ระหว่างนั้น ที่บ้านตระกูลหลงในจิงตู หลงเซียวเพิ่งดูดซับพลังจากแก่นอสูรชิ้นสุดท้ายสำเร็จ รัศมีของเขาก็เปลี่ยนแปลงไปในทันที
ในเวลาหนึ่งเดือน หลงเซียวสามารถบรรลุความก้าวหน้าในการฝึกไปได้ครั้งแล้วครั้งเล่า และได้รับพลังของเจ้ายุทธ์ระดับที่ห้าแล้ว
แม้แต่หลงจิ้งกั๋วเองก็ยังเทียบเขาไม่ติด!
กระนั้น นั่นไม่ใช่เพราะหลงเซียวมีพรสวรรค์แต่อย่างใด หากมันเป็นการผสมผสานระหว่างวิญญาณในตัวเขาและทรัพยากรที่มีอยู่มากมายซึ่งนำไปสู่การพัฒนาพลังของหลงเซียวได้อย่างกะทันหัน
“หลงเซียว นี่มันน่าเหลือเชื่อ! พลังของแกเพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็วจริงๆ แกมันเป็นอัจฉริยะ พ่อไม่เคยเห็นใครที่ฝึกได้เร็วขนาดนี้มาก่อนเลย!” หลงจิ้งกั๋วพูดด้วยความตื่นเต้น
ตั้งแต่หลงจิ้งกั๋วสัมผัสได้ถึงวิญญาณในตัวของหลงเซียวเขาก็เต็มไปด้วยความอิจฉา
หลงจิ้งกั๋วต้องการให้มีวิญญาณอยู่ในตัวเขาเหมือนกัน มันคงจะทำให้การฝึกฝนเป็นไปได้ง่ายมากขึ้น
“พ่อครับ น่าเสียดายที่เราไม่มีพลังงานมากพอ ไม่อย่างนั้น ผมก็คงทรงพลังได้มากกว่านี้” หลงเซียวพูดอย่างยโสโอหัง
หลงจิ้งกั๋วขมวดคิ้ว หลงเซียวใช้แก่นอสูรที่พวกเขาได้มาในครั้งนี้ไปคนเดียว หลงจิ้งกั๋วนั้นออกค้นหาขุมพลังและให้ทุกอย่างที่เขาเจอไปกับลูกชายจนหมด แต่มันก็ยังไม่พอจะเติมเต็มความต้องการในการฝึกฝนของหลงเซียว ซึ่งมันทำให้หลงจิ้งกั๋วต้องตกที่นั่งลำบาก
ทันใดนั้นหลงซิงซูก็เข้ามาและรู้สึกได้ถึงรัศมีจากร่างของหลงเซียว เขาอิจฉามาก
ในตอนนั้น หลงเซียวกับเขาแตกต่างกันมากราวกับอยู่คนละโลก
“ดีใจด้วยนะครับ คุณหลงเซียว พลังของคุณเพิ่มมากขึ้นโขเลย” หลงซิงซูกล่าวด้วยความเคารพ
“ซิงซู นายต้องการอะไร?”
เมื่อหลงจิ้งกั๋วเห็นหลงซิงซู เขาก็รู้ว่าหลงซิงซูคงกำลังตามหาเขาอยู่
“นายท่านหลง…” หลงซิงซูร้องเรียก แต่หลังจากเหลือบมองหลงเซียวแล้ว เขาก็เงียบไป
พอหลงจิ้งกั๋วเห็นอย่างนั้น เขาก็รู้ว่าหลงซิงซูอยากจะพูดอะไรออกมา มันต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับหลงต้าเฉียวผู้เป็นน้องสาวของเขาแน่นอน ตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเขาไม่เคยบอกอะไรเรื่องของเธอกับหลงเซียวเลย ดังนั้น หลงซิงซูจึงไม่กล้าเอ่ยชื่อเธอต่อหน้าหลงเซียว
หลงเซียวรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ “พ่อครับ ทั้งสองคนปิดบังอะไรผมอยู่หรือเปล่า?”
“หลงเซียว มันมีบางอย่างที่พ่อไม่อยากให้แกรู้ แต่ตอนนี้แกโตแล้ว และยังมีความสามารถมากพอ พ่อว่ามันถึงเวลาที่ลูกต้องรู้แล้วล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...