวจากไปทันทีหลังจากเขาพูดจบ ขณะที่เฉินผิงตามต่งเจียห่าวกลับไปที่ห้อง

“เฉินผิง ดูเหมือนว่าคุณจะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงในการประลองครั้งนี้” ต่งเจียห่าวพูดอย่างเคร่งขรึม

“ไม่ต้องห่วงหรอก ผมได้คาดการณ์เอาไว้แล้ว”

เฉินผิงยิ้ม เขารู้ว่าหลงเซียวจะมุ่งเป้ามาที่เขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาเองก็ไม่กลัวชายคนนั้นอยู่แล้ว

เขามั่นใจว่าเขาสามารถเผชิญหน้ากับวิชามารของหลงเซียวได้ ท่าทางน่าสมเพชของเขาบนดาดฟ้าเรือนั้นเป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้น

เฉินผิงต้องการให้หลงเซียวชะล่าใจเสียก่อน เพื่อที่เขาจะได้เอาชนะอีกฝ่ายด้วยการโจมตีที่รุนแรงเพียงครั้งเดียว

ตามความเป็นจริงแล้ว เขาไม่รู้สึกว่าหลงเซียวจะคุกคามเขาได้เลยแม้แต่น้อย เขารู้สึกเป็นกังวลเกี่ยวกับชายสี่คนจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ที่ปรากฏตัวขึ้นมามากกว่า

หากพวกเขาตัดสินใจร่วมมือกับหลงเซียวล่ะก็ เฉินผิงคิดว่าคงเป็นเรื่องยากที่จะรับมือพวกเขาได้

หลังจากแล่นเรือผ่านมาหนึ่งวัน ในที่สุดเรือก็เทียบท่าที่เกาะสะกดมังกร ความมืดค่อยๆ คืบคลานในขณะที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปอย่างช้าๆ

ในขณะนั้นเอง เกาะสะกดมังกรก็ดูราวกับเต็มไปด้วยชีวิต

หรือจะเป็นไปได้ว่ามีซากปรักหักพังโบราณอยู่ใต้เกาะสะกดมังกร?