สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในจิงตูตอนนี้มีคนอยู่แน่นขนัด
หลายสำนักต่างก็ไม่มีทางเลือก พวกเขาได้แต่มาขอความช่วยเหลือจากสมาพันธ์เพราะความพยายามที่จะไปเจอคุณชี่นั้นไร้ผล หลงจิ้งกั๋วและหลงเซียวก็อยู่ท่ามกลางฝูงชนเหล่านี้ด้วย
ตอนแรก หลงเซียวไม่ได้กังวลใจเลย เพราะเขามั่นใจมากว่าสามารถจัดการกับชายชุดดำได้อย่างแน่นอนตราบใดที่เขาสามารถดูดซับพลังของเสี่ยวหรูและได้ชุดเกราะของเธอมา
อนิจจา เขาไม่สามารถเอาชุดเกราะของเธอไปได้ แม้จะใช้ทุกวิถีทางแล้วในช่วงสองวันมานี้ ชุดเกราะของเธอสมานกับเธอเป็นหนึ่งเดียว ดังนั้นมันจะถอดออกไปได้ก็ต่อเมื่อชุดเกราะปรากฏตัวขึ้นมาเท่านั้น
เอาไม่อาจทำอะไรเธอก่อนที่จะได้ชุดเกราะมา ดังนั้นเขาจึงได้แต่คิดว่าต้องหาทางอื่นมาแก้ปัญหา
ความเป็นจริงที่ว่ามีข่าวลือมากมายที่พูดกันว่าชายชุดดำนั้นคือฟ่านเจียงทำให้เขาหวั่นกลัวจนสุดหัวใจ ขณะที่เขาไม่เคยได้เห็นความสามารถของฟ่านเจียงต่อหน้าต่อตา แต่เขาก็เคยได้ยินมาจากหลงจิ้งกั๋ว
ย้อนกลับไปตอนนั้น ตระกูลหลงได้มีส่วนร่วมในการตามจับฟ่านเจียง และหลงจิ้งกั๋วก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนเหล่านั้น ด้วยฐานะที่เป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในยุทธภพของจิงตู พวกเขาจึงต้องมีส่วนร่วมมากที่สุดโดยปริยาย
หากฟ่านเจียงกลับมาจริงๆ ตระกูลหลงก็ต้องตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวง ดังนั้นแล้ว หลงจิ้งกั๋วจึงพาหลงเซียวมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากสมาพันธ์และหารือมาตรการตอบโต้กับจู้จื่อซาน
“ประธานจู้ โลกยุทธภพในจิงตูตอนนี้เจอปัญหาหนักมาก ทางการก็ทำเป็นหูหนวกตาบอด ดังนั้นสมาพันธ์ต้องก้าวเข้ามาจัดการอะไรบ้างนะครับ ถ้าสมาพันธ์จับกุมชายชุดดำได้ ผมเชื่อว่าหลายสำนักจะต้องกลับมาเป็นพันธมิตรกับเราแน่” หลงจิ้งกั๋วกล่าวกับจู้จื่อซาน
“ผมส่งคนออกไปสืบแล้วนะ แต่การเคลื่อนไหวของชายชุดดำนั้นคาดเดาไม่ได้เลย เขาไม่มีแผนตายตัว และนั่นยิ่งทำให้ผมจัดการยากมากไปอีก” จู้จื่อซานยอมรับทั้งที่ขมวดคิ้วแน่น
“ข่าวลือในช่วงนี้บอกว่าชายชุดดำคือฟ่านเจียง ประธานจู้ คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหม?” หลงเซียวถาม
“ไม่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...