หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1433

เฉินผิงก้าวเท้าไปด้านหน้าขณะที่ร่างกายของเขาได้ส่องแสงสีทองเจิดจ้า ตอนนี้ความแข็งแกร่งของหลงเซียวลดลงอย่างมาก นี่จึงเป็นโอกาสที่ดีที่จะฆ่าเขา!

เมื่อกำปั้นสีทองขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่เขา หลงเซียวพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะต่อต้าน แต่มันก็ไม่เป็นผล

ความแตกต่างด้านพละกำลังระหว่างเฉินผิงกับหลงเซียวนั้นมากเสียจนหลงเซียวต่อสู้ไปอย่างไร้ประโยชน์

ผัวะ!

เฉินผิงส่งหลงเซียวลอยกระเด็นไปด้วยหมัดอันทรงพลังของเขา เฉินผิงรู้สึกได้ว่าพลังงานของเขาหายไป เขาอ่อนแอจนแทบจะไม่สามารถยืนได้ด้วยตัวเอง

เมื่อหลงเซียวสังเกตเห็น เขารีบลุกขึ้นจากพื้นเพื่อโจมตีเฉินผิงด้วยฝ่ามือของเขา

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง หมอกสีดำก็ปรากฏออกมาจากร่างกายของเฉินผิงและเข้าไปในตัวของหลงเซียวทันที

วิญญาณตนนั้นรู้ว่าไม่สามารถควบคุมเฉินผิงได้ ดังนั้นมันจึงกลับไปหาหลงเซียว รัศมีของหลงเซียวเปลี่ยนไปอย่างมากหลังจากที่วิญญาณเข้าไปในร่างกายของเขา

จู้จื่อซานที่ตั้งใจจะช่วย กำลังเลิกคิ้วขึ้นอย่างขบขัน เขาดูเหมือนสนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้

เขาไม่กังวลอีกต่อไปแล้วว่าเฉินผิงจะฆ่าหลงเซียวหรือไม่ เพราะถึงแม้ว่าหลงเซียวจะตาย แต่เขาก็ยังมั่นใจเต็มร้อยว่าเขาสามารถจัดการกับเฉินผิงได้ นอกจากนี้ จู้จื่อซานได้ค้นพบจุดอ่อนของเฉินผิงและเขามั่นใจว่าจะไม่มีปัญหาในการฆ่าชายคนนั้นอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นฝ่ามือของหลงเซียวพุ่งเข้ามา เฉินผิงจึงรีบลุกขึ้นเพื่อป้องกันตัวเองด้วยการเหวี่ยงหมัดของเขาออกไป

ผัวะ!

เฉินผิงถูกส่งลงไปกองที่พื้นด้วยฝ่ามือที่โจมตีมา ขณะที่หลงเซียวร่อนลงสู่พื้นอย่างมั่นคงด้วยท่วงท่าที่สง่างาม

ใบหน้าของเฉินผิงเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมราวกับความตายเมื่อเขาพยายามลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

แม้ว่าวิญญาณจะออกจากร่างของเฉินผิงไปแล้ว แต่วิญญาณนั้นก็ได้ร่ายเวทย์มนตร์ใส่เขาก่อนที่มันจะจากไป เฉินผิงไม่มีแรงเหลือพอที่จะต่อสู้กับหลงเซียว เนื่องจากเขาต้องจัดการกับวงแหวนอาคมในตัวเขาเสียก่อน

“ฆ่าเขาเดี๋ยวนี้ ฉันได้ร่ายพลังวงแหวนอาคมไว้ในร่างกายของเขาแล้ว ดังนั้นเขาจึงใช้พละกำลังได้เพียงหนึ่งในห้าส่วนเท่านั้น ไม่มีเวลาไหนเหมาะไปกว่านี้อีกแล้วที่จะโจมตีเขา” เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นในจิตใจของหลงเซียว

ผัวะ!

ฝูงชนตกต่างตะลึงเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ระหว่างพวกเขาทั้งสองคน เฉินผิงควรจะเป็นคนที่มีพลังเหนือกว่า ตอนนี้เขากลับถูกต้อนจนมุมได้ยังไงกัน?

เมื่อหลงเซียวทุบเฉินผิงจนแหลกละเอียด ชายที่บาดเจ็บสาหัสก็เต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉานแล้ว

“ตอนนี้คงหนังไม่เหนียวแล้วสินะ เฉินผิง? ฉันจะทรมานแกจนลมหายใจสุดท้ายของแก” ด้วยเหตุนี้ หลงเซียวจึงรวบรวมพลังรัศมีของเขาไว้ในใบมีดที่แหลมคม พร้อมที่จะแทงเข้าตรงที่หน้าอกของเฉินผิง

“เฉินผิง!” ต่งเจียห่าวร้องออกมาทันทีที่เขาสัมผัสได้ถึงความเจตนาสังหารของหลงเซียวต่อเฉินผิง เขาจึงพุ่งตัวไปข้างหน้าเพื่อพยายามหยุดหลงเซียว

“สวี่ซง หยุดเขาไว้ซะ” จู้จื่อซานออกคำสั่งพร้อมขมวดคิ้ว เขารู้สึกไม่พอใจที่ต่งเจียห่าวพยายามจะช่วยเฉินผิง

หลังจากพยักหน้าตอบรับ สวี่ซงก็กระโดดไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อขวางทางของต่งเจียห่าวก่อนจะผลักชายคนนั้นออกไปด้วยพลังฝ่ามือ

“ผู้ใดก็ตามที่พยายามช่วยเฉินผิง มันผู้นั้นจะต้องตาย” จู้จื่อซานประกาศคำขู่พร้อมกับกวาดสายตามองไปยังฝูงชน

ไม่มีใครกล้าออกหน้ารับแทนเฉินผิง เนื่องจากพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับชายผู้นี้ นอกจากนี้ คงไม่มีใครอยากเป็นศัตรูกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้หรือตระกูลหลงด้วยการกระทำเช่นนั้นอย่างแน่นอน