หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1435

จู้จื่อซานและหลงเซียวก็รีบเดินมาดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน พวกเขาเชื่อว่าเฉินผิงไม่น่าจะมีชีวิตรอดหลังจากการโจมตีอันโหดร้ายได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขามองลงไป พวกเขาพบเฉินผิงนอนอยู่ที่พื้นโดยมีเลือดโชกไปทั่วทั้งตัวและบาดแผลเหวอะหวะจนเห็นกระดูก

ชายผู้น่าสงสารได้รับบาดเจ็บสาหัสจนแทบไม่เหมือนมนุษย์อีกต่อไป

“เฉินผิงช่างมีร่างกายที่แข็งแกร่งจริงๆ แม้ว่าจะต้องทนทุกข์ทรมานจากสายฟ้าที่ฟาดลงมา เขาก็ยังคงไม่บุบสลาย!”

“มันจะต่างกันตรงไหนล่ะ ตอนนี้เขาก็ตายแล้ว ใช่หรือเปล่า? เขาไม่ควรไปมีเรื่องกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และตระกูลหลงเลย อัตตาของเขาไม่ช่วยให้มีอะไรดีขึ้นสักนิด!”

“ตอนนี้ไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้ ร่างกายของเขากลายเป็นอะไรก็ตามที่เป็น...”

ผู้คนต่างกำลังพูดคุยกันในขณะที่หลงเซียวยิ้มเยาะไปที่เฉินผิง

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทรมานเฉินผิงอย่างที่เขาควรทำหรือตามที่เขากล่าวอ้าง แต่หลงเซียวก็ดีใจที่ในที่สุดเขาก็ได้แก้แค้น ตอนนี้ฉันคงนอนหลับได้อย่างสบายใจสักทีเมื่อรู้ว่าเฉินผิงตายแล้ว

อย่างไรก็ตาม จู้จื่อซานกลับไม่คิดเหมือนคนอื่นๆ เขายังคงจ้องเข้าไปในหลุมลึกนั่นเพราะเขาไม่คิดว่าเฉินผิงจะตายแล้ว

“สวี่ซง ลงไปดูข้างล่างซิ และนำศพของเฉินผิงมาให้ฉันด้วย”

จู้จื่อซานต้องการแน่ใจว่าเฉินผิงตายแล้ว มิฉะนั้นเขาจะต้องเผาศพเพื่อไม่ให้ชายคนนั้นกลับมามีชีวิตได้อีก

สวี่ซงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วด้วยความฉงน เมื่อกลิ่นไหม้ฉุนโชยเข้าจมูกทุกคนเช่นนี้ ใครก็ตามที่โดนการโจมตีเช่นนี้ จะยังสามารถมีชีวิตรอดได้อีกอย่างนั้นเหรอ?

แต่สวี่ซงเองก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถฝ่าฝืนคำสั่งของจู้จื่อซานได้ ดังนั้นเขาจึงทำท่าทางส่งสัญญาณให้คนของเขาตามเขาเข้าไปในหลุมนั่นเพื่อเอาร่างของเฉินผิงขึ้นมา

ในขณะที่สวี่ซงกำลังจะมุ่งหน้าลงไป จู่ๆ ร่างของเฉินผิงก็กระตุก ส่งผลให้ทุกคนต่างประหลาดใจในทันที

“มัน... มันยังขยับได้!” ใครบางคนตะโกนขึ้นมา

จากนั้นเฉินผิงค่อยๆ รวบรวมกำลังเพื่อให้ตัวเองลุกขึ้น

จู้จื่อซานไม่ได้พูดอะไรออกมา เพราะเขาแน่ใจว่าไม่ว่าจะยังไงเฉินผิงก็จะต้องตายอยู่ดี ด้วยสภาพที่เขาเป็นอยู่ในตอนนี้ ไม่ว่าใครก็สามารถจัดการกับเขาได้