เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในของเขาถูกกระแทกจนผิดตำแหน่ง ขณะที่เลือดไหลออกจากปากของเขา
เขาลอยกระเด็นออกไปหลายร้อยเมตร เขาตกลงไปในทะเลจนทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่
เมื่ออยู่ใต้น้ำ เฉินผิงรู้สึกมึนงงเล็กน้อยแต่ยังสามารถมองเห็นแสงจางๆ ในน้ำทะเล เขาจึงหายใจออกอย่างรวดเร็วและว่ายตรงเข้าหาแสงนั้น
ปรากฎว่าเฉินผิงจงใจยอมให้หลงเซียวปล่อยหมัดใส่เขาจนตกลงในทะเล ก็เพื่อไม่ให้จู้จื่อซานเผาเขาและทำลายขั้นวิญญาณใหม่ของเขา
เขาหวังว่าจะหนีจากการไล่ล่าของจู้จื่อซานโดยการลงไปในทะเล
เมื่อเฉินผิงเข้าใกล้แสงมากขึ้น จู่ๆ เขาก็ถูกดึงเข้าไปในกระแสน้ำวน
จากนั้นเขาก็หมดสติทันทีขณะที่การมองเห็นของเขาก็มืดลง
ในขณะนั้น หลงเซียว จู้จื่อซานและคนอื่นๆ ต่างก็จับจ้องที่ผิวน้ำทะเล พวกเขาเฝ้ารอให้เฉินผิงโผล่ขึ้นมา
แต่ทะเลยังคงสงบแม้จะผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วก็ตาม เพราะเฉินผิงไม่ปรากฏตัวตามที่คาดไว้
"มันจบแล้ว เฉินผิงคงตายไปแล้ว” หลงเซียวถอนหายใจโล่งอก แม้ว่าระดับเจ้ายุทธ์อย่างพวกเราจะสามารถเคลื่อนไหวใต้น้ำได้อย่างอิสระ และสามารถกลั้นหายใจได้ชั่วขณะ แต่เราไม่สามารถอาศัยอยู่ในทะเลได้ ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงก็ ได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะสามารถอยู่ใต้น้ำได้นานขนาดนี้!
ในทางกลับกัน จู้จื่อซานไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนหลงเซียว เขายังคงจับจ้องที่ผิวน้ำทะเลโดยคาดหวังว่าเฉินผิงจะโผล่ขึ้นมาได้ทุกเมื่อ
เมื่อเวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง หลายคนตั้งแคมป์ที่พักแล้ว แต่จู้จื่อซานยังคงรออยู่ที่ฝั่งอย่างระแวดระวัง
“ประธานจู้ นี่ก็เป็นเวลานานแล้ว ดังนั้นผมแน่ใจเหลือเกินว่าเฉินผิงตายแล้ว!” หลงเซียวกล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...