หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1434

เลือดสดสีแดงฉานพุ่งออกจากหน้าอกของเฉินผิง ทันทีที่หลงเซียวแทงใบมีดเข้าใส่เขา

ความเจ็บปวดรุนแรงมากเสียจนเฉินผิงทำหน้าบูดเบี้ยวทันที

"อ๊าก!" ทันใดนั้น เฉินผิงก็คำรามอย่างโกรธเกรี้ยวก่อนจะปลดปล่อยคลื่นพลังที่รุนแรงออกมา ส่งผลให้หลงเซียวกระเด็นออกไป

เฉินผิงมองลงไปที่บาดแผลของเขา ก่อนที่เขาจะสกัดจุดไปสองถึงสามครั้ง และเลือดของเขาก็หยุดไหลทันที

จากนั้น เขากัดฟันกรอดพร้อมกับก็จ้องไปที่หลงเซียว ขณะที่เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น

“ฆ่ามัน เร็วเข้า! ฉันไม่แน่ใจว่าวงแหวนอาคมจะกักขังเขาไว้ได้นานแค่ไหน” เสียงอันเก่าแก่กระตุ้นหลงเซียว

เมื่อเฉินผิงพยายามปล่อยพลังอันรุนแรงด้วยความโกรธ เจ้าวิญญาณนั่นจึงกังวลว่ามันคงจะกักขังเขาได้อีกไม่นานก่อนที่เขาจะหลุดพ้นจากวงแหวนอาคมของมัน

เมื่อถึงตอนนั้น คงเป็นไปไม่ได้ที่หลงเซียวจะฆ่าเฉินผิง

หลงเซียวเช็ดเลือดจากมุมปากของเขา ก่อนจะจ้องมองไปยังเฉินผิงอย่างเย็นชา “การต่อต้านของแกช่างไร้ผล เฉินผิง มันไม่มีประโยชน์แม้แต่จะลองด้วยซ้ำ”

เมื่อพูดจบ หลงเซียวพุ่งไปหาเฉินผิงด้วยความเร็วแสงและไปถึงชายคนนั้นในชั่วพริบตา

ก่อนที่เฉินผิงจะทันได้โต้ตอบ หลงเซียวก็มาพร้อมกับคมมีดที่ส่องแสงในมือของเขาเพื่อแทงคู่ต่อสู้ของเขาที่หน้าอกอีกครั้ง

แม้ว่าเฉินผิงจะรู้ว่าเขาไม่สามารถหยุดหลงเซียวได้ แต่เขาก็เอื้อมมือไปคว้าดาบอันแหลมคมขึ้นมา

เฉินผิงต้องการแย่งอาวุธไปจากหลงเซียว แต่ศัตรูของเขารวดเร็วเกินไป

มือของเขาไม่สามารถหยุดหลงเซียวไม่ให้แทงใบมีดเข้าที่หน้าอกของเขาอีกครั้ง

เลือดเริ่มไหลออกมาจากทั้งหน้าอกและมือของเขาอย่างต่อเนื่อง