เสียงชายชราคนหนึ่งดังขึ้นภายในใจของหลงเซียว “ฉันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น! คนทั้งสี่นี้ดูดซับเลือดแฟนสาวของเฉินผิง ดังนั้นเมื่อพวกเขาเข้าโจมตีพร้อมกัน พวกเขาจึงมีพลังรัศมีของเธอ หากพวกเขาโจมตีเพียงแค่คนเดียวอาจไม่ได้ส่งผลกระทบเท่าใดนัก แต่เนื่องจากพวกเขาเข้าโจมตีพร้อมกัน เฉินผิงจึงสัมผัสถึงรัศมีของเธอได้อย่างชัดเจน”
เสียงนั่นยังคงพูดต่อ “การสัมผัสได้ถึงรัศมีของคนรักของเขาในขณะที่เขาต่อสู้เป็นเหตุที่ทำให้เขาเสียขวัญและตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ คุณอยากให้เฉินผิงกลายเป็นคนโง่แบบนี้ไปตลอดมั้ยล่ะ? ฉันช่วยคุณได้นะ"
“ทำยังไง?” หลงเซียวเอ่ยถาม
เสียงนั่นตอบอย่างน่ากลัว “ขอให้สมาชิกทั้งสี่ของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เปล่งพลังรัศมีแฟนสาวของเฉินผิงออกมาพร้อมกัน หลังจากนั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง”
หลงเซียวพูดกับจู้จื่อซานว่า “ประธานจู้ ผมรู้แล้วว่าทำไมเฉินผิงถึงมีอาการทางจิต!”
"ทำไม?" จู้จื่อซานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
สวี่ซงและคนอื่นๆ ต่างหันมามองที่หลงเซียวเช่นกัน พวกเขาล้วนอยากรู้สาเหตุที่ทำให้เฉินผิงต้องมีสภาพเช่นนี้
หลงเซียวอธิบายว่า “ประธานจู้ สมาชิกทั้งสี่คนนี้จากสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ปล่อยรัศมีพลังที่ทำให้เฉินผิงปั่นป่วน นั่นเป็นสาเหตุที่เฉินผิงตัวแข็งทื่อระหว่างการโจมตีตอบโต้กลับใส่พวกเขา รัศมีนั่นได้ทำให้เขาเสียสติไปแล้ว!”
เขาไม่ได้เปิดเผยการฝึกวิชาของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้โดยใช้เลือดของผู้อื่นเข้าช่วย เพราะนั่นเป็นการกระทำที่น่ารังเกียจ ดังนั้นยิ่งมีคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม จู้จื่อซานเข้าใจความหมายที่แฝงเอาไว้ทันที เขารู้สึกประหลาดใจที่สามารถทำให้จิตใจของเฉินผิงเสียหายได้อย่างง่ายดายเช่นนี้
เขาพึมพำ “ฉันไม่คิดว่ามันจะง่ายดายถึงเพียงนี้ ถ้าฉันรู้เร็วกว่านี้ เราคงไม่สูญเสียไพร่พลของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ไปมากมายเช่นนี้”
จู้จื่อซานคร่ำครวญถึงความเขลาของตน เขาเคยเรียกตู้ต๋าให้มาฆ่าเฉินผิงในอดีต แต่นั่นกลับกลายเป็นการส่งคนไปตายเท่านั้น
เมื่อสังเกตเห็นปฏิกิริยาของ หลงเซียวก็ยิ้มและแนะนำว่า “ตอนนี้เฉินผิงกลายเป็นคนปัญญาอ่อนไปแล้ว เราสามารถฆ่าเขาได้ทุกเมื่อที่เราต้องการ มีใครอยากเห็นฉันเล่นตลกกับเขาบ้างไหม?”
"ยังไง?" จู้จื่อซานถาม
“ให้คนของคุณเปล่งพลังรัศมีของพวกเขาออกมา ผมจะจัดการมันต่อเอง...” หลงเซียวตอบอย่างมีเลศนัย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...