หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1451

พวกตระกูลหลงเสนอให้ผู้อื่นได้รับประโยชน์จากการประลองนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถหักหลังพวกเขาได้

เก๋อเจียอี๋หันไปมองผู้คนก่อนจะพูดว่า “พวกคุณเองก็ได้เห็นวิชาที่หลงเซียวใช้ มันมีลักษณะของการใช้วิชามารอยู่ แล้วพวกคุณจะเชื่อคำพูดของเขาได้ยังไงกัน? ถ้าพวกคุณไม่อยากตกเป็นเป้านิ่งล่ะก็พวกเราต้องร่วมมือกัน!”

เก๋อเจียอี๋พยายามเกลี้ยกล่อมผู้คนให้รวมมือกันเพื่อต่อต้านหลงเซียวและคนอื่นๆ แต่สีหน้าของพวกเขาต่างดูสับสน ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเก๋อเจียอี๋

"คุณเก๋อ ถ้าคุณยังขืนพูดจาเลอะเทอะอีก อย่าหาว่าเราไม่เกรงใจ”

สีหน้าของจู้จื่อซานยิ่งมืดลงขณะที่เขาจ้องมองไปที่เก๋อเจียอี๋

“จงเป็นคนดีและยึดมั่นในบทบาทของคุณในฐานะลูกสาวของตระกูลอันทรงเกียรติจะดีกว่า คุณเป็นคนเก่งและมีอนาคตที่สดใส เมื่อการประลองนี้สิ้นสุดลง คุณเองจะได้รับประโยชน์เช่นกัน ในทางกลับกัน ถ้าคุณยังขืนดื้อดึงต่อไป ฉันแน่ใจว่าจะไม่มีใครมาตำหนิพวกเราได้ แม้ว่าสมาชิกของสำนักที่ยิ่งใหญ่ต้องมาเสียชีวิตลงในการประลองครั้งนี้ก็ตาม” จู้จื่อซานขู่เธอเพราะเขารู้ดีว่าไม่มีผู้เข้าร่วมการประลองคนใดจะเห็นด้วยกับเธอ นับประสาอะไรกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และตระกูลหลง

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแก่นอสูรนั้นเป็นทรัพยากรที่มีค่า แต่ละคนมีแก่นอสูรมากกว่าร้อยชิ้นอยู่กับตัว และนั่นเป็นทรัพยากรจำนวนมากที่พวกเขาจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งมันไป

เก๋อเจียอี๋เงียบไป เธอรู้ดีว่าไม่มีอะไรที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ เพราะผู้คนต่างสูญเสียความคิดของพวกเขาไปหมดแล้ว

เก๋อเจียอี๋เชื่อในคำพูดของจู้จื่อซาน หากเธอยังเข้าไปแทรกแซงเรื่องนี้ล่ะก็ ทั้งหลงเซียวและจู้จื่อซานจะต้องจบชีวิตของเธออย่างแน่นอน

ทันใดนั้น ต่งเจียห่าวก็หันไปหาเก๋อเจียอี๋และพูดว่า “ขอบคุณครับ คุณเก๋อแต่ชีวิตของผมก็ไม่สำคัญอะไรอีกต่อไปแล้ว”

เขารู้สึกดีใจอย่าบมากที่เก๋อเจียอี๋พยายามช่วยเขา

“หลงเซียว ไปจัดการกับต่งเจียห่าวข้างนอกซะ” จู้จื่อซานพูด

หลงเซียวพยักหน้า จากนั้นเขาก็เดินไปคว้าต่งเจียห่าว เขารู้ดีว่าจู้จื่อซานหมายถึงอะไร—เขากำลังบอกให้หลงเซียวดูดซับพลังของต่งเจียห่าวข้างนอก

ขณะเดียวกัน เฉินผิงผู้อยู่แอบซ่อนอยู่หลังบัลลังก์ก็ตระหนักได้ว่าต่งเจียห่าวกำลังตกอยู่ในอันตราย เขารู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนตัวได้อีกต่อไป

“อยู่ที่นี่นะเสี่ยวหรู ไม่ว่าจะยังไง ห้ามออกไปเด็ดขาด”

เมื่อเขาพูดจบ เฉินผิงก็กระโดดออกจากหลังบัลลังก์

"ผมปลอดภัยดี ผมไม่ยอมตายง่ายๆ หรอกนะ” ต่งเจียห่าวตอบพร้อมยิ้มอย่างอ่อนแรง

จากนั้นเฉินผิงได้ถ่ายพลังวิญญาณบางอย่างไปยังต่งเจียห่าว ซึ่งช่วยให้สีหน้าของต่งเจียห่าวกลับมามีสีสันอีกครั้ง

อีกทางด้านหนึ่ง หลงเซียวลูบหน้าอกของเขาก่อนจะจ้องมองเฉินผิงอย่างเย็นชา “เฉินผิง ฉันแปลกใจจริงๆ ที่แกยังมีชีวิตอยู่ แกนี่มันช่างโชคดีจริงๆ...”

“ฉันจะตายก่อนแกได้ยังไงกัน?” เฉินผิงตอบอย่างเย้ยหยัน

“ฉันอยากจะรู้นักว่าครั้งนี้แกจะโชคดีอีกมั้ย ฉันจะสับแกให้เป็นหมื่นๆ ชิ้น!”

ทันใดนั้น จู้จื่อซานหรี่ตาลง รังสีสังหารก็แผ่ออกมาจากตัวเขา

จู้จื่อซานจะไม่พูดอะไร แต่สวี่ซงและคนอื่นๆ ก็รีบตรงไปปิดกั้นทางเข้าพระราชวังเอาไว้ทันทีเพื่อป้องกันไม่ให้เฉินผิงหลบหนี