จู้จื่อซานหันไปหาฝูงชนทันที “ทุกคนจงฟัง! เฉินผิงเป็นคนที่หยิ่งยโสและอวดดี ถ้าใครสามารถช่วยฉันฆ่าเขาได้ พวกคุณก็จะหยิบเอาสมบัติอะไรก็ได้ที่คุณพบที่นี่ไปได้เลย”
“ใช่แล้ว! สถานที่แห่งนี้เป็นของตระกูลหลง! ถ้าพวกคุณช่วยฉันฆ่าเฉินผิงได้ล่ะก็ คุณอยากได้อะไรจากที่นี่ก็เอาไปเลย ไม่เพียงแค่นั้นนะ เมื่อเรื่องนี้จบลงแล้ว ฉันก็จะให้พวกคุณกลับมาที่นี่อีกครั้งเพื่อรับแก่นอสูรเพิ่ม! พวกคุณก็เห็นแก่นอสูรนับพันอยู่ข้างนอกแล้ว มันมีมากมายจนนับไม่ถ้วน!” หลงเซียวประกาศออกมาด้วยความตื่นตระหนก
คนจำนวนหนึ่งยังคงลังเลเมื่อได้ยินคำประกาศของเขา
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยมีปัญหาหรือว่าเกลียดชังเฉินผิงมาก่อน แต่ก็ไม่มีใครจะสามารถต้านทานต่อสมบัติมากมายที่นำมาล่อลวงใจได้
“เฉินผิงสมควรตาย! เขาหยิ่งยโสและบังอาจมาก่อกวนโลกของศิลปะการต่อสู้แห่งจินตู เราควรจะช่วยกันฆ่าเขา!” ซินผิงเฟยเป็นคนแรกที่ออกมาวิจารณ์เฉินผิง
เนื่องจากซินผิงเฟยเคยครองตำแหน่งสูงสุดของอันดับเสรี คำพูดของเขาจึงยังคงมีพลังและอิทธิพลอันยิ่งใหญ่ นอกจากนี้เขาก็เกลียดเฉินผิงเข้ากระดูกดำที่แย่งชิงตำแหน่งผู้นำในอันดับเสรีไป
นอกจากนี้ก็ยังมีข้อเท็จจริงที่ว่าเขาถูกหลายคนเยาะเย้ยถากถางจากการที่ไปท้าทายเฉินผิง
ตอนนี้โอกาสที่หายากได้มาถึงแล้ว เขาจึงกระเหี้ยนกระหือรือที่จะใช้ประโยชน์จากมัน เพื่อกำจัดเฉินผิงแล้วกลับไปยืนที่จุดเดิมของเขาได้อีก
หลังจากคำประกาศของซินผิงเฟยแล้ว คนอื่นๆ อีกหลายคนก็เริ่มขับไล่เฉินผิงแล้วเข้าร่วมกับซินผิงเฟยด้วย
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาถูกผลักดันด้วยความโลภ แต่พวกเขาก็ยังคงต้องการข้ออ้างเพื่อที่จะได้แสดงให้เห็นว่าตนเป็นฝ่ายถูก
ในไม่ช้าทุกคนต่างก็แสดงความเป็นปรปักษ์กับเฉินผิงยกเว้นตงเจียห่าวและเก๋อเจียอี๋
เขากลายเป็นเป้าหมายของทุกคนไปในทันที
หลงเซียวหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งจนน้ำตาแทบจะไหล เมื่อเขาได้เห็นว่าทุกคนกำลังเข้าข้างเขา “แกเห็นไหมเฉินผิง? ทุกคนที่นี่ปราถนาที่จะให้แกตาย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...