ความเคารพยำเกรงปรากฏขึ้นให้เห็นในแววตาของผู้ที่มองไปยังชุดเกราะบนร่างของเสี่ยวหรู ในขณะที่พวกเขากำลังอาบแสงศักดิ์สิทธิ์นั้น
แม้แต่เฉินผิงเองก็ยังค่อนข้างประหลาดใจกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน ไม่นึกเลยว่าชุดเกราะที่ดูแสนจะธรรมดานั้นจะทรงพลังถึงเพียงนี้!
นั่นทำให้หลงเซียวตื่นตระหนก เขารีบกระตุ้นพลังเวทย์ของเขาอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะเข้าโจมตีอีกครั้ง
แม้ว่าเขาจะพยายามเท่าไหร่ก็ไม่มีหมอกสีดำปรากฏขึ้นอีกเลย แม้แต่แสงรัศมีสีดำบนร่างของเขาก็ไม่ปรากฏให้เห็นเช่นกัน
ยิ่งไปกว่านั้นแสงรังสีของเขาก็ดูลดน้อยลงอย่างมาก
หลงเซียวตะโกนขอความช่วยเหลืออยู่ในใจ เขาพยายามถามวิญญาณในร่างเขาว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่อนิจจาความพยายามของเขานั้นไร้ผล เพราะเขาไม่ได้ยินคำตอบใดๆ เลย
ใบหน้าของเขาดูดุดันอย่างน่าสะพรึงกลัวและร่างกายก็สั่นสะท้านโดยไม่ตั้งใจ
ความตกใจและหวาดกลัวปรากฏขึ้นในดวงตาของรูปปั้นเงือกทันทีที่เห็นชุดเกราะขาวนั้น
“เกิดอะไรขึ้นเหรอพี่เฉินผิง?” เสี่ยวหรูถามด้วยความงุนงง
ราวกับว่าก่อนหน้านี้เธอสับสนเนื่องจากไม่สามารถจะจำสิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้นได้
“ไม่มีอะไรหรอก เธอเพียงแค่ไปอยู่ข้างลานประลองมาเท่านั้น ไม่ต้องกลัวหรอกนะ” เฉินผิงปลอบเบาๆ
เธอพยักหน้ารับ ในขณะที่ชุดเกราะของเธอค่อยๆ จางหายไปจากสายตาของทุกคน
เมื่อมองไปที่ชุดเกราะที่เรือนหายไปของเธอ หลงเซียวก็เดือดดาล นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เมื่อก่อนหน้านี้การเตะของฉันไม่อาจจะทำร้ายเธอได้ ชุดเกราะนั่นจะต้องเป็นของวิเศษที่ยอดเยี่ยมแน่ๆ! ฉันจะต้องได้ครอบครองมัน!
หลงเซียวกระหายที่จะฉกฉวยชุดเกราะนั้นทันที และจะทำเมื่อมีโอกาสที่จะทำได้
ในขณะที่ฝูงชนยังคงอาบแสงศักดิ์สิทธิ์อยู่นั้น เฉินผิงก็ปลอบโยนเสี่ยวหรูก่อนที่จะเริ่มเขัาโจมตีหลงเซียว
สีหน้าของหลงเซียวเปลี่ยนไปอย่างมากในขณะที่หลบไปด้านหลัง
ปัง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...