เมื่อกลุ่มคนกำลังคุยกันอย่างเป็นกันเอง ก็มีใครบางคนปรากฏตัวขึ้นบนดาดฟ้าเรือ
ชายท่าทางแปลกประหลาดนี้มีแขนเพียงข้างเดียวแต่กลับทำให้ฝูงชนนิ่งเงียบ ในขณะที่ทุกคนเบิกตากว้างมองดูเขาด้วยความประหลาดใจ
ชายผู้นั้นคือจู้จื่อซาน
เขาไม่จำเป็นต้องหลบซ่อนตัวให้พ้นจากสายตาของใครอีกแล้ว ในเมื่อตอนนี้เขาได้มาถึงเกาะสะกดมังกรแล้ว แม้ว่าเฉินผิงจะรับรู้ถึงการมีอยู่ของเขา แต่เขาก็ไม่สามารถหนีไปไหนได้อีก
เกาะสะกดมังกรเป็นเกาะโดดเดี่ยวที่รายล้อมไปด้วยน้ำทะเล ไม่มีทางที่จะหนีออกจากเกาะได้หากไม่มีเรือ
เฉินผิงหรี่ตามอง เขารู้สึกกระวนกระวายทันทีที่เขาเห็นจู้จื่อซาน
“เวรเอ้ย! ทำไมจู้จื่อซานถึงอยู่บนเรือด้วย? อย่าบอกนะว่าเขามาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการประลองด้วย?” ต่งเจียห่าวอุทานด้วยความประหลาดใจเมื่อสังเกตเห็นชายคนนั้น
“ผมคิดว่าเขามาที่นี่เพื่อฆ่าผมมากกว่า” เฉินผิงพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ
เขากำหมัดแน่นขึ้นเล็กน้อยเพื่อเตรียมตัวเองให้พร้อม หากเกิดสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น
เนื่องจากจู้จื่อซานอยู่ที่นี่ด้วย เฉินผิงรู้ได้ทันทีว่ามันจะเป็นการต่อสู้ที่ชี้เป็นชี้ตาย
เฉินผิงรู้สึกเป็นกังวลว่าชายสี่คนจากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะร่วมมือกับหลงเซียว ยิ่งมีจู้จื่อซานเข้ามาผสมโรงด้วยแล้ว เฉินผิงรู้ดีว่าโอกาสของเขาที่จะเอาชนะกองกำลังทั้งสามที่ร่วมมือกันนั้นมีน้อยมาก
ต่งเจียห่าวตกใจเมื่อได้ยินเฉินผิงพูดว่าจู้จื่อซานอยู่ที่นั่นเพื่อต้องการฆ่าเขา เขากัดฟันพูดขึ้น “เฉินผิง ไม่ต้องห่วง ถ้าพวกมันคิดจะฆ่าคุณ ผมจะเผชิญหน้ากับพวกมันพร้อมกับคุณ!”
“หากเกิดการต่อสู้ขึ้นจริงล่ะก็ อย่าเพิ่งด่วนเข้ามามีส่วนร่วมเลย มิฉะนั้น คุณจะเสียชีวิตโดยเปล่าประโยชน์” เฉินผิงพูดกับต่งเจียห่าว
ด้วยความแข็งแกร่งของต่งเจียห่าว เขาคงช่วยเฉินผิงไม่ได้มากนัก ความพยายามของต่งเจียห่าวในการช่วยเหลือเฉินผิงมีแต่จะทำให้เขาตายเปล่า
เมื่อต่งเจียห่าวต้องการจะพูดบางอย่าง จู้จื่อซานก็เดินเข้ามาหาเฉินผิงและพูดเย้ยว่า “เฉินผิง เราเจอกันอีกแล้ว ฉันยอมรับในความแข็งแกร่งของแก แต่ยังไงแกก็จะไม่มีทางหนีรอดออกไปจากเกาะสะกดมังกรได้ในวันนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...