หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1443

หลงเซียวไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่อยู่เหนือระดับปราชญ์ยุทธ์ แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งหนึ่งที่เขารู้ได้อย่างแน่ชัดก็คือวิญญาณในตัวเขารู้ความลับมากมายที่เกี่ยวกับยุทธภพแห่งนี้

“ผมจะอยู่ยงคงกระพันหรือเปล่าหากผมบรรลุไปถึงระดับปราชญ์ยุทธ์ได้? เมื่อถึงเวลานั้น ผมจะสามารถสร้างร่างมนุษย์ขึ้นใหม่ให้คุณและชุบชีวิตคุณเพื่อที่วิญญาณของคุณจะไม่ต้องอยู่ในร่างของผมอีกต่อไป ได้หรือเปล่า?” หลงเซียวถาม

หลงเซียวอยากรู้ว่าเมื่อไหร่เจ้าวิญญาณที่อยู่ในตัวเขาจะออกจากร่างไป

เขาไม่ต้องการอยู่ภายใต้การควบคุมของคนอื่นเมื่อเขาได้รับพลังเพียงพอ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ทุกสิ่งที่แกรู้ตอนนี้เป็นแค่เพียงส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่งเท่านั้น ถึงระดับปราชญ์ยุทธ์จะเป็นตำนานในยุคนี้ แต่ในหลายร้อยปีที่ก่อนมันกลับไม่มีความหมายอะไรเลย เนื่องจากมีระดับการบำเพ็ญเพียรที่สูงกว่าระดับปราชญ์ยุทธ์ ตอนนี้มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกถึงแม้ว่าฉันจะบอกแกมากกว่านี้ แกเพียงแค่ต้องย่อยพลังที่แกดูดซับมา และกลายเป็นเจ้ายุทธ์ระดับสูงสุดให้ได้โดยเร็วที่สุด เราอาจจะไม่ได้กลับไปในยุคนั้นอีกแล้ว...” วิญญาณกล่าว

น้ำเสียงของเจ้าวิญญาณนั่นแผ่วเบาและดูเศร้าสร้อยกว่าเดิม ราวกับว่าวิญญาณตนนั้นได้นึกถึงบางสิ่งที่เขาไม่ต้องการจะจดจำ

ในขณะเดียวกัน จู้จื่อซานซึ่งยืนอยู่ริมชายฝั่งตลอดเวลาก็ขมวดคิ้วเป็นปมแน่น

เขาไม่ละสายตาจากผิวน้ำทะเล เขาหวังว่าจะได้เห็นศพของเฉินผิง

ถึงกระนั้นเวลาก็ผ่านไปนานแล้ว หากเฉินผิงตายจริง ศพของเขาคงลอยขึ้นมาแล้ว

ทันใดนั้น หลงเซียวก็เดินเข้ามาถามจู้จื่อซานว่า “ประธานจู้ คุณกังวลว่าเฉินผิงจะยังมีชีวิตอยู่สินะ ใช่หรือเปล่า?”

จู้จื่อซานพยักหน้าตอบ “ผมรู้สึกไม่สบายใจเพราะยังไม่เห็นศพของเฉินผิงเลย!”

"ไม่ต้องกังวล เฉินผิงตายแล้วแน่นอน บางทีร่างกายของเขาอาจถูกสัตว์ร้ายกลืนกิน ผมคิดว่าเราไม่ควรเสียเวลาที่นี่...” หลงเซียวบอกกับจู้จื่อซาน

จู้จื่อซานหันกลับมาและมองไปที่หลงเซียว “คุณเพิ่งดูดซับพลังของผู้คนมากมาย แต่คุณกลับหมดความอดทนแล้วอย่างนั้นเหรอ?”