หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1474

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าต่งเจียห่าวจะยังมีหน้ามาหาเธอที่บ้านอีกหลังจากที่ทำแบบนั้นกับเธอไปแล้ว

คนรับใช้ตื่นตระหนกเมื่อเขารู้สึกได้ถึงเจตจำนงสังหารที่แผ่ออกมาจากร่างกายเธอ เขาจึงรีบไปตามเก๋อฝูไห่มาในทันที

ระหว่างนั้น ต่งเจียห่าวยืนอยู่หน้าประตู เขารู้สึกประหม่ามากโดยในมือก็ถือของขวัญมากมายเอาไว้ สถานการณ์ของเขาในตอนนี้ทำให้เขานึกถึงคนบางคนที่กำลังมาพบครอบครัวของคนรักอย่างไรก็อย่างนั้น

ขณะที่ชายผู้น่าสงสารกำลังรออยู่ที่ประตู เงาร่างหนึ่งก็โผล่มาปรากฏตรงหน้าเขา

“คุณหนูเก๋อ…” ต่งเจียห่าวอุทานทันทีที่เห็นเก๋อเจียอี๋

“แกมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน ไอ้ต่งเจียห่าว! ฉันจะฆ่าแก!”

เก๋อเจียอี๋จ้องหน้าเขาด้วยความเดือดดาล และเธอก็ปล่อยหมัดใส่เขา

ชายหนุ่มยืนนิ่งอึ้ง เขาไม่รู้เลยว่าทำอะไรลงไปให้หญิงสาวโมโหได้ถึงเพียงนี้

“คุณหนูเก๋อ! คุณเป็นอะไร…”

ก่อนที่เขาจะทันพูดจบ ต่งเจียห่าวก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดเมื่อหมัดนั้นตรงเข้ามาปะทะหน้าอกของเขา

เลือกทะลักออกมาจากปากต่งเจียห่าว ร่างของเขากระเด็นถอยหลังไปจนกระแทกกับรถที่อยู่ใกล้ๆ

รถคันนั้นบุบทันทีด้วยแรงกระแทก

การโจมตีของเก๋อเจียอี๋ทำให้ต่งเจียห่าวกระเสือกกระสน เมื่อเขายืนขึ้นมาได้แล้ว เขาก็เห็นเก๋อเจียอี๋พุ่งเข้ามาหาเขาพร้อมจะโจมตีอีกครั้ง

ลึกๆ แล้ว ต่งเจียห่าวกำลังร้องขอความช่วยเหลือ เพราะเขาไม่รู้เลยว่าเขาไปทำอะไรให้เก๋อเจียอี๋โกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนถึงขั้นอยากจะฆ่าเอาให้ตายอย่างนี้

เขาไม่แข็งแกร่งพอจะสู้กับเก๋อเจียอี๋ และด้วยความที่เขาไม่สามารถหลบการโจมตีของเก๋อเจียอี๋ได้ ทำให้เขาได้แต่ยืนมองเธอปล่อยหมัดใส่เขาตรงๆ ราวกับพายุทอร์นาโด

“หยุดนะ!”

เก๋อฝูไห่มาทันเวลาพอดี เขาสร้างเกราะกำบังให้ต่งเจียห่าวและทำให้แรงเหวี่ยงของหมัดเก๋อเจียอี๋เบาบางคงไปด้วยมือของเขาเพียงข้างเดียว

เมื่อเห็นอย่างนั้น เก๋อฝูไห่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแนะนำให้ต่งเจียห่าวกลับบ้านไปก่อน “คุณกลับไปก่อนดีไหม? คุณต่ง ผมจะคุยกับคุณอีกทีเมื่อรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว”

ต่งเจียห่าวได้แต่ทำตามที่เขาบอก ไม่อย่างนั้นเขาคงจะกลับออกจากที่นี่แบบที่ยังมีชีวิตไม่ได้อย่างแน่นอน

เมื่อเธอเห็นต่งเจียห่าวเดินออกไป เก๋อเจียอี๋ก็อยากจะโจมตีอีกครั้ง แต่เก๋อฝูไห่ห้ามเธอเอาไว้

เธอร้องไห้ออกมาอย่างหมดหนทางขณะที่มองต่งเจียห่าวกลับออกไป จากนั้นเธอก็วิ่งกลับเข้าไปในห้องของเธอ

ส่วนต่งเจียห่าว ทันทีที่เขาถึงบ้าน เขาก็ล้มลงไปกับพื้นและหมดสติ

ต่งลี่ฉวินรู้สึกเดือดดาลมากเมื่อได้เห็นอย่างนี้

แม้จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา ต่งลี่ฉวินและเก๋อฝูไห่ก็ไม่ได้ประกาศสงครามต่อกันในช่วงเวลาที่ร้อนระอุแบบนี้ พวกเขาฉลาดมากพอที่จะไม่ทำเช่นนั้น

หนิงจื้อผิดหวังเมื่อเรื่องราวไม่ทวีความเข้มข้นไปตามที่เขาคาดการณ์ไว้ แต่เขาก็รู้ว่าแม้การกระทำของเขาจะไม่ส่งผลให้ทั้งสองตระกูลเผชิญหน้ากัน แต่มันก็เพียงพอจะทำให้สองตระกูลนี้ไม่ร่วมมือกันแน่นอน สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ทำได้แค่แยกพวกเขาออกจากกัน และสำนักต่างๆ ในยุทธภพแห่งจิงตูจะต้องเข้าร่วมกับสมาพันธ์ในไม่ช้า