ณ เมืองเทียน เฉินผิงกำลังฝึกฝนอย่างกระตือรือร้น ในชั่วพริบตาเดียว บนพื้นก็เหลือแก่นอสูรอยู่ไม่มากแล้ว
หากใครมาเห็นจำนวนแก่นอสูรที่เฉินผิงดูดซับพลังเข้าไปในช่วงเวลาสั้นๆ คนคนนั้นก็คงจะต้องประหลาดใจ
เนื่องจากเป็นวันปีใหม่ ตระกูลต่งและหุบเขายาก็ได้โอกาสในการพักหายใจบ้าง ไม่อย่างนั้นสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ก็คงจะเคลื่อนไหวอีก
ด้วยการฝึกฝนที่เข้มข้น พลังของเฉินผิงก็พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น ในตอนนี้ เขาได้ไปถึงระดับที่สองของขั้นวิญญาณใหม่แล้ว อีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเขาก็จะไร้ปัญหาในการบรรลุไปถึงระดับสาม
น่าเสียดายที่แก่นอสูรในเมืองเทียนเหลืออยู่ไม่พอที่จะช่วยให้เฉินผิงบรรลุได้
“อีกนิดเดียวเอง น่าเสียดายจริงๆ” เฉินผิงคร่ำครวญพลางถอนหายใจเบาๆ
เมื่อเขาได้บรรลุระดับที่สามของขั้นวิญญาณใหม่ เขาก็จะตรงไปที่สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เพื่อช่วยเหลือคนที่เขารักทั้งสองคนได้ เฉินผิงไม่มีอะไรต้องกลัวแม้ว่าเขาจะต้องไปเจอกับเจ้ายุทธ์ระดับห้าก็ตามที
ทันใดนั้นเอง เฉินผิงก็นึกถึงแก่นเงือกที่เขาเจอตอนแรกและหยิบมันออกมา เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณในแก่นเงือกนั้น ใบหน้าเขาก็มีรอยยิ้มผุดพราย
เขากลืนมันเข้าไปอย่างไม่ลังเล หลังจากนั้นก็หลับตาและเตรียมพร้อมบรรลุขั้นต่อไป
ระหว่างนั้น ที่กระทรวงยุติธรรมในจิงตู สิงจวินกำลังรายงานเรื่องราวให้คุณชี่ทราบด้วยท่าทีเศร้าหมอง
ช่วงนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายในโลกยุทธภพในจิงตู แม้คุณชี่จะไม่เข้าไปแทรกแซง แต่เขาก็รู้ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“คุณชี่ครับ คนในยุทธภพแห่งจิงตูมากกว่าเก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์เข้าร่วมกับสมาพันธ์แล้ว ตอนนี้สมาพันธ์ยิ่งมีอิทธิพลมากกว่าเดิม อีกอย่าง ยังมีเจ้ายุทธ์โผล่ขึ้นมาอีกมากมาย หลงเซียวของตระกูลหลงก็บรรลุไปหลายต่อหลายขั้นแล้วในช่วงนี้ขณะที่พลังของเขาก็เพิ่มพูนขึ้นอย่างรวดเร็ว และตอนนี้ตระกูลต่งกับหุบเขายายังอยู่รอดปลอดภัยเพราะสมาพันธ์ยังไม่เคลื่อนไหวต่อต้านพวกเขาครับ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...