หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1456

จู้จื่อซานหันไปหาฝูงชนทันที “ทุกคนจงฟัง! เฉินผิงเป็นคนที่หยิ่งยโสและอวดดี ถ้าใครสามารถช่วยฉันฆ่าเขาได้ พวกคุณก็จะหยิบเอาสมบัติอะไรก็ได้ที่คุณพบที่นี่ไปได้เลย”

“ใช่แล้ว! สถานที่แห่งนี้เป็นของตระกูลหลง! ถ้าพวกคุณช่วยฉันฆ่าเฉินผิงได้ล่ะก็ คุณอยากได้อะไรจากที่นี่ก็เอาไปเลย ไม่เพียงแค่นั้นนะ เมื่อเรื่องนี้จบลงแล้ว ฉันก็จะให้พวกคุณกลับมาที่นี่อีกครั้งเพื่อรับแก่นอสูรเพิ่ม! พวกคุณก็เห็นแก่นอสูรนับพันอยู่ข้างนอกแล้ว มันมีมากมายจนนับไม่ถ้วน!” หลงเซียวประกาศออกมาด้วยความตื่นตระหนก

คนจำนวนหนึ่งยังคงลังเลเมื่อได้ยินคำประกาศของเขา

แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยมีปัญหาหรือว่าเกลียดชังเฉินผิงมาก่อน แต่ก็ไม่มีใครจะสามารถต้านทานต่อสมบัติมากมายที่นำมาล่อลวงใจได้

“เฉินผิงสมควรตาย! เขาหยิ่งยโสและบังอาจมาก่อกวนโลกของศิลปะการต่อสู้แห่งจินตู เราควรจะช่วยกันฆ่าเขา!” ซินผิงเฟยเป็นคนแรกที่ออกมาวิจารณ์เฉินผิง

เนื่องจากซินผิงเฟยเคยครองตำแหน่งสูงสุดของอันดับเสรี คำพูดของเขาจึงยังคงมีพลังและอิทธิพลอันยิ่งใหญ่ นอกจากนี้เขาก็เกลียดเฉินผิงเข้ากระดูกดำที่แย่งชิงตำแหน่งผู้นำในอันดับเสรีไป

นอกจากนี้ก็ยังมีข้อเท็จจริงที่ว่าเขาถูกหลายคนเยาะเย้ยถากถางจากการที่ไปท้าทายเฉินผิง

ตอนนี้โอกาสที่หายากได้มาถึงแล้ว เขาจึงกระเหี้ยนกระหือรือที่จะใช้ประโยชน์จากมัน เพื่อกำจัดเฉินผิงแล้วกลับไปยืนที่จุดเดิมของเขาได้อีก

หลังจากคำประกาศของซินผิงเฟยแล้ว คนอื่นๆ อีกหลายคนก็เริ่มขับไล่เฉินผิงแล้วเข้าร่วมกับซินผิงเฟยด้วย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาถูกผลักดันด้วยความโลภ แต่พวกเขาก็ยังคงต้องการข้ออ้างเพื่อที่จะได้แสดงให้เห็นว่าตนเป็นฝ่ายถูก

ในไม่ช้าทุกคนต่างก็แสดงความเป็นปรปักษ์กับเฉินผิงยกเว้นตงเจียห่าวและเก๋อเจียอี๋

เขากลายเป็นเป้าหมายของทุกคนไปในทันที

หลงเซียวหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งจนน้ำตาแทบจะไหล เมื่อเขาได้เห็นว่าทุกคนกำลังเข้าข้างเขา “แกเห็นไหมเฉินผิง? ทุกคนที่นี่ปราถนาที่จะให้แกตาย!”

เสี่ยวหรูซึ่งยืนอยู่ข้างหลังเฉินผิงนั้นดูเหมือนว่าเธอจะยอมรับความตายของเธอแล้ว เมื่อมันถึงจุดนั้นเธอก็พร้อมที่จะติดตามเขาไปจนสุดทาง

ตงเจียห่าวเดินตัวสั่นเทาเข้ามาหาพวกเขา แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะถอยจากการต่อสู้นี้เลย

ทั้งเสี่ยวหรูและตงเจียห่าวยังคงแน่วแน่ยืนหยัดอยู่ข้างหลังเฉินผิงและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกคนในยุทธภพแห่งจินตู

มีเพียงเก๋อเจียอี๋เท่านั้นที่ยังคงลังเล สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปมาอย่างไม่หยุดหย่อน

ในที่สุดเธอก็ก้าวถอยหลังออกมา โดยเลือกที่จะออกจากการต่อสู้แทนที่จะช่วยเหลือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

“ฆ่าพวกมันซะ!” จู้จื่อซานร้องตะโกนขณะที่รัศมีหลายสิบวงถูกปลดปล่อยไปจู่โจมเฉินผิง