รัศมีที่กลายเป็นมีดแหลมคมเล็งไปที่เฉินผิงทันที
เฉินผิงไม่กล้าเสียเวลาอีกแม้แต่วินาทีเดียว เขายกกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นและฟันมันลงไปอย่างไร้ความปราณี
พลังทำลายของกระบี่แหวกทะลุอากาศจนทำให้ได้ยินเสียงของลมโหยหวนขึ้นทันที
การฟาดฟันของเฉินผิงนั้นทรงพลังอย่างมาก เนื่องจากเขาทุ่มเข้าใส่จนสุดตัว เขามุ่งมั่นที่จะฆ่าหลงเซียวด้วยกระบวนท่าเดียว
หลังจากเอาชนะหลงเซียวแล้ว จู้จื่อซานก็จะมีผู้ช่วยน้อยลงหนึ่งคนเมื่อถึงเวลาที่เฉินผิงต้องต่อสู้กับเขาในภายหลัง
พลังของกระบี่ที่รุนแรงปะทะกับรัศมีสีดำของหลงเซียวทันที
อย่างไรก็ตาม มันมีไม่มีเสียงใดเกิดขึ้นแม้แต่น้อย รัศมีสีดำของหลงเซียวอ่อนตัวลงทันทีและห่อหุ้มพลังกระบี่อันรุนแรงของเฉินผิงไว้ เพียงแค่ชั่วพริบตาเท่านั้น พลังของกระบี่ก็ถูกดูดกลืนโดยรัศมีสีดำ
เฉินผิงขมวดคิ้ว กระบี่พิฆาตมังกรของเขาสามารถตัดทุกสิ่งได้ภายในไม่กี่วินาที แม้จะถูกโจมตีด้วยรัศมีขนาดมหึมาแค่ไหนก็ตาม ช่างน่าแปลกที่การฟันของเขาไม่ส่งผลใดๆ เลยกับรัศมีของหลงเซียว
ตู้ม!
ในขณะที่เฉินผิงยังคงงุนงง รัศมีสีดำก็แข็งตัวและพุ่งเข้าใส่หน้าอกของเขา
ทันใดนั้น เฉินผิงกระเด็นลอยไปด้านหลัง
“เฉินผิง นี่คือสิ่งที่ฉันเรียกว่าจัดการกับกำลังโดยใช้วิธีการที่นุ่มนวล ไม่ว่าพลังของแกจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน แกก็ไม่สามารถใช้มันกับฉันได้” หลงเซียวหัวเราะอย่างสะใจ
หลังจากเสียงหัวเราะของเขา หมอกสีดำก็ค่อยๆ ลอยขึ้นข้างหลังหลงเซียวและกลายร่างเป็นร่างมนุษย์
หลงเซียวถอยหลังไปสองสามก้าว ก่อนที่ร่างของเขาก็ถูกเงาดำนั่นกลืนหายไปในทันที
เมื่อหมอกดำสลายไป ร่างของหลงเซียวถูกปกคลุมด้วยชุดคลุมสีดำ และรัศมีของเขาก็น่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้นไปอีก
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! เฉินผิง ฉันจะตัดเส้นเอ็นของแก ดื่มเลือดของแก และเอาพละกำลังความแข็งแกร่งทั้งหมดของแกมาเป็นของฉัน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...