หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1447

“ระวังตัวด้วยทุกคน เราไม่รู้ว่าข้างในจะเกิดอะไรขึ้น” จู้จื่อซานบอกเตือนทุกคน

ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา พวกเขาทั้งหมดเพิ่มพลังการต่อสู้ของพวกเขาอย่างเงียบๆ จนถึงระดับสูงสุด พวกเขาพบปัญหามากมายในตอนที่เข้าไปในถ้ำ

คนจำนวนมากกว่าสิบคนได้เสียชีวิตลงก่อนที่จะมาถึงที่นี่ และไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเมืองนี้ ดังนั้นพวกเขาต้องระวังตัวเอาไว้เป็นพิเศษ

จู้จื่อซานโบกมือสงสัญญาณให้สวี่ซงและคนอื่นๆ เดินไปข้างหน้าและผลักประตูเมืองด้วยแรงทั้งหมดของพวกเขา

จู้จื่อซานเดินนำเข้าไปในเมืองอย่างระมัดระวัง โดยมีหลงเซียวเดินตามหลังมาติดๆ

“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเมืองเทียนที่จู่ๆ ก็หายไปจะมาโผล่ที่ก้นทะเล”

ขณะนั้นเอง เสียงเก่าเสียงเดิมก็ดังขึ้นในจิตใจของหลงเซียว

“คุณรู้จักกับเมืองเทียนหรือเปล่า?” หลงเซียวถามทันที

“ฉันเคยได้ยินเรื่องของมันมาบ้าง แต่เมืองเทียนได้หายไปอย่างลึกลับก่อนช่วงเวลาของฉัน ฉันได้ยินมาว่าทุกคนในเมืองเทียนล้วนเป็นชนชั้นสูง แม้แต่คนเฝ้าประตูคนหนึ่งก็ยังเป็นดั่งยอดฝีมือในยุคปัจจุบัน ยิ่งไปกว่านั้น ท่านเจ้าเมืองแห่งเมืองเทียนยังเป็นคนที่ยากจะหยั่งถึง เขายังมีลูกสาวที่สวยงามมาก น่าเสียดายที่เมืองเทียนนั้นหายไปในชั่วข้ามคืน ไม่มีใครได้เห็นมันอีกเลย นับประสาอะไรกับผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้น!”

เสียงชรากล่าวเสริมอย่างสับสน “ฉันไม่คาดคิดมาก่อนว่าเมืองเทียนจะจมลงสู่ก้นทะเลเช่นนี้ และฉันเองก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าคนเหล่านั้นในเมืองเทียนหายไปไหนหมด!”

หลงเซียวไม่พูดอะไรได้แต่ตกตะลึง

แม้แต่ยามของเมืองยังเปรียบได้กับยอดฝีมือในยุคปัจจุบัน คนในยุคนั้นน่ากลัวถึงขนาดไหนกัน?

ขณะที่หลงเซียวยังคงตกตะลึง ทุกคนที่อยู่ข้างหลังเขาอุทานว่า “แก่นอสูร! มีแก่นอสูรเต็มไปหมด!”

มีแก่นอสูรวางกระจัดกระจายอยู่ทั่วเมืองเทียน

แม้ว่ารัศมีและประสิทธิภาพที่มีอยู่ในแก่นอสูรเหล่านี้จะอ่อนแรงลงในช่วงหลายพันปี แต่ก็ยังมากเพียงพอสำหรับพวกเขา

หลงเซียวสลัดตัวเองออกจากภวังค์ และอ้าปากกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นแก่นอสูรมากมายที่กระจายอยู่ทั่วพื้น