หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1476

ระหว่างนั้น ที่บ้านตระกูลหลงในจิงตู หลงเซียวเพิ่งดูดซับพลังจากแก่นอสูรชิ้นสุดท้ายสำเร็จ รัศมีของเขาก็เปลี่ยนแปลงไปในทันที

ในเวลาหนึ่งเดือน หลงเซียวสามารถบรรลุความก้าวหน้าในการฝึกไปได้ครั้งแล้วครั้งเล่า และได้รับพลังของเจ้ายุทธ์ระดับที่ห้าแล้ว

แม้แต่หลงจิ้งกั๋วเองก็ยังเทียบเขาไม่ติด!

กระนั้น นั่นไม่ใช่เพราะหลงเซียวมีพรสวรรค์แต่อย่างใด หากมันเป็นการผสมผสานระหว่างวิญญาณในตัวเขาและทรัพยากรที่มีอยู่มากมายซึ่งนำไปสู่การพัฒนาพลังของหลงเซียวได้อย่างกะทันหัน

“หลงเซียว นี่มันน่าเหลือเชื่อ! พลังของแกเพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็วจริงๆ แกมันเป็นอัจฉริยะ พ่อไม่เคยเห็นใครที่ฝึกได้เร็วขนาดนี้มาก่อนเลย!” หลงจิ้งกั๋วพูดด้วยความตื่นเต้น

ตั้งแต่หลงจิ้งกั๋วสัมผัสได้ถึงวิญญาณในตัวของหลงเซียวเขาก็เต็มไปด้วยความอิจฉา

หลงจิ้งกั๋วต้องการให้มีวิญญาณอยู่ในตัวเขาเหมือนกัน มันคงจะทำให้การฝึกฝนเป็นไปได้ง่ายมากขึ้น

“พ่อครับ น่าเสียดายที่เราไม่มีพลังงานมากพอ ไม่อย่างนั้น ผมก็คงทรงพลังได้มากกว่านี้” หลงเซียวพูดอย่างยโสโอหัง

หลงจิ้งกั๋วขมวดคิ้ว หลงเซียวใช้แก่นอสูรที่พวกเขาได้มาในครั้งนี้ไปคนเดียว หลงจิ้งกั๋วนั้นออกค้นหาขุมพลังและให้ทุกอย่างที่เขาเจอไปกับลูกชายจนหมด แต่มันก็ยังไม่พอจะเติมเต็มความต้องการในการฝึกฝนของหลงเซียว ซึ่งมันทำให้หลงจิ้งกั๋วต้องตกที่นั่งลำบาก

ทันใดนั้นหลงซิงซูก็เข้ามาและรู้สึกได้ถึงรัศมีจากร่างของหลงเซียว เขาอิจฉามาก

ในตอนนั้น หลงเซียวกับเขาแตกต่างกันมากราวกับอยู่คนละโลก

“ดีใจด้วยนะครับ คุณหลงเซียว พลังของคุณเพิ่มมากขึ้นโขเลย” หลงซิงซูกล่าวด้วยความเคารพ

“ซิงซู นายต้องการอะไร?”

เมื่อหลงจิ้งกั๋วเห็นหลงซิงซู เขาก็รู้ว่าหลงซิงซูคงกำลังตามหาเขาอยู่

“นายท่านหลง…” หลงซิงซูร้องเรียก แต่หลังจากเหลือบมองหลงเซียวแล้ว เขาก็เงียบไป

พอหลงจิ้งกั๋วเห็นอย่างนั้น เขาก็รู้ว่าหลงซิงซูอยากจะพูดอะไรออกมา มันต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับหลงต้าเฉียวผู้เป็นน้องสาวของเขาแน่นอน ตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเขาไม่เคยบอกอะไรเรื่องของเธอกับหลงเซียวเลย ดังนั้น หลงซิงซูจึงไม่กล้าเอ่ยชื่อเธอต่อหน้าหลงเซียว

หลงเซียวรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ “พ่อครับ ทั้งสองคนปิดบังอะไรผมอยู่หรือเปล่า?”

“หลงเซียว มันมีบางอย่างที่พ่อไม่อยากให้แกรู้ แต่ตอนนี้แกโตแล้ว และยังมีความสามารถมากพอ พ่อว่ามันถึงเวลาที่ลูกต้องรู้แล้วล่ะ”

“เป็นอมตะเหรอครับ?”

หลงเซียวผงะไปเมื่อได้ยินอย่างนั้น

แม้ว่าเขาจะเป็นเจ้ายุทธ์ขั้นห้าแล้วในตอนนี้ แต่มันก็ไม่มีทางที่จะห้ามร่างกายไม่ให้เสื่อมสลายไปตามกาลเวลาได้ เพราะมันเป็นความจริงของเวลานั่นเอง

มันคงจะเยี่ยมไปเลยถ้าเป็นอมตะ!

“นี่กำลังจะบอกว่ายี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา อาของผมไม่ยอมเผยความลับงั้นเหรอ?” หลงเซียวถาม

หลงจิ้งกั๋วพยักหน้า “ใช่ ผ่านไปสองทศวรรษแล้ว พ่อลองทำมาทุกทาง แต่อาของแกก็ไม่ยอมพูดอะไรเลย ขนาดเอาลูกชายเธอมาขู่ ก็ยังไม่ได้ผล”

“ลูกชายเหรอครับ?” หลงเซียวอึ้งไป

“ใช่ ถ้าพ่อเดาไม่ผิด เฉินผิงน่าจะเป็นลูกชายของอาแก ซึ่งทำให้แกสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน…”

หลงเซียวอึ้งไปจนเลื่อนลอยเมื่อได้ยินสิ่งที่หลงจิ้งกั๋วพูด