หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1464

หลงเชียวพยักหน้าตอบ “ได้เลย!” จากนั้นเขาก็รวบรวมทุกคนบนเรือที่มาเข้าร่วมการประลอง

มีหลายคนเสียชีวิตในระหว่างการประลอง บางคนก็เสียชีวิตในระหว่างการต่อสู้กับสัตว์อสูรบนชายฝั่ง ในขณะที่คนอื่นๆ ต้องพบกับความตายด้วยน้ำมือของเฉินผิง

มีเพียงไม่กี่คนที่เสียชีวิตเมื่อพยายามจะหนีออกมาจากพระราชวัง

นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนเสียชีวิตถึงยี่สิบคนในระหว่างการประลอง แต่ก็นับเป็นครั้งแรกที่ผู้เข้าร่วมประลองทั้งหมดได้รับทรัพยากรจำนวนมากมายเช่นกัน

ทุกคนมีแก่นอสูรอย่างน้อยก็หลายร้อยอัน ถึงกระนั้นก็ยังคงมีเหลืออีกมากมายอยู่บนเกาะ

แม้ว่าแก่นพลังพวกนั้นจะมีประสิทธิภาพน้อยลงหลังจากที่ถูกทิ้งให้นอนอยู่บนเกาะมาเป็นเวลานานมากแล้ว แต่พวกมันก็ยังคงเป็นสมบัติอันล้ำค่า

หลงเซียวประกาศเสียงดังกับฝูงชน “ทุกคน ฉันรวบรวมพวกคุณทั้งหมดมาที่นี่ ก็เพระว่าฉันมีเรื่องจะประกาศ เนื่องจากตระกูลหลงเป็นผู้จัดการการประลองครั้งนี้ขึ้นมา ดังนั้นพวกคุณทุกคนจะต้องส่งมอบทรัพยากรที่คุณได้รับให้กับตระกูลหลง ก่อนที่เราจะทำการแจกจ่ายมันคืนให้กับพวกคุณทุกคน”

นั่นทำให้เกิดความไม่พอใจขึ้นในหมู่ฝูงชนทันที

“คุณหมายความว่ายังไง คุณชายหลง? การประลองนี้อาจจะจัดขึ้นโดยครอบครัวของคุณ แต่ไม่เคยมีใครพูดอะไรเกี่ยวกับการแจกจ่ายทรัพยากรของเรามาก่อน!”

“คุณลืมสิ่งที่คุณพูดเมื่อตอนที่คุณขอให้เราช่วยกันฆ่าเฉินผิงไปแล้วเหรอ? นี่คุณกำลังจะกลับคำพูดของคุณเหรอหลงเซียว?”

“ใช่แล้ว! ความหมายของเรื่องนี้คืออะไร? ตอนนี้เฉินผิงก็ตายแล้วและเกาะสะกดมังกรก็หายไปแล้ว นี่คุณจะเอาเปรียบพวกเรางั้นหรอ?”

“ไม่มีทางที่ฉันจะยอมมอบแก่นอสูรให้กับคุณหรอก! ถ้ากล้าก็มาบังคับเอามันไปจากฉันได้เลย! พวกเรามีจำนวนมากกว่า! แล้วทำไมเราจะต้องกลัวพวกคุณด้วย”

ฝูงชนคำราม ซึ่งก็แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่ยอมมอบทรัพยากรอันล้ำค่าที่เพิ่งจะได้รับมา

หลงเซียวไม่ได้โกรธกับคำตอบพวกนั้น แต่เขากลับยิ้มแทน “ไม่เป็นไร ถ้าพวกคุณทุกคนไม่ต้องการที่จะส่งมอบ พวกคุณก็เพียงแค่เตรียมตัวตายอย่างน่าสยดสยองภายในเจ็ดวันได้เลย”

“คุณหมายความว่ายังไงหลงเซียว?” มีคนถามขึ้นเสียงดัง

“ก็ตามที่บอก ฉันก็ไม่ได้หมายความเป็นอื่นเลย พวกคุณยังจำโอสถรวมปราณที่พวกคุณกินก่อนจะออกเดินทางได้รึเปล่า? ถ้าพวกคุณไม่อยากจะตายก็มอบแก่นอสูรออกมาแล้วฉันจะแจกจ่ายคืนให้พวกคุณทุกคน” หลงเซียวเย้ยหยัน

ในไม่ช้า เขาก็รวบรวมแก่นอสูรทั้งหมดเข้าด้วยกัน แล้วเริ่มแจกจ่ายพวกมันออกไป

อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่การจัดสรรที่ยุติธรรมเลย เพราะมันทำไปตามอิทธิพลและอำนาจของแต่ละสำนัก

ผู้ที่มาจากสำนักที่ทรงพลังเหนือกว่าก็จะได้รับแก่นพลังมากกว่า ในขณะที่ผู้ด้อยกว่าก็จะได้น้อยกว่า

สมาชิกของสำนักที่อ่อนแอกว่าต่างก็ไม่พอใจกับจำนวนที่พวกเขาได้รับ แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากสาปแช่งหลงเซียวอยู่ในใจ

พวกที่มาจากสำนักที่มีอิทธิพลมากกว่าต่างก็พอใจกับสิ่งที่พวกเขาได้รับ ซึ่งโดยปกติแล้วก็ไม่ได้สร้างปัญหาใดๆ ให้กับพวกตระกูลหลง

นั่นคือโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่ มันเป็นโลกที่ถูกสร้างขึ้นจากกฎแห่งการเอาชีวิตรอด และเป็นที่ซึ่งผู้อ่อนแอกว่าต้องกลายเป็นเหยื่อของผู้ที่แข็งแกร่งกว่า

การประลองนี้ให้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจสำหรับหลงเซียว เพราะเขาได้รับแก่นอสูรจำนวนมากและยังสามารถกำจัดเฉินผิงไปได้

สิ่งเดียวที่เขาเสียใจก็คือการที่ต้องสูญเสียแขนไป