หนึ่งล้านกว่านั้นให้มันจ่ายเอง แต่จะไม่มีทางเสียเปล่าแน่ๆ!
แต่ทุกคนยังไม่รู้ว่าเหลิ่งปิงคิดอะไรอยู่ พวกเขาจึงยังคงพากันเยินยอเหลิ่งปิง
“ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ปิงในวันนี้ ฉันเกรงว่าในชีวิตนี้คงจะไม่ได้มีโอกาสได้ดื่มไวน์ดีๆแบบนี้อีก!”
“ใช่แล้ว พี่ปิงสุดยอดมากเลย อาหารมื้อเดียวราคาล้านกว่าหยวน ภายในพริบตาเดียว!”
“คนบางคนไม่รู้จักประมาณกำลังของตัวเอง แล้วยังอยากจะเอาตัวมาเปรียบกับพี่ปิง ไม่ได้มองตัวเองเลยว่าหนักเท่าไหร่...”
แต่เฉินผิงที่ได้ยินเช่นนั้นก็เพิกเฉยต่อการเยาะเย้ยของคนเหล่านี้ เพราะเขารู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้นคนเหล่านี้จะต้องร้องไห้อย่างแน่นอน!
ไม่นานนัก บรั่นดีสิบขวดก็ถูกดื่มจนหมด ทุกคนอิ่มอาหารอิ่มไวน์ และยังมีสองสามคนที่ดื่มจนมึนหัวไปเลย
“เหล้าก็ดื่มแล้ว อาหารก็ทานแล้ว พวกเราไปกันเถอะ...”
เฉินผิงคุยกับหวังหันหัน
หวังหันหันพยักหน้าแล้วช่วยพยุงอู๋อีฟานให้ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องอาหารไป
เหลิ่งปิงที่เห็นเช่นนี้ก็รีบวิ่งตามไป เขาอยากเห็นว่าสรุปแล้วเฉินผิงจะหยิบเงินอะไรมาจ่าย หรือสุดท้ายเขาจะไม่จ่าย!
“พวกเราทั้งหมดต้องจ่ายกี่บาทครับ”
เหลิ่งปิงถามเมื่อถึงหน้าเคาท์เตอร์
“ครับท่าน ของพวกคุณทั้งหมดราคาสองล้านหนึ่งแสนบาทครับ!”
พนักงานแคชเชียร์รีบตอบอย่างรวดเร็ว
เหลิ่งปิงพยักหน้า หลังจากนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาคำนวณ แล้วพูดกับเฉินผิงว่า “เฉินผิง พวกเราทั้งหมดมีสิบสี่คน แต่ละคนจะต้องจ่ายหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน สำหรับพวกคุณสามคน ตอนนี้ต้องจ่ายมาทั้งหมดสี่แสนห้าหมื่นหยวน...”
“สี่แสนห้าหมื่นหยวน ก็ไม่เยอะนะ...” เฉินผิงยิ้มออกมาบางๆ
“เฉินผิง จนถึงเวลานี้แล้วนายยังเสแสร้งได้อยู่อีกเหรอ บอกว่าสี่แสนห้าหมื่นไม่เยอะ นายก็จ่ายมาสิ จะรออะไรล่ะ”
จังเหมี่ยวยิ้มเยาะเย้ย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
กำลังสนุกเลย ไปไหนแล้ว รีบกลับมานะคะรับ...
รอจะอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้อ่าน แต่ไม่เป็นไรครับเราไม่ได้อ่านคุณก็ไม่ได้รายได้...
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...