หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1432

เฉินผิงกล่าวโทษตัวเองที่อ่อนแอเกินไปที่จะช่วยซูอวี่ฉี แต่ก็ไม่ได้ทำให้เก๋อเจียอี๋สนใจความสามารถในการต่อสู้ของเขาน้อยลงเลย ถ้ามีใครสักคนรักฉันได้เท่าที่เขารัก! เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงรักแฟนสาวของเขามาก จึงทำให้เขาต้องมีสภาพเป็นเช่นนี้

จู้จื่อซานและคนอื่นๆ รู้สึกขบขันกับการกระทำของเฉินผิงจนไม่อยากฆ่าเขาให้ตายเร็วนัก

ท่ามกลางเสียงพึมพำของเฉินผิง หมอกสีดำที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของร่างมนุษย์ก็พุ่งเข้าสู่ร่างกายของเฉินผิง

เฉินผิงตัวสั่นเทา สายตาของเขาว่างเปล่าทันที

จุดแสงสีทองสว่างวาบบนหน้าผากของเฉินผิง ก่อนที่เขาจะทรุดตัวลงกับพื้น

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกตะลึง แม้แต่หลงเซียวเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ในขณะเดียวกัน เสียงชายชราที่คุ้นเคยดังขึ้นในจิตใจของเฉินผิงและพูดว่า “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! นี่คือร่างในอุดมคติของฉัน ร่างกายแข็งแรง พลังนี้! นี่คือสิ่งที่ฉันแสวงหาอย่างแท้จริง!”

กลับกลายเป็นว่าวิญญาณในร่างของหลงเซียว ได้ย้ายตัวเองไปอยู่ในร่างของเฉินผิงแทน

เฉินผิงเหนือกว่าหลงเซียวทั้งในด้านร่างกายและความสามารถ วิญญาณตนนี้ได้เฝ้าดูร่างของเฉินผิงมาตลอดตั้งแต่ต้น

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาสนับสนุนให้หลงเซียวเล่นตลกกับเฉินผิง ในขณะที่เขาเองก็รอเวลาและโอกาสที่เหมาะเจาะในการเข้าสู่ร่างใหม่ของเขา

ครู่ต่อมา เฉินผิงค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ความสว่างกลับมาสู่ดวงตาของเขาอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะยังคงขมวดคิ้วเป็นปมก็ตาม

“เฉินผิง...” ต่งเจียห่าวร้องอย่างกระวนกระวายเมื่อสังเกตเห็นการกลับมาของเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังคงทำหน้าบูดบึ้งไม่สนใจเขาและหลับตาลง

เขากำลังฟังเสียงในหัวของเขาซึ่งยื่นข้อเสนอว่า “เฉินผิง ตราบใดที่แกทำตามคำสั่งของฉัน เราก็สามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้ ฉันสามารถฆ่าคนเหล่านี้ทั้งหมดให้แกยังได้เลยตอนนี้”

"แกเป็นใคร?" เฉินผิงใช้พลังปราณสัมผัสสื่อสารกับเสียงแปลกปลอมในหัวของเขา

เขากลับได้รับคำขู่กลับมา “นั่นไม่สำคัญ สิ่งที่แกต้องทำคือฟังคำสั่งของฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะฉันล่ะก็แกคงตายไปแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่ในร่างของแกแล้ว หากแกปฏิเสธที่จะทำตามคำสั่งของฉัน ฉันจะควบคุมความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของแกและเอาชีวิตของแกต่อหน้าทุกคนซะ”

"โอ้? ทำไมฉันถึงคิดว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อแบบนั้นกันนะ?”

เขาเหวี่ยงฝ่ามือตบเข้าใส่หมัดของหลงเซียวทันทีเป็นการตอบโต้ ส่งผลให้หลงเซียวลอยกระเด็นไปไกล

อีกฝ่ายถึงกับกระอักเลือดออกมา พลังและความสามารถของหลงเซียว ถูกโต้ตอบกลับมาอย่างรุนแรงหลังจากที่วิญญาณหลุดออกจากร่างของเขาไป

"ทำไม? นี่มันยังไงกัน?” หลงเซียวย่อตัวลงจรดเท้าของเขาก่อนจะพุ่งตัวเข้าหาเฉินผิงอีกครั้ง

เขาตะโกน “ทำไมแกต้องทรยศฉันด้วย? ทำไม?"

คำพูดของเขาทำให้จู้จื่อซานและคนอื่นๆ สับสน พวกเขาเริ่มสงสัยว่าหลงเซียวเสียสติไปแล้วหรืออย่างไร

พวกเขาสงสัยว่าเหตุใดเขาจึงกล่าวหาเฉินผิงว่าเป็นคนทรยศเขา

เฉินผิงหักหลังเขาได้อย่างไร?

แท้จริงแล้ว หลงเซียวกำลังพูดกับวิญญาณในร่างของเฉินผิงโดยที่พวกเขาไม่รู้