หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1450

“บัดซบ หลงเซียว! ฉันจะฆ่าแกเพื่อล้างแค้นให้เฉินผิง!”

ต่งเจียห่าวซึ่งกลิ้งอยู่บนพื้น กระโดดลุกขึ้นยืนและพุ่งเข้าใส่หลงเซียวทันที

ร่างกายของเขาเริ่มบวมขึ้น และพลังรัศมีของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

“อะไรกัน... ผู้ชายคนนี้กำลังวางแผนที่ระเบิดตัวเอง!” หลงเซียวอุทานด้วยความตกใจในขณะที่เขาถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าต่งเจียห่าวจะเป็นเพียงระดับปรมาจารย์ยุทธ์ แต่การระเบิดภายในพื้นที่อันจำกัดของพระราชวังเช่นนี้ย่อมส่งผลให้เกิดการทำลายล้างอย่างรุนแรง

จู้จื่อซานหันกลับมาทันทีที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย เขาต้องหน้าซีดเช่นกันเมื่อเห็นต่งเจียห่าวเตรียมทำลายตัวเอง

“หยุดเขาซะ ก่อนที่เขาจะระเบิด! เร็วเข้า!"

จู้จื่อซานรู้ดีว่าแรงระเบิดนี้จะทำให้พวกเขาต้องบาดเจ็บสาหัส แม้ว่ามันจะไม่ได้คร่าชีวิตพวกเขาก็ตาม

สวี่ซง จู้จื่อซานและคนที่เหลือรีบดำเนินการทันที พวกเขาร่วมพลังกันปล่อยคลื่นพลังงานสีขาวเข้าใส่ต่งเจียห่าว

คลื่นพลังงานนั้นได้กลายเป็นโซ่เหล็กเมื่อสัมผัสกับต่งเจียห่าวและรั้งเขาไว้ทันที

จากนั้น จู้จื่อซานก็วิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะดีดนิ้วไปที่หน้าผากของต่งเจียห่าว หลังจากนั้นไม่นานร่างกายของต่งเจียห่าวหยุดบวมและค่อยๆ กลับสู่ปกติ

เมื่อเห็นว่าวิกฤตได้ผ่านพ้น หลงเซียวก็ตะโกนด้วยความโกรธว่า “ไอ้สารเลว! แกกล้าดียังไงที่พยายามทำลายตัวเองและพาเราไปกับแกด้วย? ฉันจะฆ่าแก!"

เขายกมือขึ้นและวางลงบนศีรษะของต่งเจียห่าวอย่างรวดเร็ว

เก๋อเจียอี๋ที่นิ่งเงียบมาตลอด ทันใดนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าและฟาดฝ่ามือของเธอไปที่มือของหลงเซียว

พวกเขาเดินเข้ามาทันได้ยินบทสนทนาของเก๋อเจียอี๋กับจู้จื่อซานพอดี พวกเขาต่างตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับหลงเซียวดูดซับพลังของผู้อื่น

เนื่องจากหลงเซียวดูดซับพลังของคนเหล่านั้นในขณะที่ทุกคนกำลังยุ่งอยู่กับการฆ่าสัตว์อสูร จึงไม่มีใครเห็นการกระทำของเขา

ด้วยเหตุนี้ ผู้เข้าร่วมการประลองจึงเริ่มตื่นตระหนกเมื่อพบว่าหลงเซียวเป็นคนฆ่าคนเหล่านั้น

“เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร เก๋อเจียอี๋? ฉันดูดกลืนพลังของใครไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ครอบครัวของฉันเป็นคนจัดการการประลองนี้! เธอก็เห็นสมบัติล้ำค่าทั้งหมดในซากปรักหักพังโบราณเหล่านี้ไม่ใช่เหรอ? เธอรู้หรือเปล่าว่าแก่นอสูรเหล่านั้นมีค่าขนาดไหน? ทั้งหมดนี้เป็นผลงานของครอบครัวฉัน! เธอกล้าดียังไงมากล่าวหาพวกเราทั้งๆ ที่ไม่มีมูลความจริงเลย?”

คำพูดของหลงเซียวฟังดูน่าเชื่อเสียจนผู้เข้าร่วมส่วนใหญ่เลือกที่จะเชื่อเขา

นอกจากนี้ ซากปรักหักพังโบราณแห่งนี้ที่ซึ่งจัดการประลองเป็นของพวกตระกูลหลง แก่นอสูรที่มีอยู่สามารถขายได้เป็นเงินจำนวนมหาศาลและใช้ในการฝึกบำเพ็ญฌานเพื่อนักสู้ที่ทรงพลังมากมาย