ที่ร้านอาหารทั่วๆ ไปในจิงตู เฉินผิงกำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะในชุดสีดำหลังจากปลอมตัวมาง่ายๆ
เขามาที่นี่เพื่อจะหาข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับความเคลื่อนไหวของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในช่วงสองวันที่ผ่านมา
มีเหตุผลอยู่สองอย่างสำหรับความโหดเหี้ยมของเขาในสองวันนี้ นอกจากการแก้แค้นแล้ว เขายังต้องการที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้และให้ชนชั้นสูงในสมาพันธ์ตามล่าชายที่พวกเขาเรียกกันว่าชายชุดดำ
จากนั้น เขาก็จะฉวยโอกาสลอบเข้าไปช่วยซูอวี่ฉีได้เมื่อสำนักงานใหญ่ของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มีกำลังคนไม่เพียงพอ ท้ายที่สุด เขายังไม่มั่นใจเต็มร้อยที่จะบุกเข้าไปในสถานที่นี้ด้วยการใช้กำลังอย่างเดียว
ขณะที่เขากำลังกินข้าว ความสนใจของเขาก็เบนไปที่คนสี่คน
ชายชราสี่คนมีท่าทางต่างกันก้าวเข้ามาในร้านอาหาร พวกเขาสั่งอาหารแล้วเริ่มกิน แต่สีหน้าของพวกเขายังคงเคร่งขรึมอยู่เช่นเคย
“สี่คนโฉดงั้นเหรอ? พวกเขามาอยู่ในจิงตูได้ยังไง? อย่าบอกนะว่าพวกเขารู้แล้วว่าฉันตายและมาที่นี่เพื่อแก้แค้น?”
ในการปรากฏตัวของสี่คนโฉด เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกวิตกกังวล
แต่กระนั้น เขาก็เดินเข้าไปหาและทำให้พวกเขารู้ว่าเขาเป็นใครไม่ได้ เพราะตอนนี้มีคนเข้าออกมากมาย เขาได้แต่รออยู่เงียบๆ
ในไม่ช้า สี่คนโฉดก็ออกไปจากร้านหลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เฉินผิงเดินตามสี่คนโฉดออกไปติดๆ
ตอนนั้นมืดแล้ว เหลือแค่เพียงดวงดาวไม่กี่ดวงที่ระยิบระยับอยู่บนท้องฟ้า
โดยไม่คาดคิด สี่คนโฉดจงใจเลือกสถานที่อันมืดมิด พวกเขาเดินไปทุกที่ที่ไม่มีไฟถนน
เมื่อพวกเขาเลี้ยวเข้าตรอกไป เฉินผิงก็เดินตามเข้าไปด้วย
แต่หลังจากเลี้ยวเข้าไป เขาก็ไม่เห็นสี่คนโฉดอยู่ข้างหน้าแล้ว ขณะที่กำลังงุนงงอยู่นั้น สี่คนโฉดก็กระโดดลงมาจากข้างบนและห้อมล้อมเขาไว้
“แกเป็นใคร? เดินตามเรามาทำไม?” ติงปู้ต้าถามขณะมองจ้องเขา
เฉินผิงแอบหัวเราะอยู่ในใจเมื่อเห็นว่าทั้งสี่จำเขาไม่ได้เลย เฉินผิงตัดสินใจจะทดสอบความสามารถของพวกเขาในตอนนี้
“ผมเห็นพวกคุณสี่คนทำท่าน่าสงสัยและรู้สึกว่าไม่ได้คิดดีแน่ๆ ผมก็เลยตามมาดู” เฉินผิงพูดเสียงแหบ เขาแกล้งดัดเสียงหลอกพวกเขา
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...