หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1461

เมื่อสังเกตเห็นว่าสถานการณ์กำลังเลวร้ายเพียงใด เฉินผิงก็ใช้พลังที่เหลืออยู่เพื่อวิ่งหนีออกไปข้างนอก หากเมืองเทียนทั้งเมืองต้องพังทลายลงล่ะก็ แม้แต่ผู้ที่เป็นอมตะก็อาจจะต้องตายอยู่ที่นั่น

นอกจากนี้เขาก็ยังรู้สึกว่าถูกคุกคามอย่างมากจากรูปปั้นเงือกที่เพิ่งตื่นตื่นขึ้นมา

ในภาพนิมิต เขาเห็นเงือกฆ่านักต่อสู้ผู้เก่งกาจหลายคนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ด้วยความอ่อนแอของเขาในตอนนี้ ก็เป็นไปได้ว่าเพียงลมหายใจเดียวของเงือกก็เพียงพอแล้วที่จะฆ่าเขาได้

“เป็นเวลาหลายพันปีแล้ว!” ในที่สุดเงือกก็เป็นอิสระจากพันธนาการ เสียงหัวเราะแหลมและคลื่นพลังอาฆาตที่น่าสยดสยองติดตามมา

ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!

ผู้คนเริ่มกระอักเลือดแล้วตาย จึงทำให้ฝูงชนยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้นขณะที่พวกเขาพยายามตะเกียกตะกายหนีออกจากพระราชวัง

ด้วยการโบกมือของเงือก ก็ทำให้ประตูของพระราชวังเริ่มปิดลงอย่างช้าๆ

นั่นยิ่งทำให้ฝูงชนบ้าคลั่งมากขึ้น ในขณะที่พวกเขาพากันเดินโซเซเพื่อออกจากพระราชวัง เพราะกลัวว่าจะต้องตายอยู่ข้างใน

คลื่นของรังสีสังหารยังคงพุ่งเข้าสู่ฝูงชน จนทำให้ผู้คนจำนวนมากล้มตายลง

เงือกเฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไร้ความรู้สึก ราวกับว่าคนเหล่านั้นเป็นเพียงแค่มดปลวก

ตุ้บ!

เมื่อรัศมีพลังสังหารทะลุผ่านร่างของเฉินผิงที่อ่อนแออยู่แล้ว ก็ทำให้เขาต้องทรุดลงไปกองกับพื้นทันทีด้วยสีหน้าเหยเกน่าเกลียดกว่าเดิม

เลือดของเขาไหลออกจากร่างกายไม่หยุด เขากัดฟันรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดเพื่อลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ฉันจะตายอยู่ที่นี่ไม่ได้! ถ้าฉันตาย แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับซูอวี่ฉี? แม่ของฉันเองก็ด้วย? ฉันยังอยากจะรู้ว่าใครคือพ่อของฉัน!

เขาเดินย่ำไปตรงทางเข้า เมื่อถึงจุดนั้นคนส่วนใหญ่ได้หนีออกจากพระราชวังแล้วมุ่งหน้าไปนอกเมืองแล้ว

จู้จื่อซานยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วหัวเราะ “ถ้าแกเป็นฉันล่ะ? แกจะทำยังไง หืม!”

เสียงดังกึกก้อง…

เมืองเทียนทั้งเมืองเกิดสั่นสะเทือน เมื่อรู้สึกเช่นนั้นจู้จู่ซานก็รีบหนีออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว

เก๋อเจียอี๋ชำเลืองไปมองพระราชวังเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะผละออกไป ตอนนี้ไม่มีใครจะสามารถช่วยเฉินผิงได้แล้ว

ในขณะเดียวกันเฉินผิงก็กำลังนอนฟุบอยู่บนพื้น เขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืน เมื่อคลื่นพลังสังหารพุ่งเข้าใส่เขาก็เกิดบาดแผลอันน่าสยดสยองขึ้นบนตัวของเขา

เขาจ้องมองไปที่เงือกด้วยความสิ้นหวัง เพราะรู้สึกว่าเขาไม่มีโอกาสที่จะหลบหนีอีกแล้วในขณะที่เขาคิดว่ากำลังจะถูกฆ่าด้วยพลังสังหารอยู่นั้น มันกลับหายวับไปทันที

เงือกที่เคยหยิ่งยโสกลับหน้าซีดและหอบอย่างหนัก ขณะที่เหงื่อเย็นๆ ก็ไหลลงปกคลุมหน้าผากของเขา