หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1436

เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในของเขาถูกกระแทกจนผิดตำแหน่ง ขณะที่เลือดไหลออกจากปากของเขา

เขาลอยกระเด็นออกไปหลายร้อยเมตร เขาตกลงไปในทะเลจนทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่

เมื่ออยู่ใต้น้ำ เฉินผิงรู้สึกมึนงงเล็กน้อยแต่ยังสามารถมองเห็นแสงจางๆ ในน้ำทะเล เขาจึงหายใจออกอย่างรวดเร็วและว่ายตรงเข้าหาแสงนั้น

ปรากฎว่าเฉินผิงจงใจยอมให้หลงเซียวปล่อยหมัดใส่เขาจนตกลงในทะเล ก็เพื่อไม่ให้จู้จื่อซานเผาเขาและทำลายขั้นวิญญาณใหม่ของเขา

เขาหวังว่าจะหนีจากการไล่ล่าของจู้จื่อซานโดยการลงไปในทะเล

เมื่อเฉินผิงเข้าใกล้แสงมากขึ้น จู่ๆ เขาก็ถูกดึงเข้าไปในกระแสน้ำวน

จากนั้นเขาก็หมดสติทันทีขณะที่การมองเห็นของเขาก็มืดลง

ในขณะนั้น หลงเซียว จู้จื่อซานและคนอื่นๆ ต่างก็จับจ้องที่ผิวน้ำทะเล พวกเขาเฝ้ารอให้เฉินผิงโผล่ขึ้นมา

แต่ทะเลยังคงสงบแม้จะผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วก็ตาม เพราะเฉินผิงไม่ปรากฏตัวตามที่คาดไว้

"มันจบแล้ว เฉินผิงคงตายไปแล้ว” หลงเซียวถอนหายใจโล่งอก แม้ว่าระดับเจ้ายุทธ์อย่างพวกเราจะสามารถเคลื่อนไหวใต้น้ำได้อย่างอิสระ และสามารถกลั้นหายใจได้ชั่วขณะ แต่เราไม่สามารถอาศัยอยู่ในทะเลได้ ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงก็ ได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะสามารถอยู่ใต้น้ำได้นานขนาดนี้!

ในทางกลับกัน จู้จื่อซานไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนหลงเซียว เขายังคงจับจ้องที่ผิวน้ำทะเลโดยคาดหวังว่าเฉินผิงจะโผล่ขึ้นมาได้ทุกเมื่อ

เมื่อเวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง หลายคนตั้งแคมป์ที่พักแล้ว แต่จู้จื่อซานยังคงรออยู่ที่ฝั่งอย่างระแวดระวัง

“ประธานจู้ นี่ก็เป็นเวลานานแล้ว ดังนั้นผมแน่ใจเหลือเกินว่าเฉินผิงตายแล้ว!” หลงเซียวกล่าว

ดังนั้น ทั้งสี่คนจึงถูกบังคับให้เฝ้ายามทันทีหลังจากค้นหามาครึ่งวัน

พวกเขาต้องเชื่อฟังจู้จื่อซานตราบใดที่เขายังเป็นประธานของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ แม้ว่าเขาจะไม่มีอำนาจที่แท้จริงก็ตาม

หลังจากมอบหมายให้ทั้งสี่คนคอยเฝ้าดูแล จู้จื่อซานก็ไปพักผ่อนอย่างสงบที่อื่น

ชายผู้นั้นจะไม่ยอมหยุดค้นหาจนกว่าจะถึงวันที่เขาเห็นศพของเฉินผิงด้วยตาของเขาเองเท่านั้น

ด้วยพลังปราณสัมผัสของพวกเขาที่แผ่ขยายออกไป ทั้งสวี่ซงและคนอื่นๆ มีรัศมีครอบคลุมหลายไมล์และพวกเขาจะรู้ตัวทันทีหากเฉินผิงปรากฏตัว

แต่ทว่า พวกเขากลับไม่เจออะไรทั้งนั้นจนกระทั่งพระอาทิตย์ขึ้น ราวกับว่าเฉินผิงได้หายไปจากโลกใบนี้