พวกตระกูลหลงเสนอให้ผู้อื่นได้รับประโยชน์จากการประลองนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถหักหลังพวกเขาได้
เก๋อเจียอี๋หันไปมองผู้คนก่อนจะพูดว่า “พวกคุณเองก็ได้เห็นวิชาที่หลงเซียวใช้ มันมีลักษณะของการใช้วิชามารอยู่ แล้วพวกคุณจะเชื่อคำพูดของเขาได้ยังไงกัน? ถ้าพวกคุณไม่อยากตกเป็นเป้านิ่งล่ะก็พวกเราต้องร่วมมือกัน!”
เก๋อเจียอี๋พยายามเกลี้ยกล่อมผู้คนให้รวมมือกันเพื่อต่อต้านหลงเซียวและคนอื่นๆ แต่สีหน้าของพวกเขาต่างดูสับสน ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเก๋อเจียอี๋
"คุณเก๋อ ถ้าคุณยังขืนพูดจาเลอะเทอะอีก อย่าหาว่าเราไม่เกรงใจ”
สีหน้าของจู้จื่อซานยิ่งมืดลงขณะที่เขาจ้องมองไปที่เก๋อเจียอี๋
“จงเป็นคนดีและยึดมั่นในบทบาทของคุณในฐานะลูกสาวของตระกูลอันทรงเกียรติจะดีกว่า คุณเป็นคนเก่งและมีอนาคตที่สดใส เมื่อการประลองนี้สิ้นสุดลง คุณเองจะได้รับประโยชน์เช่นกัน ในทางกลับกัน ถ้าคุณยังขืนดื้อดึงต่อไป ฉันแน่ใจว่าจะไม่มีใครมาตำหนิพวกเราได้ แม้ว่าสมาชิกของสำนักที่ยิ่งใหญ่ต้องมาเสียชีวิตลงในการประลองครั้งนี้ก็ตาม” จู้จื่อซานขู่เธอเพราะเขารู้ดีว่าไม่มีผู้เข้าร่วมการประลองคนใดจะเห็นด้วยกับเธอ นับประสาอะไรกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และตระกูลหลง
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแก่นอสูรนั้นเป็นทรัพยากรที่มีค่า แต่ละคนมีแก่นอสูรมากกว่าร้อยชิ้นอยู่กับตัว และนั่นเป็นทรัพยากรจำนวนมากที่พวกเขาจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งมันไป
เก๋อเจียอี๋เงียบไป เธอรู้ดีว่าไม่มีอะไรที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ เพราะผู้คนต่างสูญเสียความคิดของพวกเขาไปหมดแล้ว
เก๋อเจียอี๋เชื่อในคำพูดของจู้จื่อซาน หากเธอยังเข้าไปแทรกแซงเรื่องนี้ล่ะก็ ทั้งหลงเซียวและจู้จื่อซานจะต้องจบชีวิตของเธออย่างแน่นอน
ทันใดนั้น ต่งเจียห่าวก็หันไปหาเก๋อเจียอี๋และพูดว่า “ขอบคุณครับ คุณเก๋อแต่ชีวิตของผมก็ไม่สำคัญอะไรอีกต่อไปแล้ว”
เขารู้สึกดีใจอย่าบมากที่เก๋อเจียอี๋พยายามช่วยเขา
“หลงเซียว ไปจัดการกับต่งเจียห่าวข้างนอกซะ” จู้จื่อซานพูด
หลงเซียวพยักหน้า จากนั้นเขาก็เดินไปคว้าต่งเจียห่าว เขารู้ดีว่าจู้จื่อซานหมายถึงอะไร—เขากำลังบอกให้หลงเซียวดูดซับพลังของต่งเจียห่าวข้างนอก
ขณะเดียวกัน เฉินผิงผู้อยู่แอบซ่อนอยู่หลังบัลลังก์ก็ตระหนักได้ว่าต่งเจียห่าวกำลังตกอยู่ในอันตราย เขารู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนตัวได้อีกต่อไป
“อยู่ที่นี่นะเสี่ยวหรู ไม่ว่าจะยังไง ห้ามออกไปเด็ดขาด”
เมื่อเขาพูดจบ เฉินผิงก็กระโดดออกจากหลังบัลลังก์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...