เลือดสดสีแดงฉานพุ่งออกจากหน้าอกของเฉินผิง ทันทีที่หลงเซียวแทงใบมีดเข้าใส่เขา
ความเจ็บปวดรุนแรงมากเสียจนเฉินผิงทำหน้าบูดเบี้ยวทันที
"อ๊าก!" ทันใดนั้น เฉินผิงก็คำรามอย่างโกรธเกรี้ยวก่อนจะปลดปล่อยคลื่นพลังที่รุนแรงออกมา ส่งผลให้หลงเซียวกระเด็นออกไป
เฉินผิงมองลงไปที่บาดแผลของเขา ก่อนที่เขาจะสกัดจุดไปสองถึงสามครั้ง และเลือดของเขาก็หยุดไหลทันที
จากนั้น เขากัดฟันกรอดพร้อมกับก็จ้องไปที่หลงเซียว ขณะที่เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น
“ฆ่ามัน เร็วเข้า! ฉันไม่แน่ใจว่าวงแหวนอาคมจะกักขังเขาไว้ได้นานแค่ไหน” เสียงอันเก่าแก่กระตุ้นหลงเซียว
เมื่อเฉินผิงพยายามปล่อยพลังอันรุนแรงด้วยความโกรธ เจ้าวิญญาณนั่นจึงกังวลว่ามันคงจะกักขังเขาได้อีกไม่นานก่อนที่เขาจะหลุดพ้นจากวงแหวนอาคมของมัน
เมื่อถึงตอนนั้น คงเป็นไปไม่ได้ที่หลงเซียวจะฆ่าเฉินผิง
หลงเซียวเช็ดเลือดจากมุมปากของเขา ก่อนจะจ้องมองไปยังเฉินผิงอย่างเย็นชา “การต่อต้านของแกช่างไร้ผล เฉินผิง มันไม่มีประโยชน์แม้แต่จะลองด้วยซ้ำ”
เมื่อพูดจบ หลงเซียวพุ่งไปหาเฉินผิงด้วยความเร็วแสงและไปถึงชายคนนั้นในชั่วพริบตา
ก่อนที่เฉินผิงจะทันได้โต้ตอบ หลงเซียวก็มาพร้อมกับคมมีดที่ส่องแสงในมือของเขาเพื่อแทงคู่ต่อสู้ของเขาที่หน้าอกอีกครั้ง
แม้ว่าเฉินผิงจะรู้ว่าเขาไม่สามารถหยุดหลงเซียวได้ แต่เขาก็เอื้อมมือไปคว้าดาบอันแหลมคมขึ้นมา
เฉินผิงต้องการแย่งอาวุธไปจากหลงเซียว แต่ศัตรูของเขารวดเร็วเกินไป
มือของเขาไม่สามารถหยุดหลงเซียวไม่ให้แทงใบมีดเข้าที่หน้าอกของเขาอีกครั้ง
เลือดเริ่มไหลออกมาจากทั้งหน้าอกและมือของเขาอย่างต่อเนื่อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...